|
| |
Een God-vruchtighe Groetenisse tot de alder-heylighste Maeghd Maria,
Naer met innigheyd van den Dichter op-ghedraghen. Kan gesonghen worden op de stemme:
Dit aen-genaemste sap, 't Welck voord-komt van de velden,
Maeckende van vier regels al-tyd een veersken.
MAria weest gegroet, roem van Gods uyt-ver-koren,
Van wie ons hooghste goed, en Heyland is gheboren;
Komt ons dan te ghemoet, als ons de dood ghenaeckt:
Maeckt dat ons' siel' door u in 't Hemel-ryck gheraeckt.
| |
| |
Maria weest gegroet, die weerdigh zyt te eeren,
Die neffens uwen Soon sit met vergulde kleêren;
Gheeft my dat ick magh sien, soo ghy siet uwen Soon,
In 't eeuwigh avond-mael ver-heven in den throon.
Maria weest ghegroet, door wie de sterren schynen,
Ontsteken van uw licht, doet in myn siel' verdwynen
Der sonden droeven nacht; ontsteeckt die met uw licht,
Voor wiëns klaeren schyn de duysternisse svvicht.
Maria weest ghegroet, ver-kryght ons Gods ghenaeden,
Syn gramschap stilt, dat hy ver-gev' soo ons' mis-daeden,
Dat in den lesten dagh daer over tot ons' pyn,
Als hy oordeelen sal, wy niet be-schaemd en zyn.
Maria weest ghegroet, wilt my als-dan be-vryden,
Als my den vyand sal met groot gheweld be-stryden:
Want als ghy my be-schermt, den duyvel vluchten sal,
En ick sal zyn ver-lost van allen swaeren val.
Maria weest ghegroet, ô haeve van ons leven!
Die zyt den vvaeren throon van Salomon ver-heven;
Het Vlies van Gedeon, de vast-ghesloten poort;
Gheloken hof; en born', die brocht het leven voort.
Maria vveest ghegroet, den roem van alle stichtingh';
Sterr' van den daghe-raed; ons' eenighe ver-lichtingh';
Die hebt ghebaert de Sonn' van de rechtveerdigheyd;
Die ons uyt 't duyster heeft in 't eeuwigh licht gheleyd.
Maria vveest ghegroet, Meesterss' die kont ghenesen
Door uvve Medecyn' ons, die vol vvonden vvesen,
Menght ons, en brenght den dranck vol traenen tot ons' boet;
Van alle vuyligheyd ons' sielen vvasschen doet.
Maria vvest gegroet, de Somer-bloem vvaerachtigh,
Die alle soetigheyd van uvven Soon al-machtigh,
Dẽ honigh, hemelsch brood, het vvelck ghy hebt ontfaen;
Aen ons ghegheven hebt, uvv' dienaers toe-ghedaen.
Maria vveest ghegroet, ô toe-vlucht der sondaren!
Maeckt dat vvy naer ons dood by uvven Soon vergaeren;
| |
| |
Helpt ons, die door ons' schuld verdienẽ eeuw' ge dood,
Ver-laet ons nimmer-meer in allen onsen nood.
Maria vveest gegroet, die zyt de vrucht-baer aerde,
De Maeghd, die sonder man den schoonstẽ man eens baerde,
Die zyt de Moeder Gods heel reyn en on-gheraeckt,
Tot uwen lof ons nut, van deughden vruchtbaer maeckt.
Maria weest ghegroet, die zyt de leêr, wiêns soorte
Van aerd-ryck op-gherecht geraeckt des hemels poorte;
O Sterre van de zee, myn droef gheroep aen-hoort,
En laet my on-ver-siens niet vallen over boord!
Maria weest ghegroet, ver-licht ons met de klaerheyd
Van uwen Soon, die is het Leven, Wegh en Waerheyd;
Der Weesen Moeder soet, ver-toont ons uw' ghenaed,
Neemt all' ons' sonden wegh, ver-lost ons van het quaed.
Maria weest ghegroet, Olyf-boom weerd ver-heven,
Die ons de olie hebt van ghenaed ghegheven;
O Moeder ende Maeghd, die God soo seer be-haeght:
Dat ghy van uwen Soon al kryght wat ghy hem vraeght!
Maria weest ghegroet, uyt wie is voord-ghekomen
De bloem; wiêns reuck en smaeck den mensch soo doet ver-vromen,
Dat, die ver-oudert is, en dood door syn mis-daed,
Ver-jonght, en weder op tot een nieuw leven staet.
Maria weest ghegroet, die zyt de Duyf ghesonden
Van Noë uyt de Arck', die hebt den Peys ghevonden;
Ver-leent my vleugels om te vlieghen uyt het slyck
Des werelds, tot de rust van 't eeuwigh hemel-ryck.
Maria weest ghegroet, die hebt de kroon ontfanghen
Als 's hemels Koninginn', helpt die naer uw ver-langhen,
Die uyt dit ballinghschap u droeflyck roepen aen,
En laet uw' slaeven niet, ô Maeghd! ver-loren gaen.
Maria weest ghegroet, ô Moeder der ghenaede!
My in de uer des doods komt door uw' hulp' te staede,
En myns ghedachtigh zyt, die hier singh' uvven lof;
Dat ick diên singhen magh hier naer in 's hemels hof.
|
|
Auteursrechtvrij