Vis-net

Bevangende eenige Geestelycke Liedekens, Passende op alle de Sermonen der Sondagen en geboden Feestdagen, Door het gantsche Jaer

Op den vierde Sondag in de Vasten.

Joh. 6. Stem:
Pronckje van de maegden.

Christus met zijn vriende,
Was over zee gevaren,
Den Heer omme siende,
Volgt hem seer groote scharen;
Hy klam om te bedaren,
Op eenen Bergh seer groot,

[p. 102]

 

Daer sad hy, en bad hy,

 

De scharen, die waren,

 

In hongers noot.

 

Met Philippus beraden,

 

Waer mee men koopen soude,

 

Soo veel om te versaden,

 

Alle dees jongh en oude;

 

Maer wist wel de benouwde

 

Te spijsen die hadden gevast,

 

Liet dissen, twee vissen,

 

Vijf brooden, en nooden,

 

Haer al te gast.

 

 

Sy zijn met haer allen

 

Op 't hoy neder geseten,

 

Hebben met gevallen,

 

Wel smakelijck gegeten;

 

Ons Heere ongemeten

 

Toond hier sijn wonder groot;

 

Liet rapen, de knapen,

 

De stucken, en plucken,

 

Dat over schoot.

 

's Hebben daer te samen

 

Twalif korven gemeten,

 

Dan't geen sy opnamen,

 

Als wel hadden gegeten;

 

Vijf duysent wilt dit weten,

 

Mannen op deser stee,

 

De kinder, niet minder,

 

De vrouwen, die souwen,

 

Veel tellen mee.

 

Dus spraken de menschen,

[p. 103]

 

Als sy dees teekens sagen,

 

Dees is't die na wenschen,

 

Nu komt in onse dagen:

 

Weg nemen onse plagen,

 

Als wy hem dienen snel:

 

Hy queeckt ons, en smeeckt ons,

 

In deughden, met vreughden,

 

Te leven wel.