Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David

Planctus B. Mariae virginis.

Droevighe be-weeninghe van de alder-heylighste Maeghd Maria, staen de neffens het Kruys van haeren Sone Jesus Christus.
Ghesteld op de wyse: Waer blyfdy nu, ô sondaer groot.
Stabat Mater dolorosa,

BY 't Kruys be-traend de Moeder stond,
Be-druckt tot in des herten-grond,

Als haeren Soon daer was ghehanghen;

Wiêns siel het sweerd van bitterheyd,
Soo Simeon haer had voor-seyd,

Door-sneden heeft met rouw be-vanghen.

[p. 240]

2.

Hoe was sy door den druck ver-flauwd,

 

Door droefheyd in haer hert benauwd

 

Dees' Moeder van Gods Soô ver-koren;

 

Als sy de pynen over-groot,

 

En een soo schandelycke doodt

 

Van Jesus sagh soo hoogh-gheboren.

3.

Wat mensch sou wesen soo ver-herdt,

 

Als hy Gods moeder siet vol smert,

 

Die niet sou hebben mede-lyden?

 

Wat mensch sou wesen soo ver-steend,

 

Als hy Gods moeder siet be-weend,

 

Die sich sou konnen dan ver-blyden?

4.

Voor syns volcks sonden grof en groot,

 

Sy Jesum sagh droef totter doodt,

 

En onder-worpen duysend plaegen.

 

Sy sagh hem sterven bloot en naeckt,

 

Als hy ver-laeten, heel mis-maeckt

 

Heeft synen gheest God op-ghedraeghen.

5.

O Moeder van de liefde soet!

 

Uw' droefheyd my ghevoelen doet,

 

Wilt my oock van uw' smert gherieven;

 

Doet branden siel, en hert', en sin;

 

Op dat ick Christum gants be-min,

 

En boven al hem magh be-lieven.

6.

O heyl'ghe Moeder, my dit jont,

 

Dat wesen magh myn hert' door-wondt

 

Met des ghekruysten Jesus plaeghen!

 

De helft my van syn pynen gheeft,

 

Die hy voor my gheleden heeft;

 

Dat ick met hem oock magh ver-draeghen.

7.

Gheeft my, dat ick den traenen-vloed

 

Met u magh storten in oodmoed

 

Uyt derenis', soo langh ick leve.

 

Om neffens 't kruys met u te staen;

[p. 241]

 

En nimmer-meer van daer te gaen,

 

Ghewillighlyck ick my begheve,

 

 

8.

O Maeghd der Maeghden weerd ghe-eert,

 

't Ghesicht van my niet af en keert;

 

Maer laet my uws Soôns wonden proeven.

 

Dat ick de dood van mynen Heer

 

Hier en ver-ghete nimmer-meer,

 

Maer magh in 't hert syn lyden groeven.

 

 

9.

Maeckt dat ick aen dit kruys ghegord

 

Gants door de wonden droncken word',

 

Uyt liefd' van uwen Soôn ver-heven;

 

Op dat ick met syn vier ver-wermdt

 

Door u, Maeghd, wesen magh be-schermdt,

 

Wanneer hy sal syn oordeel gheven.

 

 

10.

Maeckt dat 't kruys my be-waer van 't quaed,

 

En Christus dood my kom' te staed'

 

Dat ick syn gracî noyt magh derven;

 

Soo haest myn lichaem over-lyd,

 

Maeckt dat myn siel' als-dan ver-blyd

 

Des Hemels glori' magh be-erven.