Versamelde gedigte

[p. 264]

Lauriger Horatius

‘Horatius Flaccus VIII V.K.’
Geruime tyd, dus, dat jy dood is;
Tog wil jou leser dikwels vra
Of jy nie maar sy tydgenoot is.

Natuurlik, ons is ver vooruit
Met jazz - per draadloos! - in ons villas;
Ons vliegtuie snork, ons treine fluit;
Ons glo ons grootjies was gorillas!

Die mens bly blykbaar waar hy was,
Al maak die wetenskap progresse:
Nie minder swaar die lewenslas,
Nie makliker die lewenslesse.

Ons ook ken nog vir Lydia
En Sybaris vlak op haar hiele.
Die skinderbek Canidia
Ry nog maar almal in die lewe.

Die suikerbekkie Lalage -
Wie het haar nie al self gesoen nie?
Dis snaaks, ná 'n duisend jaar of twee
Kan ons dit nog niks beter doen nie!

Mooi Pyrrha laat haar ook nog sien,
Die blanke skoonheid, slank en statig,
Al is die hare kort, miskien
Die kleur en golwing ook ... kunsmatig!

Maecenas en Terentia
Kom nog ou vriende 'n besoek bring;
Sy fiemies kan Digentia
Nog altyd lelik in die hoek bring.

[p. 265]

 

Weet ons nie hoe Gargilius

 

Ná 'n Bosveld-skiettog sit en wind maak?

 

Crispinus laat geen mens met rus -

 

Die baasverveler kan geen vrind maak.

 

 

 

Horatius, geen dag is daar

 

Dat ons jou tipes nie begroet nie -

 

Net jy bly ongeëwenaar:

 

Vir jou het ons nog nie ontmoet nie!