Den nieuwen lust-hof
(1602)–Michiel Vlack– AuteursrechtvrijOp de wyse: Soet RooskenGOddinne, soet, di'ck minne// moet// soo ghy o waerde vrouw
Mijn klachten// quaedt// niet achten// gaet, ick sterf in dese rouw:
En als mijn hert ghebraen// de doot sal stucken slaen
Mijn hitte// groot, sal mitte// doot, nochtans so niet vergaen,
Mijn sware// brand, sal naere// tland, van styx mee overbaen
En blyven noch by mijn
Int schoone// velt, te loone// stelt, der trouwe minnaers pijn.
Maer wraecke/ fel, sal maecke// wel, dat dit noch berout,
V geele// haer, en keele// klaer, daer op ghy u verstout
Neemt mettertijdt zijn keer// snachts met veel slaghen zeer
V deuren// lijdt, het treuren// mijdt, den Minnaers druck is veer
De maenen// siet, met tranen// niet, u stoep bestorten meer
Gheen Minnaer u versoeckt
V wreede slot// werdt mede tot// soo veele tijdts vervloeckt.
| |
[pagina 14]
| |
Dan alle man// sal kalle van// u dese reden voort
Die herde maeght// die werdt gheplaeght// recht als haer toebehoort
Zy vel dien minnaer straf// en hulp hem in het graf
Nu 'touwe vel// vol vouwen swel// bedorven is als caf,
Elck mijdtse zeer, nu lijdtse weer, verdiende wraeck hier af,
Die Iupiters gheslacht
Te wesen scheen// siet dese reen// werdt nu van elck veracht.
Prince.
Dees plaeghen quaedt// om draghen gaet// haer wijsheydt licht verhoen
Mijn leere can// zy eere dan// ick selve wel vermoen
Kan wreetheydt zijn bedeckt// in schoonheydt onbevleckt
Tot gheene stont// haer kleene mont// van wreede quaetheydt spreeckt
Met pyne smert// elck zyne hert// haer vriendelickheydt ontreckt
Princes ghy wilt niet mijn
Bedroeven swaer// dan proeven maer// hoe trou dat ick sal zijn.
FINIS.
Neemt ghy een bloedt, om ghelt en goedt
Heel teghens uvven sin,
Berou en pijn, sal stadigh zijn
In plaets van uvve min.
|
|