Rymende uyt-legginghe naer den letterlycken, ver-holen ende sedelycken sin, van de honderd ende vyftigh psalmen van den heylighen koninghlycken propheet David

t'Saemen-spraecke Tusschen de Herders Lycidas ende Tyter,

Op de langh-ver-wachte Uyt-legginghe van de CL. Psalmen van den Goddelycken Poëet ende Propheet den Koningh David,
In soet-vloeyende ende sin-rycke Rym-dichten in het licht ghebrocht door den Eer-weerdighen Heere H^r. Petrus de Vleschoudere, Pastoor van ter Alphene.
Ghestelt op de stemme: Van Jean de Nivelle.

TYter, wat zyn dit voor Dichtẽ,
Die myn herte doen verlichtẽ

En ver-voeren 'k weet niet waer.

Is het van den Peys te maecken?
Seker 't zyn wel groote saecken,

En een wonder goede maer'.

Ach! ick sie we'er gulde tyden,
Ieder een sal sich ver-blyden,

Als God Mars blyft in het graf

Seven voeten diep ghedolven;
'k Wensch' hem in den balgh der wolven,

Tot een wel-verdiende straf.

[p. XVI]

3.

 

Ons vee sullen wy dan leyden

 

Door de vette klaever-weyden,

 

Sonder anghst van den soldaet:

 

Alle Nymphkens ons' ghespannen

 

Sullen alle droefheyd bannen,

 

Als 't wel met den Peys ver-gaet.

Herders kind/'t zyn ander saecken/
Die myn hert en siel ver-maecken/

't Zyn Rym-dichten naer de konst/

Met een scherp ver-nuft geschreven/
Noyt by ander/ die 'er leven

Aen-ghetast/ gheproeft/ be-gonst.

Is 't dan van de trouwe minne,
Die Louys met hert en sinne,

Toe-draeght aen syn Spaensche Bruydt?

Spyt God Mars, spyt all' syn listen,
Spyt die brouwẽ wreede twisten,

Hier med' is den oorlogh uyt.

Ick en hebbe noyt voor desen
Dese feest in Rym ghelesen,

En de Bruyd is 't dobbel waerd,

Dat de Dichters hun ver-standen
T'samen spannen, en ver-panden,

Tot lof van het pronck der aerd.

Lycidas, laet d'ydel sorghen
Dan den Peys/die noch ver-borgen/

En on-seker word gheacht;

Hoort den Soon van Jesse singhen/
En naer hem Vleschouder klinghen/

Met een heyligh hoogh gedacht.

't Is Vleschouder, wiens schaepen/
Op 't gheluyt van syn riet / raepen

't Soete gros aen d' Alphen-beeck;

Wie syn Dichten maer hoort lesen/
Hy moet heel steen-hertigh wesen/

Die in liefde niet ont-steeck.

Gordions on-telbaer knoopen/
Die in Davids dichten loopen/

Stelt hy billigh voor den dagh;

Hy leert wat ons' domme sinnen/
Niet en houden over-winnen/

En noch diep ver-holen lagh.

Hy singht wreede oorloghs slaghen/
Blicksems schichten / rechte plaeghen/

En Gods straffen voor dẽ mensch/

Die on plichtigh syne wetten
En bevelen dert ver-pletten/

On-be-dacht naer eygen wensch.

Naer den oorlogh' volght den vrede/
Die ons Christus deylde mede/

Als hy God/ en mensch te gaer/

Tot den mensch uyt liefd' ghenegen
Syne Godheyd tot een seghen/

Heeft ver-pãd op 's kruys autaer.

Desen Herder, wiêns ghesanghen
Ons naer vrede doen ver-langhen,

Die God maeckt met syne Kerck,

Moeten wy met eer-loofkranssen,
Ieder een moet aen ons' danssen

Een lied singen van syn werck.

Van Neve aen Neve uyt jonste op-ghedraeghen

Petrus Taelman, J U. Lic.

Sis fidelis Interpres.