|
| |
Een god-vruchtige ende gestichtige t' samen-spraecke
Tusschen een God-saelighe Ziele, ende haer Lichaem,
De welcke in haer uyterste haeren af-scheyd neemt van het Lichaem, van wiens band sy soeckt ont-bonden te zyn, om met Christo te wesen.
SAl ick nu worden dan ont-bonden van de banden
Des Lichaems, om te sien des Hemels gulde landen?
Sal ick uyt 't ballinghschap, uyt 't droevigh traenen-dal
In 't eeuwigh Vader-land ver-trecken, daer ick sal
Met mynen Bruydegom my eeuwighlyck ver-blyden?
Ghedanckt Heer' moet ghy zyn, gheloeft op alle tyden;
| |
| |
Dat ghy my uyt dees' zee, en uyt des werelds druck,
In uwe haeven roept, en opperste gheluck.
Dat gh' u gheweer dight my het erf-deel nu te gheven,
't Welck ghy uw' kinders gheeft, die naet uw' wetten leven
Vaert wel dan, die het goed des werelds hier be-mint;
Ick soeck' het eeuwigh goed, daer toe ben ick ghesint;
'k Soeck' mynen Bruydegom, die woont in 's hemels saelen,
Die met syn schatten my sal in syn ryck ont-haelen;
Van daer sal ick aen-sien der menschen ydelheydt,
Die in 't vergaederen van 's werelds ryckdom leyt;
En lacchen oock met hun, die met soo groote pynen
De goeden hier ver-gaerd haest moeten sien ver-dwynen,
En kryghen eenen Niet: als de Fortuyn met spoedt,
Die saeten in het hooghst', tot 't leeghste vallen doet.
Sot zyn sy, die hun 't goed des werelds onder-winden,
En laeten 't eeuwigh goed, 't welck boven is te vinden.
O stond', waer blyft ghy nu, daer ick soo seer naer haeck'!
Gheeft my dat ick by God, by mynen Heer gheraeck';
Dat ick dat saeligh heyr des Hemels magh aen-schouwen;
Daer'n is op aerd-ryck niet, 't welck my sou konnen houwen.
Sou my dit traenen-dal, soo bitter als den gal,
Vol droefheyd, en vol pyn, vol druck, en on-ghe-val,
Van mynen blyden wegh wel konnen doen ver-traeghen?
O neen! niet en is hier, 't ghen' my kan minst' be-haeghen.
O soete stond! dees' Siel' laet vaeren uyt dit dal,
Daer boven, daer sy God den Heer aen-schouwen sal.
Dus Lichaem, myn ghesel, vaert wel, wy moeten scheyden.
Vaert wel, voor 't lest gheseyd, 'k en magh niet langer beydẽ;
Al hebt ghy my al-tyd ghetrouwen dienst ghedaen;
Ick moet door hoogh ghebod van u nu scheyden gaen;
De banden ick ont-bind, daer ick med' ben ghebonden.
Wel Sieltje, wat is dit? wat hoor' ick u ver-monden?
| |
| |
Waer-om ver-laet ghy my? wat heeft doch te be-diên
Dat ghy soo haest' lyck wilt uw goed gheselschap vliên?
Wie gheeft dit straf ghebod, 't welck komt dees' scheydingh maecken?
De wet van God, die is recht-veerdigh in syn saecken.
Scheed ons dan dese wet, die zyn soo wel ver-gaerd?
Jae oock vvilt sy, dat ghy ver-keert vveêr in de aerd.
Ick ben ghemaeckt van God den alder-hooghsten Koningh,
Om eeuwighlyck, ô Siel! te wesen uwe wôningh.
Had Adam vallende in sonde, niet mis-daen.
In wat huys sult ghy nu uyt dese wereld gaen?
In 't huys des Hemels by Gods vrienden uyt ghelesen.
'k Was u in 't quaed ghesel, in 't goed wil ick 't oock wesen.
Neen, ghy moet rotten eerst, en zyn der vvormen nest.
