Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David

Rym-dicht,
Ghemaeckt van de Ydelheyd des werelds,

Ghetrocken uyt een kleyn boecksken, ghedruckt te Parys by Guido Marchand, in 't jaer 1499. ende by Ian Petit in 't jaer 1510.
Ghesteld op de stemme: Wyckt Cupido, wyckt Venus kind.
Cur mundus militat sub vana gloria?

WAt draeght de wereld haeren roem,
En komt haer pracht be-wysen,
Haer ydel vreught aen-prysen,
Die valt, ghelyck een bloem?

[p. 255]

 

Men siet haer macht haest breken

 

Als eenen aerden scherf,

 

Ghelyck dit heeft ghebleken,

 

En noch blyckt duysend werf

 

Uyt ieders swaer be-derf.

 

 

2.

Uw' trouw eer op de letters stelt,

 

Die staen in 't ys gheschreven,

 

Als ghy gheloof soud gheven

 

Aen 's werelds ydel beldt;

 

S'en doet niet als be-drieghen;

 

Sy is u al te loos;

 

Sy kan seer aerdigh lieghen;

 

Sy is seer snood en boos,

 

Haer deughd, en loon is voos.

 

 

3.

Op menschen, die zyn argh en quaedt,

 

En weten list te brouwen,

 

Mooght ghy u meer be-trouwen;

 

Als op des werelds staet;

 

Ellendigh zyn haer vruchten;

 

Valsch is sy in haer daedt;

 

Valsch is sy in ghenuchten;

 

Valsch is sy in cieraet;

 

Valsch in all' haeren raedt.

 

 

4.

Seght, waer is Salomon seer wys,

 

Den Koningh eêl, en machtigh?

 

Waer is Sampson, die krachtigh,

 

Van sterckte droegh den prys?

 

Oock Absalon is henen,

 

Soo schoon van vleesch en bloedt;

 

En Ionathas ver-dwenen,

 

Soo edel van ghemoet en soet,

 

 

5.

Waer is nu Cesar hoogh van macht,

 

Den Keyser der Romynen?

[p. 256]

 

Seer haest men sagh ver-dwynen

 

Den Rycken Vreck ver-smacht.

 

Aen Tullius 't wel spreken

 

En heeft gheen hulp ghedaen,

 

De dood heeft hem versteken.

 

Al-soo is't oock ver-gaen

 

Met Aristot'les saen.

 

 

6.

Soo veel door-luchtigh ende klaer,

 

Soo Vorsten, als Prelaten,

 

Die oyt hun Ryck be-saten,

 

Zyn over menigh jaer

 

De wereld over-leden;

 

't Zy ryck, 't zy hoogh van staet,

 

't Word van de dood be-streden;

 

En wat de dood ver-staet,

 

In d'ooghen-blick ver-gaet.

 

 

7.

Hoe kort is 's werelds roem en pracht!

 

Hoe kort zyn haer ghenuchten,

 

Die als een schaduw' vluchten,

 

Hoe kort is all'haer macht?

 

Die hier den mensch ver-leyden,

 

En doen van 't eeuvvigh goedt,

 

Van 't eeuvvigh leven scheyden,

 

Die voor een vveynigh soet,

 

De hell' in-vaeren moet.

 

 

8.

O mensch, die zyt der vvormen aes,

 

Een klomp uyt d'aerd' ghenomen,

 

Die vveêr in d'aerd' sult komen

 

Waerom zyt ghy soo dvvaes,

 

In ydelheyd ver-heven?

 

Daer ghy gants niet en vveet,

 

Oft ghy sult morghen leven,

 

Dus volght dit recht be scheedt,

 

Doet ieder deughd, gheen leedt.

[p. 257]

9.

Des werelds roem, en hooghen staet,

 

Haer blydschap, ryckdom, eere,

 

Die (soo de Schriften leeren)

 

Seer haestelyck vergaet,

 

By d'hoey-bloem word gheleken,

 

Oft 't blad, 't welck voor den windt

 

Is snellyck af-gheweken.

 

Soo oock de dood ver-slindt

 

Den mensch, soo men be-vindt.

 

 

10.

Wat u de wereld heeft ghe-jont,

 

En wilt daer op niet roemen;

 

Noch voor uw' eyghen noemen

 

't Welck ghy ver-liesen kont:

 

Want sy u soeckt te rooven

 

Van 't ghen' ghy hebt ont-faen;

 

Dus wilt haer niet ghelooven;

 

Maer wilt haer gants ver-smaên,

 

Met 't hert naer 't Hemelsch gaen.