Den nieuwen verbeterden lust-hof gheplant vol uytghelesene, welgherijmde, eerelijcke, amoreuse ende vrolijcke ghesanghen
(1607)–Michiel Vlack–
AuteursrechtvrijNa de wijse: myn heer van maldegem of van Susanna.
Die weten wil al cupidos natuere
Van schicht en Bogh' end' sijn fel vyer t'bediet
| |
[pagina 88]
| |
Wat zijn begheert' end' daet is t'alder ure,
Aenhoore dit navolghende nieu liedt.
Der minnen brant is een qua siecte schendich
Veel medecijns die daer verhalen van
Die segghen t'is een raserie ellendigh
Die met gheen cruydt ghenesen zijn en can.
Want t'is een vreugh verhult met druckigh wesen,
Een groot ghequel met troost wat overdect,
Wanhope daer altijdt men hoopt ghepresen,
End' hope vol wanhop' int lyf ghestrect.
T'is lachen met een treuren zwaer inwendich,
Lyden, hertseer, onbeclaeght, onberaen,
Voor meester coen te worden knecht behendich
Duysentmael daeghs te sterven end' opstaen.
T'is een heet vyer met ys wat overtoghen
End' een schoon spel t' welck vol is van bedroch
Vol spijt in druck bestandigh swaer oorloghen
Een langh gepeyns om weynich woorden doch.
T'is veel onrust om t' lievelick ghesichte
Al zijnde sieck hem houden als ghesont,
T'is twyffel groot end' doch ghelooven lichte
End' claghelick te smeecken t'alder stont.
T'is zijn secreet zijn vrienden te verswyghen
End' segghent haer van diemen wort veracht
Te jaghen snachts om dan een wilt te cryghen
End' wel ghetroost, mistroostigh zijn onzacht.
T'is voor de jeugt een jammerlic verdolen,
Die liever is ghedanckelick dan vry,
Met zwaer ghepeyns becommert en verholen
Daer ruste niet en can ghedueren by.
T'is een beloft' end' inden gront valsch lieghen,
Daer sekerst is die minst betrout daer in,
Een coopmanschap vol looselick bedrieghen,
Daer meest verliest, die meest meent doen ghewin.
T'is vrede goet vol ongheduerigh kyven
End' eenen strijdt daer 't vreed is in den slagh
Den prys die moet by d'overwonnen blyven
End' die verwint gheen eer' hebben en magh.
T'is oock een quaet end' achterdenckigh loeren,
| |
[pagina 89]
| |
Daer in min raest ghelijck in coortsen fel
Gheen argher pijn int lijf en maghmen voeren
Dan in een zee te staen verbranden snel.
Dus wie ghy zijt op dat u hert end' sinnen
Ghy niet en stelt deur dese wet belaen
Deursiet den grondt rad' ick u voor 't beginnen
Want na bedacht doet menigh druckigh gaen.
|
|