Magh ick dan nu niet sien, 't gen' ick sal sien op 't lest?
G'en meught, ô Lichaem! niet soo in den Hemel komen.
Soo word my myne rust, die ick ver-dien', ont-nemen.
De rust, die ghy ver-dient, ghy naermaels sult ont-saen.
Waer sal ick sonder u mis-troostigh henen gaen?
In d'aerde, dit's het huys van alle die hier sterven:
Want d'aerd' uw' moeder is; dus moet ghy d'aerd' be-erven.
Wat wilt ghy dat ick doe in 't huys vol duysterheyd?
In rust, en sonder pyn den Rechter daer ver-beyd.
Wilt ghy dat ick ver-rot, en weêr in d' aerd' ver-keere?
Ghy sult vveêr op-staen in den lesten dagh des Heere.
Als ick sal stincken, en gheheel be-dorven zyn?
Ghy sult heel suyver, en ghelyck het kristalyn
Ver-rysen in uw vleesch, en soo voor God ver-schynen.
Doch moet ick loven-loos eerst rotten, en ver-dwynen.
O bitter manghelingh, die my soo seer be-swaert,
Als ghy van my nu scheyd, en ick moet in de aerdt!
Dees' hoôp alleen kan u, en moet u oock troost gheven,
Dat ghy ver-rysen sult, en scheppen een nieuw leven.
Welck hand myn leden sal weêr voeghen soo by een,
Dat 't ghen' sal zyn ver-rot, sal pass en been op heen?
| |
| |
Wie sal my, als ick ben in aerd' ver-keert, her-maecken
Veel schoonder als ick was, en doen soo wonder saecken?
Die u ghemaeckt heeft, 't welck ghy laeten sult te zyn,
Sal u doen blincken als een klaeren sonne-schyn;
Die hemel ende aerd' eens schiep, die is al-machtigh,
Sal uw ver-vallen huys her-bouwen, dat's waerachtigh.
Sal by myn hoofd, en mond, oock tot den lesten tand,
Hert, lever, longer, licht, gheheel myn in-ghewand,
En all' myn zenuwen, bloed-aders, armen, beenen,
En all' myn leden, een nieuw leven weêr ver-leenen?
Noch hayrken van u hoofd, noch naegel van den teen,
En sal ont-breken, als wy komen weêr by een.
Ghy sult als eenen geest des hemels gants ver-and'ren.
Hoe-daenigh sal ick zyn, als wy zyn by malkand'ren?
Licht, blinckende, subtyl, on-lydelyck, en klaer,
Als eenen blixem snel ghy wesen sult voor-waer.
Wat sult ghy doen, als ghy in my sult wed'rom leven?
Als ick sal zyn van God in 't Hemel-ryck ver-heven,
Sal ick onthaelen u in 't eeuwigh avond-mael,
En loven met ghesangh God in des hemels sael.
Wanneer sal dit gheschiên, dat wy van hier ghenomen,
In 't blinckende Paleys des hemels sullen komen?
Als 't leste oordeel sal des Rechters zyn ghedaen.
Sal ick dan, Siel', met u recht naer den hemel gaen?
Wie sal ons doen dees' deughd? die vreughd des hemels gheven?
't Lam Gods, het welck voor ons ghelaeten heeft syn leven,
En voor ons saeligheyd ghestorven is de doodt,
Naer dat hy had gheleên veel pynen over-groot.
Sal dan een ieghelyck ten hemel komen binnen?
Neen: dan die God met ons wel dienen en beminnen.
Soo laet ons dienen hem, beminnen eeuwighlyck.
Den tyd, ô Lichaem! naeckt, ick vaer' naer 't hemel-ryck.
Wanneer sal dien dagh ver-schynen, waer naer wenschen
De goede, die ghevreest word van de quaede menschen?
| |
| |
't Is seker dat hy eens, en haest'lyck komen sal.
Vaert wel, tot dat ghy my besoeckt weêr in dit dal,
Tot dat ick u wed'rom om-vangh', myn uyt-ver-koren.
