M. V. door Balade aan zynen V. H. M.
Mathijszoons Hans mijn vriend',,'ken kond u niet af-slaan
't Verzouck an my ghedaan,,dies zend' door u begheren,
Eens Lied'ren tien en vier,,wilt dees uyt jonst ontsaan,
Ghelijck die t'uwaarts gaan, om vriendschap doen vermeren.
Iet quaadts zy niemandt leren,,hier door wierd ick becoort
Dees vry te zenden voort,,zyn zy slecht van practijcken,
Stelts achter in den bouck, dat niemandt zich verstoort
Die meerder eers behoort,,het minst moet 'tmeeste wijcken.
Ick ken oock van ghelijcken,,in const mijn slecht verstandt:,
Maar alzoo in my brandt tot dies gheneghenthede,,
(Die vrees uyt my verdreef) zoo hebb' ick my vermant
Te senden u ter handt,,in ryme mijn ghesmede.
Doch vriendt met deze bede,,zoo ghy in druck die brenght
Vercort doch noch verlenght,,mijn Sill'ben, volght oock 'tspellen
Op dat ghy 'tzoet gezangh, met discoort niet vermenght.
Gheen faulten dan ghehenght,,of vriendt het zoude my quellen.
Men vindt veel fraey ghesellen,,om Rhijm uytgeven bloo'
Om dat veel bot of sno,,misdrucken 't wel gheschreven.
Dat dit veel goedts belet, 'tbewijs niet is van noo,
Daer 'twerck seyt 'tis alzoo, is 'tvonnis al ghestreken.
Niemandt zonder Vlack.
|
|
Auteursrechtvrij