[Vervolg van Eene * Vrindelicke Claegh-reden Van Godes Eeuwighe Wijsheydt,]
* Tavrine, Vrindt ghetrauw; ick trecke uyt dees Stat:
Want, siet ! wij zijn veracht. Zij is voor ons te prat.
Sij stampet en sij smoort, sij doet den ketel clijncken,
Als God's weldaeden groot men haer wilt doen ghedijncken !
Wel, wel, wij sullen gaen daer ons de Heere leydt !
Dat sij maer toe en sie, Dat sij niet eens beschreydt
Beclaeghe dese daedt met suchten en droefheden,
Als die, die Iesvm Christ * cruyst in sijn swackste leden.
Want, och wat mij aen gaet, om haer seer * schoon ghesicht
En hebb' ick niet aen haer gheschreven mijn ghedicht:
Een * teughe waeters coudt heeft sij mij niet ghegheven.
Heeft sij mij goedt ghedaen, t'is suchten, weenen, beven.
Doen sprack Tavrinvs trauw: Gaet henen in God's naem:
Al scheydt ons eerden vat, de Gheest sal zijn te saem.
Zij dijnen Gheest gherust in't midden van het lijden:
Want hoe God's volck meer lijdt, hoe dat sij meer verblijden.
O soo de boose wist hoe veel goedts hij ons doet
Als hij bedroevet hier ons aerem vleysch en bloet,
Ghelooft mij, nimmermeer soud' hij ons hier doen suchten.
Als't * Landt gheploeghet wordt, dan draeghet goede vruchten.
Nu, Ionghe Kampioen, toont nu des Gheestes cracht
In dese droeve uyr, en Godes hulp verwacht:
Want God wat draelen magh; doch hij sal u noch helpen.
Als onse ziele weent, comt God de traenen stelpen.
Het was seer droef om sien, doen hij de Stadt verliet:
Hij * sagh soo dickwils om: hij * minde sijn verdriet:
Doch sij en paste niet op hem, sij liet hem vaeren !
[Hij docht in Enghelandt te * knouwen sijn beswaeren]
Noch badt hij God voor haer, en sprack; O Heere goedt,
Vergheef het yder mensch die quellet ons ghemoedt.
Doen schreef hij * Spreucken cort met eene soete taele,
Hoe dat al s wereld's goedt vergaet, al waert van staele:
Die sal ick lesen op voor onse Ionghe lie'n,
Dat sij (soo't noch cost zijn) van dese wereld vlie'n
Tavrino sijnen vrindt heeft hij dit werck ghegheven:
Tavrinvs gheeft het u, die minnet Christi Leven.
|
|
Auteursrechtvrij