De rode miereneter
(1965)–Eduard Visser– Auteursrechtelijk beschermdEduard Visser, De rode miereneter. J.M. Meulenhoff, Amsterdam 1965
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
-
-
gebruikt exemplaar
eigen exemplaar dbnl
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van De rode miereneter van Eduard Visser uit 1965.
redactionele ingrepen
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (binnenkant voorplat, 6, 8, 46, 64, 66, 97, 98, 104, 106, 152, 154, 159, binnenkant achterplat) en pagina's met advertenties (160) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[ voorplat]
eduard visser
de rode miereneter
[pagina 1]
DE RODE MIERENETER
[pagina 2]
MEULENHOFF EDITIE E 84
[pagina 3]
EDUARD VISSER
DE RODE MIERENETER
J.M. MEULENHOFF
AMSTERDAM
[pagina 4]
Copyright 1965 by J.M. Meulenhoff
Typografie en druk: Bosch - Utrecht
[pagina 5]
INHOUD
Op tijd thuis | 7 |
Het dode zaad | 45 |
Alle eer aan de schepper | 65 |
De clown | 97 |
De rode miereneter | 105 |
Proefvlucht | 153 |
[ achterplat]
EDUARD VISSER, geboren in 1942, debuteerde onlangs met een verhalenbundel Twee handen van zwart, die enthousiast werd ontvangen. Als ‘talentvolle jongere’ doet hij die bundel nu door een tweede volgen met verhalen van langere adem:
DE RODE MIERENETER. De hoofdpersoon in deze recht-op-de-man-af geschreven novellen is steeds een jongeman die in een gevecht op leven en dood is gewikkeld, niet alleen met zichzelf, maar vooral met krachten buiten hemzelf. Op een adembenemende manier verhaalt Eduard Visser hoe dit gevecht wordt verloren - want zeker is dat het verloren moet worden. ‘Een mugje is bestemd om in een web te vliegen, de rode mieren zijn er alleen om te worden opgegeten.’
De toon van het proza in DE RODE MIERENETER is niet sentimenteel, vervalt nergens ‘in bestseller-heroïek’, is even koud en hard als de realiteit zelf. Maar de lezer zal gauw genoeg inzien dat mede daardoor in deze novellen de werkelijk levende mens herkenbaar wordt gesteld. Vissers visie is bijtend, maar nooit destructief, dikwijls meedogenloos, maar even vaak ontroerend!
Enige persstemmen over Twee handen van zwart: ‘een meester in understatement’ De Nieuwe Linie ‘een auteur met een zeldzame indringendheid’ Eindhovens Dagblad ‘meer dan een belofte’ Algemeen Handelsblad ‘een opmerkelijk debuut van een onmiskenbaar talent’ Haarlems Dagblad
MEULENHOFF * EDITIE
550/95