Den lvst-hof van de christelicke zielen(1600)–Jacobus Viverius– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Den Choor der Enghelen. O soet gheluydt, dat commet van de eerdt: De Maeghden reyn des Helpers lof voordtbringhen ! O soete stem: O Heyligh, heyligh, singhen ! Die God's Naem looft, niet vreest, Pest, hongher, sweerdt. 2. Ghij, Herten droef [die veel in * Leyden lijd't] Soo sal u Ziel een mael verlosset wesen: [pagina 70] [p. 70] Och Christvs sal eens uwe smert ghenesen. Naer * droefheydt goedt is s'menschen Ziel verblijd't. 3. Het Schijnet wel dat God u gantsch verlaet: Ghij zijt als slijck vertreden seer beneden: Men cruycight Christ in sijne aerme leden: Die onrecht lijdt, ontfanght van Gode baet. 4. Grijpt eenen moedt als een' in baerens noodt: V weeden zijn van Gode al ghetellet: God's Wijsheydt sal tot Vroedtwijf zijn bestellet: De Christen Ziel die levet door de doodt. 5. Maer ghij, swack kindt, die als een * schouspel zijt: Drenckt torens Kelck die u wordt vol gheschoncken; Zij uwe Ziel voor eene wijl als droncken: De Croone volght naer schande ende strijt. 6. Zij die u heeft gheraepet uyt het slijck Verwachtet u, om hertigh te beschreyden D'ondanckbaerheydt die men siet weeldigh weyden: Com naer ons stem bij u Goddinne rijck. 7. Hij weende seer doen hij den lof verliet, Om van den druck te wesen den beschriver. Dat * Leyden drinck' in Lijden Christi Viver ! Troost wenschen wj elck hert dat lijdt verdriet ! VRindinne suycker soet, met eene ooghe blij Ontfangh dit Lof-verhael, Sangh, en Vyt-spraeck van mij. V Ooghskens minnigh-soet [die mijn jongh hert doorstraelen Met smerte sonder smert, en quaelen sonder quaelen] Doch Minnigh schijnen laet op desen soeten brandt, Daer ick loof Godes naem, die met sijn stercke handt Het Nederlandt verlost, end' Helpt de Stadt van Leyden. Voor eenen Lof-sangh soet, moet ick nu gaen beschreyden D'ondanckbaerheden groot die men daer voor bewijst. Te wijlent dat ick claegh, God's goetheydt altijdt prijst, En biddet voor dat kindt dat noyt Maeght en ontreynde ! Die om sijn sonden weent, in't Lust-hof lacht in't EYNDE. Vorige Volgende