|
| |
| |
| |
10 Augusty
Op den Feest-dagh van den
H. Martelaer Laurentius.
Stem: Met geestelijcke vreugde melodieus.
DEn jongen Martelaer Laurentis,
Was in Spanjen geboren, Spanjen geboren,
Sijnen Vader genaemt Orentius,
Had sijn woning verkoren, woning verkoren,
t'Arragon een Stadt in Huesca,
Met zijn Huysvrouwe Patientía,
Daer leefden sy beyde seer heyligh
Op den weg des Heeren gants veylig, gants veylig.
Dees jongeling seer jong na Romen ging,
Tot dienst aen Godt bewogen, Godt bewogen,
Den Paus Sirtus hem blijdelijck ontfingh,
En heeft hem op getogen, op getogen,
Gemaeckt tot Aerts-Diaken aldaer,
En voorts soo beval hy hem daer naer,
Dat hy soude den schat der Kercken,
Bewaren wel, met goet opmercken, goet opmercken,
Dalerianus den Keyser die liet,
Christenen swaer vervolgen, swaer vervolgen,
Gelijck aen den Heyl'gen Sirtus geschiet,
Hy grijpt hem seer verbolgen,
seerverbolgen,En wilde hem dooden na sijn wens,
Doen bid en smeeckt den Heyl'gen Laurens
Dat hy doch met hem mochte sterven,
Om de Martelaers kroon te erven,
Den Heyligen Sirtus die spreeckt ick gae,
En troost hem met dees reden, met dees reden,
Ghy sult my wel haestelijck volgen na,
Als meerder hebt geleden, hebt geleden,
Maer eerst deelt der kercken schatten wel,
Aen d'arme menschen na Godts bevel,
Dan sult ghy my haest oock na treden,
Verhoort sullen zijn u gebeden, u gebeden.
| |
| |
Den Heyligen Laurens de schatten geeft,
Aen d'arme Christ'nen veele, Christ'nen veele,
En hy spreeckt tot Sirius dat hy nu heeft
De schatten gaen uytdeele, gaen uytdeele,
Sy nemen hem gevangen aldaer,
Dat Valerianus word gewaer,
Hy liet hem na de schatten vragen,
En hy dreygt hem met sware plagen, sware plagen.
Den Heyligen Martelaer belooft hem daer
Die schat te wijsen kunnen
Soo hy hem verleende drie dagen, maer,
't Geen sy hem voort vergunnen, voort vergunnen;
Hy brengt haer daer vele Armen voort,
En spreeckt seer kloeckelijck met dit woordt,
Siet daer zijn de Schatten der Kercken,
Diese voeden, zijn goede wercken, goede wercken.
Den Tyran die wierde geheel gestoort,
En stond gelijck verslagen,
Veel gruwelijcke dingen bracht hyvoort,
Om Laurens swaer te plagen,
En sprack, nu doet aen mijn Goden eer,
Of ick sal door sware pijnen meer,
U seer wredelijck noch doen sterven,
Ghy en sult geenen troost verwerven,
Laurentius sprack tot hem dese reen,
Als hy was vast gebonden, vast gebonden,
Ick eer en diene mijnen God alleen,
Gekruyst voor onse sonden, onse sonden,
Met den Vader, en den Heyligen Geest,
Die t'zamen eeuwigh zijn een geweest,
God mensch geworden, en gestorven,
Door ons door de sonde bedorven, sonde bedorven.
Noch meerder vergramt hem desen Tyran,
Hy liet hem door Beuls handen, door Beuls handen,
Met een weynigh vuyr op een rooster dan
Allenskens doen verbranden, doen verbranden,
Laurentius sprack vrymoedigh klaer,
Nu eet mijn ene sijde, is gaer:
En wilt my dan wederom wenden,
Ghy en kunt mijn ziele niet schenden, ziele niet schenden:
Dus heeft dees jongen vromen Martelaer,
| |
| |
Sijn ziel aen Godt bevolen, God bevolen,
En leeft by den Heer in vreugde voorwaer
In 's Hemels borgers Schole, borgers Schole,
Wy bidden Sint Laurens, ons Patroon,
Te bidden aen Godts eenigen Soon,
Dat hy ons genade wil geven,
Om eeuwiglijck met hem te leven, hem te leven.
|
|
Auteursrechtvrij