Vaert wel, myn lief ghesel, en broeder eerst gheboren.
Vaert wel, myn soeten troost, die d'alder-liefste zyt.
Vaert wel, die my ghedient ghetrouw'lyck hebt altydt.
Vaert wel, die ick weet danck de haef van 't eeuwigh leven.
Vaert wel, die my al-tyd ghehoorsaem zyt ghebleven.
Vaert wel, die my seer lief gehad hebt; maer ghehaet
Tot myne saeligheyd, en over-groote baet.
Vaert wel, die hebt u pack ver-duldighlyck ver-draeghen.
Gods hulp heeft my ver-sterckt, wie ghy socht te be-haeghen.
Voor een ver-geldingh' u den hemel open-staet.
Om dat ick uyt reyn liefd' ghevolght hebb' uwen raedt?
Om dat ghy in Gods dienst u noyt en hebt ver-slaepen.
Vaert wel, die zyt van God, en naer syn beld gheschaepen;
Ontfanght uw erf-deel, Siel', het welck u is bereyd;
Nu valt uw huys te hoop, soo haest ghy daer uyt scheyd;
Myn sinnen heel ver-flauwd beginnen te ver-drooghen;
Myn jeughd ver-gaet; den neus, mond, handen, voeten, ooghen,
En beenen worden koud; 'k en heb noch lid, noch sin,
Die is bequaem om u te dienen, myn Vriendinn'.
Vaert wel dan, en vertreckt, uw erf-deel gaet ontfanghen;
Be-sit de vreughd, waer naer ghy hebt soo groot ver-langhen.
Vaert wel, ghetrouw ghesel, ick bid', en belght u niet,
Dat ick voor u verscheyd' uyt 's werelds droef verdriet;
Dat ick naer 't hemelsch huys voor u eerst op gae vaeren.
Ghy sarck, die onder u sult mynen Vriend be-waeren,
Besloten in de aerd; hoort wat ick u be-last,
Dat ghy my wederom sult lev'ren mynen gast,
Soo haest als de trompet sal slaen, om te ver-gaeren
De dooden, om sich voor het oordeel t'openbaeren;
Op dat ick hem wed'rom ontfangh' heel klaer en schoon,
En met hem eeuwighlyck in 't huys des hemels woon'.
| |
| |
Vaert, myn gheraemte, by uw' Moeder die u baerde.
Dit aerd-ryck ick ver-laet', en treck' naer ander aerde,
Een aerde vol van rust, een aerde vol van vred',
En aerde vol van heyl, des Hemels schoonste sted'.
Ick sie u, mynen Heer, ick kom' u langhs hoe nader;
Aen-schouwt my, mynen God, en Schepper, mynen Vader,
Die af-ghewasschen ben van alle myn mis-daed
Met uws Soôns dier-baer bloed, ontfanght my in genaed.
Siet hoe den helschen vvolf uvv schaep soeckt te ver-slinden;
O Jesu, staet my by, laet tot myn hulp u vinden,
Be-reyd de vvapen van de Liefd', Hoôp, en Gheloof;
Op dat ick niet en vvord' de hell' tot eenen roof.
Gods lieve Heylighen, en all' des Hemels Gheesten,
Ver-jaeght den helschen draeck met all' syn helsche beesten.
Maer ghy, ô heyl'ghen Gheest! ver-sterckt my met uw' kracht,
Dat ick magh vveder-staen des duyvels grouwsaem macht.
O Moeder van ghenaed, Maria Maeghd ver-koren,
Wilt my in dit ghevaer niet laeten gaen ver loren!
Dit is den lesten stryd, vvaer aen hanght d'eeuwigheydt,
In vviëns over-hand het eeuwigh leven leyt.
Vaert vvel, myn Lichaem, ick ver-treck' uyt dese wereld.
Naer 't eeuwigh hemelsch huys, seer kostelyck be-pereld;
Door uwen lesten snack ick vaer' naer 't eeuwigh land.
O Jesu, mynen gheest be-veel ick in uw' hand.
|
|
Auteursrechtvrij