|
| |
| |
| |
Den Christelicken Lof Van Godes Eeuwighe Wijsheydt: Beschreven Door Iacobvm Viverivm, van Gendt.
O Dāt dĕ sōetĕ * Spon văn mījn Vrĭndīnnĕ wēērdt
Druyp' in mijns Zieles mondt, die lavenis begheerdt !
* O dat de Sonne claer van mijnes Liefs Bruyn' Ooghen
Com in mijn sondigh hert des sondes nat verdrooghen !
O dat de soete Tael van den Troost van mijn hert
Met een bevalligh woordt nu sachte * doodes smert !
O dat mijns Lievens mondt nu mijnen mondt wil raecken,
Dat mijne lippen soet des sondes * gal soet maecken !
Nu, * Hemel, hoor mijn tael ! Zee, cidder voor mijn stem !
Ghij Enghels leen't u oor in't * nieu Ierusalem !
Al, al, wat adem heeft een kindes stem hoor * singhen:
Want ick wil van mijn Lief nu een * Hoogh liedt voordt bringhen.
I. Hoe hebb' ick dij soo lief, O Eer der Maeghden reyn ?
Om dat dijn Schoonheydt is een Schoonheydt niet ghemeyn.
Hoe hebb' ick dij soo lief, mijn Tortelduyve Minnigh ?
Om dat du maeckest Wijs een * kindt swack en onsinnigh.
Du bist Schoon mijn Vrindin; Vrindinne du bist Schoon:
Schoon bistu Liefste mijn: Schoon bistu Maeghden Croon:
Schoon bistu Werelds eer: Schoon bistu Hemels Sonne:
Schoon bistu Zieles Ziel: Schoon bistu Wijsheydts Sponne !
Hoe hebb' ick dij soo lief, O Sonne claer van schijn ?
Om dat dijn * Borstkens rondt zijn vol van soeten wijn.
Hoe hebb' ick dij soo lief, O licht van mijne sinnen ?
Om dat des Minnes * strael mij dwinghet te beminnen.
Du bist Wijs, Liefste soet: Ziel voedtster du bist wijs:
Sond-doodtster, Wijs du bist: Wijs bistu, Maeghden prijs:
Wijs bistu Hemelsch licht: Du bist wijs, Wijsheydts voedtster:
Wijs bistu Deughds Vrindin: Du bist wijs ziel behoedtster !
| |
Op de wijse van den 68. Psalm.
Och hoe sterck bistu, mijn Vrindin !
Hoe canstu dwinghen s'menschen sin
Al naer dijn ghoedt behaegen !
| |
| |
Dijn Schoonheydt mij bevanghen heeft:
Mijn herte sonder dij niet leeft.
Dijn Min wil ick naer jaeghen !
Wegh werelds schoonheydt, leelick * wicht
Mijn Lief behoed't door haer ghesicht:
* Ziel-moordtster is dijn wesen !
Wie is in Schoonheydt haer ghelijck ?
Niet dat gheschaepen is van slijck.
Haer Schoonheydt zij ghepresen.
Haer Spon is als den heynigh soet;
Die de Bye suyght uyt bloemkens goet,
S'is soeter dan het soete.
Och hoe rondt haere Borstkens zijn !
Haer Tepels druypen van den * wijn.
Elck mijne Liefste groete.
I I. Ick * groete dij, O Lief, met een soet Maetghedicht:
Door dijner ooghen strael is mijn jongh hert doorschicht,
End' ick ben blijde seer dat du mijn hert comst wonden:
Het slijck doodt onse ziel; dijn Schoonheydt doodt de sonden.
Hoe schoon bistu, O Lief ! Hoe soet bistu, Vrindin !
Hoe seer bistu gheeert ! Hoe seer ick dij bemin !
Hoe geeren cus ick dij ! Hoe soeck ick dijn omvanghen !
Hoe dorst mijn ziel naer dij ! Hoe groot is mijn verlanghen !
Ick groete dij, O Son die in den Viver schijnt:
O Liefste zij ghegroet: des sondes * snoeck verdwijnt:
De * visschen overcleyn sich over seer verblijden:
De Son den Viver drooght; Du Son weerst Vivers lijden.
Hoe soet is dijne Min ! Hoe * Minnigh is dijn hert !
Hoe brenghstu blijdschap voort ! Hoe doodest du de smert !
Hoe staetstu swacke bij ? Hoe wondstu Vorsten prachtigh !
