Den lvst-hof van de christelicke zielen
(1600)–Jacobus Viverius–
AuteursrechtvrijV. Sij Handelt van de Barmhertigheydt.O de Barmhertigheydt is eene schoone Deughet: Daerom worden de Onbarmhertighe menschen voor al van Godes Eeuwighe Wijsheyt ghestraffet. Hoort eens hoe deerlick: Mama, Mama ee tick ! Tata Tata mij Ninnen. Dese wijse van spreecken Ga naar margenoot+ naemen de Gheleerde Mimesin, als men yemants daeden of woorden naer doet. Ga naar voetnoot+Wat ! jae, dit woordt Persoon niet in de Schrift en staet ! ende in't Belegh Ga naar voetnoot+Wat ! jae, ras maeckt ons Vre, of men neemt u het leven ! Daer is groote conste inne gheleghen: Doch noch meerder Conscientie of met-wetentheydt. Het en is gheene cleyne sonde yemant sijne Stamelinghen ende ghebreken uyt spot naer te doene: Maer hier gheschiedt het uyt liefde. Dit wilt hij segghen; De kinderkens die noch niet en connen spreecken ende [Ghelijck hij van sich selven verhaelet] die noch niet Moeder segghen en connen, die lijden Honghers noodt, die lijden dorst ! Soo soeckt hij de menschen tot Ga naar margenoot+ Barmhertigheydt te beweghen. Ende op dat ick dat in het voorbij gaen segghe, hij schrijvet hier als Medecijn, of Gheneesmeester [daer hij in opghevoedet is] ende niet als Satyricus Of Bijt-dichter. Dat sullen alle de ghene wel sien, die gheene Satyrici en zijn. Dus laete ick het blijven. |
|