Versamelde gedigte

Die sterwende Romein tot sy siel
Vry na die Latyn: Adriani morientis ad animam suam.¹

My liewe, vriendelike sieltjie kleen,
Sal ons twee maats nie meer tesame lewe?
Ek sien alreeds jou vlerkies angstig bewe
Of jy wil vlieg ... jy weet ook nie waarheen.
En sal jou grappies langs die slingerpad,
Met al die op- en afdraans van die lewe,
Jou bleke, koue naaktheid nou begewe?
Jy hoop en vrees ... jy weet ook self nie wat!

1

Animula, vagula, blandula
Hospes comesque corporis
Quae nunc abibis in loca,
Pallidula, frigida, nudula,
Nec ut soles dabis jocos?