Den lvst-hof van de christelicke zielen
(1600)–Jacobus Viverius–
AuteursrechtvrijOp dewijse, Ick weet een schoon Casteel, &c.MYn Ziel' heeft eenen Vrint,
Die * Vrindt is boven vrinden:
Van herten hij ons mint:
In noodt sal men hem vinden.
Als wij zijn in voorspoedt;
Vin'tmen veel vrinden goedt:
Maer * Christvs in den noodt behoedt.
I I.
Ick was een * wees-kindt swack,
Och sonder schuldt ghevanghen;
En Christvs tot mij sprack:
| |
[pagina 51]
| |
Lief, wil de Croon' ontfanghen:
De wereld en haer landt
Die zijn in Godes handt:
God ghevet * vrijheydt ende bandt.
I I I.
Hij * sprack, en t'was ghedaen;
Mijn Suster is ghestorven:
Ick hebb' de Croon ontfaen,
En groote eer verworven.
O die * groot worden wilt,
Stae op God's goetheydt milt:
God's maght van s'werelds maght verschil't.
I V.
V maght die was wel groot,
* Philippe, wat mogh't baeten ?
Met eene * vuyle doot
Moest ghij u leven laeten.
Die sterck is, buyten Christ,
Die vallet eer hij't wist:
Die Christvm * derft, seer vele mist.
V.
Hoe veel verraeders snoodt
Wel stonden naer mijn leven,
En zij zijn selve doodt !
Wat heeft de Vloot bedreven ?
Voorwaer al wat men siet
Is * broosscher dan het riet:
Die op Christ steunt, en vallet niet.
V I.
O Christ, ick steun' op dij
In mijne * Oude daeghen:
Mijn crachten zijn voorbij,
Wil self de Croone draeghen.
Als de mensch is bedaegh't
Naer ruste hij zeer jaeght:
Die bij Christ rust, is onversaeght.
V I I.
Elisabetha wijs,
T'is waer du soeckest ruste:
De mensche rust op ijs,
Die rust naer s'werelds luste:
Com, mijn Vrindinne goet.
Drenck Christi * Viver soet:
Die * Leven wilt, eerst sterven moet.
|
|