Hoe gheefstu swacke maght ! Hoe swackstu het volck maghtigh !
O dat elck een dijn Min maeck groot:
Dijn Min en is niet swaer als loot:
Dijn Min is licht om draeghen.
Och hoe licht is mij dijne Min:
Hoe drijft sij druck uyt mijnen sin !
Dijn Min moet elck behaeghen.
Ick sagh des werelds Min eens aen,
Seer * groene docht sij mij te staen;
Sij docht mij wonder Minnigh:
| |
| |
Doch sint dat ick dij hebb' bemint,
Sie ick dat swerelds Min is wint:
De wereld Minnet om te doo'n:
Die sij Beminnet gheefstu loon;
Dijn Minne doet ons winnen.
Wat is doch al des Werelds Min,
Dan de doodt van Ziel ende sin ?
Elck wil Gods Wijsheydt Minnen !
I I I. Ick * Min' dij, * Bloeme reyn, uyt mijnes herten grondt:
Ick Min dij, Wijsheydt soet, met mijnen Gheest en mondt:
Ick Min dij, Vloedt van Min, met dijne eyghen Minne:
Ick Min dij, Soete Maeght, met * t'suycker dat ick winne.
Du bist weerdt mijne Min: Du bist weerdt mijne Gonst:
Du bist weerdt mijnen dienst: Du bist weerdt mijne const:
Du bist weerdt mijnen lof: Du bist weerdt mijn ghebeden:
Du bist weerdt mijne Ziel: Du bist weerdt mijne leden !
Ick Min dij, Weerdigh Vat, al en ben ick't niet weerdt:
Ick Min dij, Hemelsch Huys, al ben ick slijck en eerdt:
Ick Min dij Reyne Maeght, al is mijn Ziel vol smetten:
Ick Min dij Wettes Wet, al breeck ick dick dijn Wetten !
Du bist weerdt dat ick buygh: Du bist weerdt dat ick lijd:
Du bist weerdt dat ick treur: Du bist weerdt dat ick strijd:
Du bist weerdt dat ick claegh: Du bist weerdt dat ick schreyde:
Du bist weerdt dat ick snaeck: Du bist weerdt dat ick vleyde !
Mijn Lief is alleyn eere weerdt:
In haere handen is de eerdt:
Door haer is't al Gheschaepen.
Och soo wie mijn Lief niet en Mint,
Dat is een mensche seer verblint:
Gheen * Rooskens sal'hij raepen.
Mijn Lief merckt op ons weerde niet:
Op een * ghebroken hert sij siet
Dat door sond is versleghen.
Die rusten wilt in haeren schoot
Verlaten moet de sonde root,
Soo wie in Godes weghen gaet.
En sond, Ziel-moordtster, teghen staet,
Dien sal sij Min bewijsen.
| |
| |
Och sij is in Ghenaed soo rijck,
Dat sij verheffen wilt het slijck:
Elck wil mijn Liefste Prijsen.
V. Ick * Prijse dij, O Lief, met de handt op den mondt:
Tgheen dat den mondt niet spreeckt, dat spreeck des herten grondt.
In dat hert, in dat hert, is dijnen Lof verborghen.
Sie Lief, daer is den Lof ! och laet hem niet verworghen !
Ick Prijse dijn Ghesicht, dat mijn Ziel Minnen doet;
Ick Prijse dijne stem, die mijnen druck versoet;
Ick Prijse dijne handt die swacke lie'n doet rijsen;
Dan wat helpt dat ick Prijs, als ick niet can Volprijsen ?
Ick Prijse dij, mijn Troost, met de handt op den mondt:
Tgheen dat den mondt niet spreeckt, dat spreeck des Zielen grondt:
In die Ziel, in die Ziel, is dijnen Lof waerachtigh:
Sie Lief, daer is den Lof: Sij mijne Ziel ghedachtigh !
Ick Prijse dijne Oogh, die op benoude siet;
Ick Prijse dijn Ghenaed die dijn volck hulpe biet;
Ick Prijse * dijnen Gheest die ons comt onderwijsen;
Dan wat helpt dat ick Prijs als * ick niet can Volprijsen ?
O Lief, die dij Volprijsen * wilt,
Al bistu sijne Ziele milt,
Den Hooghsten Lof die men dij geeft
Is alsmen in dijne vreese leeft,
En sondigh kent te zijne.
Ick ken mijn sonden wel ghenoegh:
Mijn sonden ween' ick spaed en vroegh:
Sond doet mij nedrigh wesen.
