Beknopte geschiedenis der kolonie Suriname

[p. 206]

Naschrift.

Terwijl deze bladen ter perse lagen, werd de wet tot opheffing der slavernij in de West-Indische koloniën, door het wetgevend ligchaam (de Staten-Generaal der Nederlanden) aangenomen. Het tijdstip der vrijmaking werd bepaald op 1̊. Julij 1863.

De afkondiging dier wet had te Paramaribo plaats den 4^den October 1862. Zij was vergezeld van eene proclamatie van den landvoogd aan de slavenbevolking, waarbij een hartelijk woord van gelukwensching, en eene vermaning om met gelatenheid en getrouwe pligtsbetrachting, het tijdstip der bevrijding af te wachten, werden uitgesproken. Die proclamatie verscheen eenige dagen later, met bijvoeging van de artikelen der wet, welke op de slaven betrekking hebben, in de Neger-engelsche taal. Groot was de vreugde der negers, die eindelijk de stellige verzekering, in naam des beminden Konings, hadden ontvangen, dat op den eersten dag der zevende maand van het jaar 1863 het uur hunner verlossing uit de banden der slavernij zal slaan. Zij wenschten elkander daarmede geluk, kochten exemplaren der courant, waarin hunne vrijmaking was bekend gemaakt, en lazen het elkander voor op

[p. 207]

de openbare straten. Eenige dagen later zonden zij eenige afgevaardigden uit hun midden naar den Gouverneur, om hunnen dank te betuigen voor de hun bewezene weldaad. Op de plantages was de vreugde even groot, en overal openbaarde zich een goede geest onder de bevolking.

Zoo is dan eindelijk, geliefde kinderen! door den wil des Konings en de medewerking der natie, de scheidsmuur omvergeworpen, die den meester van den slaaf scheidde; zoo hebben godsdienst en menschelijkheid over het vooroordeel gezegepraald; zoo is, voor het land onzer inwoning, eene toekomst geopend, die stoffelijk en zedelijk, de schoonste vruchten kan opleveren.

Daartoe schenke de Hemelsche Vader zijnen onmisbaren zegen!