Versamelde gedigte

[p. 91]

3 Erns in luim

Waar ou Heidelberg hang aan die Suikerbosrand

Daar is net een Kaapstad so pragtig gelee,
Daar waar Tafelberg staan met een voet in die see;
Waar skepe soos seevoëls krioel oor die baai
En die seebries so fris uit die noordweste waai!
Maar as ou Van Donk teen die berghange rook
En die ou ‘Kaapse dokter’ op Duiwelskop spook,
Dan sê ek: Kollega, 'k gaan weer na my land,
Waar ou Heidelberg hang aan die Suikerbosrand.

Die noointjies lyk liefies in Adderleystraat,
En jy sien hul daar drentel van vroeg af tot laat;
Hul's vrind'lik 'n vreemdeling hier by die see
So 'n insae in die verborg'ne te gee!
Ek wonder my steeds wat ons Doom'nee sou sê,
As die meisies by ons so min klere moes hê!
Gelukkig het hul nog 'n bietjie verstand
Waar ou Heidelberg hang aan die Suikerbosrand.

Die Boland is lieflik, die Boland is mooi,
En die beste van al is die Bolandse nooi!
Die aankom, die inkom, die wegstap van haar
Is 'n middel teen seer oë, seker en waar!
As hulle net goed in die Hoëveld aard,
(Vir goud, donderweer en geelperskes vermaard)
Graag sou ek 'n Bolandse noointjie verplant
Waar ou Heidelberg hang aan die Suikerbosrand.

Ek't Saterdag op die Parade gestaan
En die bont mensemassa daar gadegeslaan:
Van melk tot swart koffie was daar elke kleur,
En van knoffel tot suurkool was daar elke geur!

[p. 92]

 

Ek wonder terwyl ek die spul so bekyk,

 

Hoe dit hier met Aprilmaand se Nagmaal moet lyk!

 

Ag nee wat, ek gaan weer terug na my land

 

Waar ou Heidelberg hang aan die Suikerbosrand.