Als * Hooghmoedt mijn hert raecken wilt,
Door mijne sond is hij ghestilt:
Du wordest slechs ghepresen.
Elck buyghe sijnen neck met vlijt
Nu, nu, terstont; jae nu ter tijt:
Toon dijn * barmhertigheden !
Soo wie nu, nu; jae nu, niet swicht,
Wel vreesen magh voor God's ghericht:
Mijn Lief zij aenghebeden.
V. Ick * bidde dij, Lief aen, Daer in ick * meester ben:
Om dat ick sonde sie, ick mijne sond beken;
Om dat ick sond beken, vercrijgh ick dijn Ghenaede;
| |
| |
Om dat ick crijgh Ghenaedt, vlie ick des Zieles schaede;
* Ghenae: gheen recht: Ghenae ! Och wil int recht niet staen !
Self * rechter wil ick zijn: Naer de Hel moet ick gaen !
Nu wijs du door Ghenaedt: Com, Lief, dijn Ziel sal leven !
Ghenaede, O Ghenaedt ! van mij bistu verheven !
Ick bidde dij, Lief, aen, daer in ick meester ben:
Om dat ick sie Ghenae, ick mijne sond af wen;
Om dat ick sond af wen, wendstu al dijnen toren;
Om dat du toren wendst, ben ick dijn Vytvercoren.
Ghenae bij recht ! Ghenae ! Och com nu, nu, int recht !
Ick wil nu wijsen niet: mijn vonnis wordt te slecht.
Wijs du in dijn Ghericht: com in des * Hemels stede !
Ghericht (O soet Ghericht !) voor dij stae ick met vrede !
O die mijns Lieves * naem Aenbit,
Dien toont sij eene * wolcke wit:
Hoe soud hij doch verdwijnen ?
Soo wie hertneckigh teghenstaet
En sijne sonden niet en laet,
Die loopt naer * d'Helsche pijnen.
Dat yemant * popelt sonder sin,
Daer sijn valsch hert is sonder Min;
O dien sal sij bespotten.
Soo wie mijn Lief bedrieghen wilt
Met Minneloosen praet seer milt
Het herte is den beker soet
Daer men t'Gebedt uyt drincken moet
Om vlieden sondes smerte.
De * witte graeven kent sij niet:
Hoe wel sij haeren grondt wel siet.
Elck gheeft mijn Lief sijn herte.
V I. O Lief, daer is mijn * hert, bewaer het voor al tijdt:
Gheeft het niet wederom: dijn Minne mij verblijdt:
Ick wil * ghebonden zijn, ick wille zijn ghebonden:
Gheef het niet wederom, dat het niet volgh de sonden !
Daer is mijn hert, O Lief, mijn hert ken ick niet meer:
Daer is mijn hert, O Lief, vul het met dijne Leer:
Daer is mijn hert, O Lief, wil * branden ende blaecken:
Daer is mijn hert, O Lief, wil het heel suyver maecken !
O Lief daer is mijn hert, laet het dijn * woonste zijn:
| |
| |
Gheef het niet wederom, Al roep ick door de pijn:
Ick wil dijn * slaeve zijn eer dan des Wereld's Heere:
Gheef het niet wederom, of ick sal weenen seere:
Daer is dijn herte Lief, du bist de Schepster sterck:
Daer is dijn herte Lief, dat is dijn eyghen werck:
Daer is dijn herte Lief, dat door dij al * herbooren:
Daer is dijn herte Lief, dat du hebst uytvercooren:
Soo wie mijn Lief zijn herte gheeft
Altijdt in haere Minne leeft;
De Wereldt hem mishaeghet
Eer, Geldt, en Wellust, is hem slijck
Hij trachtet slechs naer Godes rijck
Och hij hoeft sich te * veynsen niet
Sijn herte goedt mijn Liefste siet.
Daer met is sij te vreden.
Sij * cust hem Minnigh dagh en nacht:
Des Minnes druck sij haest versacht
Niet can haer Min vertreden.
Als sij zijn herte suchten hoort,
Comt sij met hulpes schip aen't boort:
Waerom maghstu soo claeghen:
Soo wie de sonde teghen strijdt
Die wordet door mijn Lief verblijdt
Elck wil de sond versaeghen.
V I I. Ah ! * Sond, vlie ras van mij: want ick en mijn dij niet !
Waerom ? Om dat du bist de moeder van verdriet.
