Den nieuwen lust-hof

[p. 42]

Nieu liedeken

op de voys: Mon verlé.

Recht ghelijck een schip in't varen
Werdt ghesmeten van die Zee
Door die groote blauwe baren
Over Mast en over Ree
Soo lyd' ick door d'oprecht beminnen
Sorghe groot,
K'en weet niet wat ick sal beginnen
Door den noot.

Sorghe doet my van haer scheyden

Want ick vrees te zijn beghect
Maer Cupido tusschen beyden
My om haer te minnen trect,
V stoutheyt is u niet ontvloghen
Spreeckt hy saen,
Ick vrees nochtans te zijn bedroghen
Op dees baen.

Want de dochters van naturen

Zijn nu hedensdaeghs soo loos,
Dat zy 'tschoon samblant wel vueren,
T' schijnt zy zijn oprecht altoos
Tot datse alle die secreten
Hooren stout
En alsse die altsamen weten
Dan ist fout.

Hierom vrees' ick te betrouwen

Of te oop'nen mynen gront
Sorghe comt mijn tonghe houwen
't Herte spreect, maer niet den mont
Liefde seyt: spreckt onbeladen
V verdriet.
Sorghe seyt, het moght u schaden,
Doet dit niet.

Princes liefde is te crahtigh

Hierom bidd' ick u Kersou,
Weest u dienaer doch ghedachtigh
Oft ick sterve noch van rou
En oft oock alle Venus dieren
Waren snoo.
Mijn liefken is in haer manieren
Niet alsoo.

Finis.

Elck kan falen.