Ah ! Sond, vlie ras van mij, Of ick sal dij seer wonden !
Waerom ? Om dat dijn wondt mijn jongh hert: wont met sonden !
Hebb' ick dij oyt ghecust, hebb' ick dij oyt bemint;
Hebstu mij oyt ghecust, hebstu mij oyt verblint;
Hebb' ick dij oyt ghesien, hebb' ick dij oyt ghehooret;
Dat is mij meer dan leedt: nu, nu, wordtstu verstooret !
Ah ! Sond, vlie ras van mij: want ick dij vyandt ben !
Waerom ? Om dat ick dij voor een Ziel moordester ken !
Ah ! Sond, vlie ras van mij, Of ick sal dij verslinden !
Waerom ? Om dat den mensch du soeckest te verblinden !
Hebb' ick oyt sond ghedaen; hebb' ick oyt sond ghesocht;
Hebb' ick oyt sond vertaelt; hebb' ick oyt sond ghedocht;
| |
| |
Hebb' ick oyt sond ghedeckt; hebb' ick oyt sond * ghespaeret;
Dat is mij meer dan leedt: Nu sal sond zijn beswaeret !
Mijn * Tortelduyf Min ick alleyn:
Want haere Minne is seer reyn:
De sond doet sij mij haeten.
Ick was (O Wee !) soo seer verblindt,
Dat ick den doodt aensagh voor vrindt:
Mijn Lief quam mij ter baeten.
Van de * straet mij mijn Lief op nam:
Ick was als een onnoosel Lam
In des * Ziel moorders handen:
Sij custe mij met Vredes Mondt:
Sij goot haer Spon in mijne wondt:
Haer Min quam in mij branden.
Daerom bemin ick haer voor al.
De Wereldt ick niet volghen sal:
Want het is mij verboden.
Mijn Lief die mij het leven ghaf
Die valt des werelds Minnaers straf.
De wereldt zij ghevloden.
V I I I. Ick vliede dij, O vloedt daer veel ellend' uyt vliet:
O * Wereld, Wereld dwaes, dij en bemin ick niet.
Du bist dwaes, du bist dol; du meynest wijs te wesen:
Du bist verachtet seer; du meynst te zijn ghepresen !
* Och dat ick dij oyt sagh, dat is mij * meer dan leet !
Och dat ick dij oyt sprack, dat cost mij traenen heet !
Och dat ick hebb' ghemint, Dat maeckt dat ick dij haete !
Dat ick dij haete seer, dat maeckt dat ick dij laete !
Ick vliede dij, O wicht, dat mij verleydet heeft.
O Wereld; Wereld valsch, mijn hert dij sonds schult gheeft.
Du bist valsch, Du bist boos; Du meynst te wesen goedigh:
Du bist ghewondet self; du meynst te wonden bloedigh !
Och dat ick dij oyt prees, mij nu misprijsen doet !
Och dat ick dij soet docht, dat maeckt dij nu ontsoet !
Och dat ick dij oyt socht ! dat doet mij nu verjaeghen !
Dat ick dij jaeghe wegh, doe ick om vlieden plaeghen !
Soo wie van dese Wereld vliet
Naer mijne Liefste * weer-verdriet,
Die vliedet van groot lijden.
| |
| |
Elck vliede dan de Wereld quaedt
Die vlieden wil des Zieles schaedt,
En met mijn Lief verblijden.
De Wereld ons niet gheven can
Dan * dreck: maer mijn Vrindin gheeft * Man,
Man gheeft mijn Lief vercoren.
De wereld can niet maecken Rijck.
Mijn Lief gheeft schat; des werelds slijck,
Het slijck dat weck Gods toren.
Die mijne Liefste wel bemint
Die wilt niet wesen s'werelds vrint:
De wereld maeckt ons slaeven:
Haer cussen is vol van verraedt:
Haer gaeven doen de Ziele quaedt:
Elck haet des werelds-gaeven.
I X. Ick haet dijn * gaeven groot, O Wereld vol verraedt.
Ick haet dij en dijn goedt: want selfs dijn * goedt is quaedt:
Dijn eere is oneer: dijn oneer is de sonde:
De sonde moordster is; sij ghevet doodes wonde.
Licht, valsch, boos, sot blindt vuyl, sie ick de Wereld zijn:
De Wereld sondes vloedt en moeder is van pijn:
Van pijn die altijdt blijft is dese wereld * swangher:
Wat vrucht sal het doch zijn ? De doodt, gherichte strangher !
Ick haet dijn eere groot, O Wereld vol oneer:
Ick haete dijnen cus: Want dijnen cus wondt seer:
Dijn rijckdom aermoed is: dijn aermoed Zieles sterven:
Des Zieles doodt is quaedt; de hel doet sij ons erven.
Hel, sorgh, verdriet, pijn, schae, sie ick in s'Werelds vrucht:
De Wereld pijnes vloedt en moeder is van sucht:
Sucht, die gheduerigh blijft siet men de Wereld baeren:
Wat is des Werelds kindt ? De doodt, des Ziels beswaeren !
Die s'Werelds gaeven niet en acht
Naer mijnes Lieves gaeven tracht:
Mijn Lief is wonder milde:
Sij gheeft veel meer dan men begheert:
Dus boven slijck en s'Werelds eert
Mijn Ziel haer gaeven wilde.
Och hoe groot Haere gaeven zijn !
Haer * Vreught en brenghet voort geen pijn;
Haer Eer en weckt geen schande:
| |
| |
Haer vruchten den doodt wecken niet.
Om dat mijn Ziel haer Vruchten siet,
Ick in haer Minne brande:
Om dat ick niet en brande meer,
Doe ick mijn ooghen * leken seer:
Och moght ick noch meer blaecken !
Dat niet meer blaecket mijn ghemoedt
Dat doet ( ô Wee ! ) dit vleysch en bloedt !
Wilt vleysch en bloet versaecken.
X * Versaecken wil ick nu mijn eyghen * vleysch en bloedt:
Versaecken wil ick nu mijn eyghen * goedt, gheen goedt:
Versaecken wil ick nu mijn eyghen schijn-goe wercken:
Waerom ? Om dat sij niet dan sonde willen wercken !
O Vleysch, Wat maeckt dij stout, daer du bist slaef onweerdt ?
Du bist * stof, du bist stof ! Ick sal mijn voorhoofdt wrijven:
Sietstu wel het wit stof aen het swart laecken blijven ?
Versaecken wil ick nu al wat het lichaem doet:
Versaecken wil ick nu de vleyssches * lust onsoet:
Versaecken wil ick nu mij selfs en vleyssches leven:
Waerom ? Om dat sij niet dan doodes wonden gheven !
O Vleysch, wat maeckt dij cloeck, daer du bist wonder swack ?
O Vleysch, wat maeckt dij rijck, daer dij soo veel ontbrack ?
Du bist stof, du bist stof: ick sal mijn borst nu wrijven:
Sietstu wel het wit stof aen het swart laecken blijven ?
Die vleysch en bloedt slechs kent voor stof
Niet vlieden sal van't Hemelsch hof,
Van 't Hof van mijn Vrindinne:
Hij sal verlaeten dat * ghewicht,
Om sien mijns Lieves Schoon ghesicht
Siet ! ick en wil het vleysch niet meer
Verdraghen prat als waer het heer:
Vleysch is des Zieles * slaeve.
Den slaef men niet verheffen moet:
Des * slaeves heerschen is onsoet.
Het vleysch gae naer den graeve.
Wil * dooden mijn vleysch, ô Vrindin:
Want het verhindert onse Min.
Vleysch wilt de Minne weeren.
| |
| |
Den Satan neemt het noch tot baet:
De Satan onse Ziele slaet.
Elck Satan wil afsweeren.
X I. Ick * sweer dij * Satan af t'gheen dat ick dij noyt swoer.
Dij Satan ick verlaet: mijn Liefste breeckt het * snoer.
Wat pas ick doch op dij, dat ick dij soude eeren ?
Nu ick dij niet en eer, den rugh wil ick dij keeren !
* Ziel moorder overboos, Verrader wonder snoodt,
Hadd' ick dij maer ghevolght, mijn Ziele waer nu doodt:
Ick was dij al te naer: nu wil ick van dij vlieden.
Du strijdest met mijn Ziel, den crijgh wil ick dij bieden !
Ick sweer dij Satan af t'gheen noyt ghesworen was:
Dij Satan ick af sweer: mijn Liefste volgh ick ras.
Wat pas ick doch op dij, om dijnen slaef te wesen ?
Nu ick dij niet ben slaef, wordstu van mij mispresen !
* Mensch moorder overwreet, * Verrader van een kindt,
Hadd' ick dij maer ghelooft, mijn Ziel waer nu verblindt:
Ick ben * Verwonnen eens: Nu wil ick dij verwinnen:
Du strijdest met mijn Lief: den crijgh wil ick beghinnen.
O Lief, nu wil ick strijden fel
Met Satan, en oock met de hel,
Als ick dij maer behaeghen magh
Soo en vreest mijn Ziel gheen gheclagh:
Du comst den druck verjaeghen.
De Satan * loerde op mijn Ziel,
Om die te maelen met zijn Wiel:
Ick was soo seer bestreden:
Hij hadde mij in sijnen * poot:
Doch du door dijn Ghenaede groot
Quaemst tot mijn baet ghetreden.
Du woudest mijne sterckte zijn:
Daerom bistu, ô Liefste mijn,
Voor mijne Ziele steenrotse.
Niet mijne Ziele breken kan:
Dus ick nu als een strijdtbaer man
:Sond, Wereld, Draeck, vleysch, trotse.
X I I. Ick * Trotse dij, O sond: want ick ben dij ontgaen !
O Wereld, dij ick trots: want ick can dij verslaen !
| |
| |
O Satan dij ick trots: want ick dij can verdrijven !
O Vleysch, ick trotse dij: want ick can dij verstijven !
Waer is doch u ghewelt ? Laet het een kindt nu sien !
Sijt ghy sterck, houdt u cloeck: zijt ghij cloeck, wilt niet vlie'n:
Blijft: want ick blijve staen: strijdt: want ick wil wel strijden:
Of soo ghij niet en strijdt, wilt Godes maght belijden !
Ick trotse dij, O sond: want du loopst wegh van mij !
O Wereld, dij ick trots: want du en comst niet bij !
O Satan, dij ick trots: want du en comst niet nader !
O Vleysch, ick trotse dij: want du duyckst als Verrader !
Waer is doch uwen list ? wilt een kindt listigh zijn !
Sijt ghij schalck, laet het sien: Zijt ghij wijs, twist met mijn:
Blijft: want ick blijve staen: twist: want ick wil wel twisten:
Of soo ghij niet en twist, buyght onder Godes listen !
Soo wie Draeck, Wereld, Vleysch, en Sondt,
Gheduerigh trotst word niet ghewondt:
Want mijn Lief hem bewaeret,
Het vleysch heeft dickwils lijden groot:
Het lijden is hem swaer als loot:
Het cruyce hem beswaeret.
Dan * criept het, en clockt als een hen:
Ellendigh seere ick nu ben:
Ick moet te vele draeghen !
O vleysch, dat staet my seer wel aen:
Du laetst mij bij mijn Lief niet gaen,
Dan als men dij gheeft slaeghen !
Het lijden is de rechte straet
Daer mijn Ziel loopt om crijghen baet
Voor de geen die haer smaeden.
Als het vleysch hier heeft sijnen lust
Verliest mijn Ziele haere rust.
Elck wil sijn Cruyce laeden.
X I I I. Ick laede dij O * Cruys; nochtans en draegh ick niet:
Ick laede grooten druck; Ick en hebb' gheen verdriet.
Laet mijnen slaef (het vleysch) van't Cruyce seere claeghen:
Al wat mijn vleysch bedroeft doet mij mijn Lief behaeghen.
O Vleysch, zij du belast; ontlast mijn Ziel sal zijn:
O Ziel zij du ontlast; du vliedest doodt door pijn:
Laet nijdt, laet clap, laet haet, laet vier, sweerdt, het vleysch wonden:
Het geen dat mijn vleysch wondt dat wondet mijne sonden !
| |
| |
Ick laede dij, O Cruys: nochtans is mijn last licht:
Ick laede swaeren druck, Druck is mij gheen ghewicht:
Laet mijnen slaef de sond, seer met het Cruyce strijden:
Al wat mijn vleysch bedroeft, comt hem de keel af snijden:
O Sond, zij du bedroeft; mijn Ziel sal zijn verblijdt:
O Ziel zij du verheught; * druck sond de keel af snijdt:
Laet hongher, sieckt', oneer, de sonde vry mishaeghen:
T'gheen dat de sond mishaeght doet mij de Croone draeghen.
Naer lijden volght altijdt veel vreught:
Want * lijden moeder is van deught:
* Deught gheeft het Eeuwigh leven.
Soo wie het Eeuwigh leven heeft
In vreughden sonder eynde leeft:
Wie sal voor druck doch beven ?
* Niet ick, niet ick, niet ick, voorwaer:
Ick * leve door het Cruyce swaer:
Ick waer doodt sonder lijden.
Dat mijn hert druck gheleden heeft
Mij nu het Eeuwigh leven gheeft:
Mijn Lief comt mij verblijden.
Die mijnes Lieves Sponne treckt
Met lijden * schijn van lijden gheckt:
Het lijden Vreught doet rijsen.
Hoe dat ons Lichaem hier meer lijdt,
Hoe dat de Ziele meer verblijdt:
Elck wil het lijden prijsen.
X I V. Ick prijs dij, * lijden seer, om dat du baerest vreught:
Vreught is des lijdens kindt: want lijden brenght tot deught:
Deught haest verdwijnen moet als men druck siet verdwijnen:
Als goeden druck verdwijnt, loopt men naer d'Helsche pijnen.
O Lijden, soet du bist in mijnes Zieles mondt:
* Vlie van de boose (vlie !) die minnnen haere sondt:
De boose zijn niet weerdt al hier goe'n druck te lijden:
Want die mijn Lief bedroeft dien wilt sij seer verblijden.
Ick prijs dij lijden seer, om dat du baerest Deught:
Deught is des lijdens vrucht: Want lijden is haer jeught:
Jeught haest van Deughet vliedt, als men druck siet verdrooghen:
Als goeden druck verdrooght derft men mijns Lieves Ooghen.
O Lijden, Heyligh bist: want lijden Heyligh maeckt:
Vlie van 't onheyligh volck dat door de sonde blaeckt:
| |
| |
D' * Onheyl'ghe zijn niet weerdt dat du haer soldest raecken:
Want die mijn Lief bedroeft dien wilt sij heyligh maecken.
Door lijden wordt men Heyligh hier,
Als goudt ghesuyvert wordt doort vier:
Die lijdt sal Saligh wesen.
Dat hij maer lijd' als Christen mensch,
[Dat lijden zij sijns herten wensch]
Och hoe soet is mij lijden goedt !
Hoe blijde maeckt druck mijn ghemoedt !
Door lijden bistu mijn Vrindin:
Door lijden ick dij voor al Min:
Door druck ben ick herboren !
Die hier van dij herboren is,
Die magh dij Minnen wel ghewis
En dijne Gonst naer jaeghen:
Hij magh naer jaeghen dijne Trouw',
Om hebben dij als echte Vrouw'.
Elck wil om trouwe vraeghen.
X V. Gheef mij dijn * Trouwe, Lief: ick ben dijn Trouwe weerdt:
Van dij hebb' ick ontfaen al wat dijn Trou begheerdt:
Dijn Trou Mint Heyl'ge lie'n: sie mijn * borst onbevlecket.
De vlecken die ick hebb' het onbevleckt Lam decket.
Och gheeft mij doch dijn Trouw' ! salstu mijn Liefste zijn ?
Sal ick dij wesen * man, en cussen dijn aenschijn ?
Segh jae, O Liefste soet ! wat wilstu langhe draelen ?
Waer blijft het Jae soo langh ? wil het Jae nu voort haelen !
Gheeft mij dijn handt, O Lief: want (sie !) mijn handt is reyn:
Van dij hebb' ick ontfaen dat ick niet ben Ghemeyn.
Dijn' handt raeckt Heyl'ghe lie'n: sie, ick ben Heyligh seere:
Al wat onheyligh is dat Heylight mijnen Heere.
Och gheef mij doch dijn Trouw' ! Salstu mij nemen aen ?
Sal ick dij wesen man, en in dijn rijcke gaen ?
Segh Jae, O Coningin ! wil het Jae woordt voort bringhen !
Waer blijft het Jae soo langh ? Wil nu het Jae woordt singhen !
* Iae, du salst wesen mijnen Vrindt:
Want du van mij seer bist bemindt,
Du bist mijn Vytvercoren.
| |
| |
Ick ben voorwaer voor dij bestelt
Eer du uyt dijnes * moeders velt
Waerst, ó Lief, hier gheboren.
Dus wil niet wesen meer beducht:
Ick can niet hooren dijn ghesucht:
* Ghesucht can ick niet lijden.
Laet suchten by de boose zijn
Die loopen naer de helsche pijn:
Du salst met mij verblijden.
Sie daer, O Lief, daer is mijn Trouw':
Nu ben ick dijne * echte Vrouw'
Ick ben dijn echte Vrouwe.
Mijn Trouwe is een * herte reyn:
Dat met sond niet heeft ghemeyn.
Ontfangh du mijne Trouwe !
X V I. Ick neem dijn Trouwe aen, O * Schepster van de eerdt,
Ick neem dijn Trouwe aen, O Godes Wijsheydt weerdt:
Ick neem dijn Trouwe aen, al ben ick slijck en eerde:
Ick ben dijn Trouwe weerdt: want du bist mijne weerde !
Ick ben * slijck; du bist * Goudt: ick ben vleysch, du bist Gheest:
O slijck, O vleysch, zijt ghij niet voor het Goudt bevreest ?
Het slijck en is gheen slijck; het vleysch maer heeft den naeme:
Siet ! ick ben * suyver Goudt: dus ick mij niet en schaeme !
Ick neem dijn Trouwe aen, O Ziel van mijn gemoedt !
Ick neem dijn Liefde aen, O Liefdes reyne Vloedt:
Ick neem dijn Ghifte aen, O Vloedt van goede gaeven:
Ick ben Trou, Liefd, Ghift, Weerdt: want het * slijck is begraeven.
Ick ben * Reyn; du bist Reyn: ick ben * Gheest; du bist Gheest:
O slijck, O vleysch, voor u en ben ick niet bevreest:
Het slijck en is geen slijck: het vleysch in Gheest verkeeret:
Siet ick ben niet van Gheest: Dus * Gheest's Son mij vereeret !
Com laet ons naer de Kercke gaen:
Het * Voorspel sal daer zijn ghedaen,
Het * Nachtmael Zieles spijse.
Het Nachtmael is het Voorspel groot.
Die * 't Nachtmael haetet Mint den doot:
Sulck eenen ick misprijse.
* Neemt: eet: dat is 't ghebroken Lijf
Dat ick brack om te zijn dijn Wijf:
Drinck mijn bloedt sonder schromen.
| |
| |
Mijn Bloedt al dijne Vlecken weerdt.
Keer du de * ooghen van de eerdt:
Het moet van boven comen.
Nut dit met des * Ghelooves mondt:
Ontfangh het met des herten grondt:
Want soo moet men dit smaecken.
Nu dan, wat draelstu ? Raeck het aen !
Wil het vleysch van dijn Lief ontfaen !
Doe mijne beenen craecken !
X V I I. Ick Neem dij aen, O Spijs, die mijne Ziele voedt.
* Ziel, Eet dijns Lieves Vleysch; Ziel, Drinck dijns Lieves bloedt:
Geloof, Hoe smaeckt die Spijs, Hoe smaect dien Dranck der drancken !
O Lief, (O Soete Lief !) dij magh ick wel bedancken !
Voor mij, een sondigh mensch, droeghstu des sondes last:
Voor dien die * bast verdient, was dijn hoofdt aen den bast !
O * Schatten der Ghenaedt, hoe sal ick u door gronden ?
Moght ick eens sien de ste daer dit af is ghesonden !
Ick nutte dij, O Spijs, de Doodt van sondes vloedt.
Hert, eet dijns Lieves hert; hert, Drinck dijns Lieves Bloedt:
Gheloof, Hoe smaeckt dat Hert, Hoe smaeckt dat Bloedt verheven !
O Lief, (O Zieles Troost !) dij magh ick wel danck gheven !
Voor mij, een snoodt katijf, wierdtstu ellendigh seer:
Voor een * oneerbaer wicht, was op dij veel oneer !
O Schatten der Ghenaedt, ick can u niet Volprijsen !
Moght mijne Ziele eens bij den Prijs selve rijsen !
Com ras, sit op * Ghelooves peerdt:
Wil * vlieghen met mij van de eerdt.
Sie, daer is mijnen * Vader.
O Vader, dit is mijnen Vrindt
Die ick soo seere hebb' bemindt:
Laet ons blij zijn te gader !
Hij was gheraeckt in Satans * muyl:
Hij was * onaerdigh ende vuyl:
Soo can mijn Bloedt Reyn maecken !
De Trouw', ô Vader, is ghedaen:
Wil hem niet uyt dijn Hof doen gaen:
Hij woon in onse daecken !
Sie, dit is het * verloren Kindt
Dat door de Sonde was verblindt,
Het sal dij Lof voorbringhen.
| |
| |
Nu, Lief, laet hooren dijne Const,
Soo windtstu mijnes Vaders * gonst:
Wil Godes Lof op singhen.
|
|
Auteursrechtvrij