Een onwaerdeerlycke vrouw. Brieven en verzen van en aan Maria Tesselschade

[p. 95]

IV. A demain les affaires.
Hooft.

[p. 96]

[p. 97]

Brief van Hooft.

Hooft aan Tesselschade.¹

Mê Joffr.^e

Wel magh V E haere miltheit rouwen, die mijn' lieve Leonor ende Susanne, elk met een glas van Vaederlijken naeme² ende geest beschonken heeft. Want wy slachten alle de rijke lujden, die, hoe zij meer hebben, hoe zij meer hebben willen. Ook waer jck noode doodt gedeelt, ende had daerom geirne, op den grootsten Roemer, gemaelt het voorighe ende deerlijk verongelukte:

A demain les affaires.

Op de twee kleener daer nevens gaende, die tot last van twee schroeven³, Bachus en Ariadne, zullen dienen, wenschte wel dat V E geliefde te stellen:

Speculum mentis.
Fomentum amoris.

Op twee andere kleene tot de zelfste schroeven, dunkt mij dat, om de verandering, ende voor de Leeken, niet quaelijk komen zoude deze ujtlegging van 't bovenstaende:

Spieghel van de binneborst.
Doojnat op de minnevorst.

De glaezen terug krijghende, zal jck V E bedanken, naer behooren. Ondertussen doen 't mijn' Huisvrouw ende Suseken ten hooghsten, ende zenden hiernevens de bom⁴ gestoffeert met lekkernijen. Maer jck duchte dat ze V E zoo wel niet zullen smaeken, als mij de veersen gevult met overaerdighe invallen, zonderling dat:

Wanneer ghij blinkt, zoo taent de zonne van mijn hart.⁵

1 Naar het Hs., door water beschadigd, in de Bibliotheek der Kon. Akad. te Amsterdam. Vgl. Hoofts Brieven, II, blz. 285.

2 Nl. Roemer.

3 Zilveren voetstuk om den roemer in vast te schroeven, hier versierd met beeldjes van Bacchus en Ariadne, den god van den wijn en zijne door Theseus verlatene vrouw.

4 trommel.

5 Dit gedicht, waarschijnlijk het sonnet aan Reael, is verloren gegaan. Zie blz. 78.

[p. 98]

Ick heb 't sonnet aen den Ridder Reael bestelt¹, daer wij onlanx ten eeten waeren bij Joffr.^e Dimmers met haeren spikspelder nieuwen man², dien zij, ujt loutre klinklaere liefde, heeft aengeslaeghen. d' Andere dichten heb jck geschreumt³ te kladden, maer ujtg[e]schreven, wat verstelt⁴, ende betuttelt⁵ nae mijnen zin, op dat V E haere keur hebbe, om die in hun wezen te laeten, oft te veranderen. Het Koninxliedt⁶ staet tussen hangen en wurghen, ende kan quaelijk aen zijn eindt raeken. Want mijn geest is zoo verzoopen en verzonken in 't rijmeloos schrijven mijner Historien, dat hem de wieken te nat zijn, en in te diep een kujl steeken, om vlucht of vejrt nae de poëetsche lucht te maeken. V E verght het hem nochtans. Maer dit zeidt hij daer toe:⁷

'K weet van dichten, nocht van deunen
Niet dan ketelachtigh⁸ dreunen
Is het, dat mijn' snaeren

Baeren.

Was de keel ojt glad en hel,
Z' is nu bijster van haer stel,
Slaet niet, dan een schor

Gemor.

'T hart, al heeft het Phoebus tegen,
Wil, tot uw verzoek geneghen,
Boven zijn vermeughen

Deughen.

Hier ziet V E den strijdt tussen kracht en zucht. Deze heeft 'er nochtans ujtgepijnight 't geen hier nevens komt op 't verjaeren van V E brujloftsdagh.⁹ 'T gaet bedrukt genoegh, al en brengt men 't in geen' druk. Maer zoo ghij 't in uw hart drukt, het zal zijn' druk

1 gezonden.

2 Waarschijnlijk Jenne Marie Dimmer, uit den Haag, getrouwd met Pietro Vico, die bij verschillende hoven resident van Venetië is geweest en o.a. in 1612 als secretaris van een Venetiaansch gezantschap ook hier te lande vertoefd heeft (vgl. De briefwisseling van C. Huygens, I, blz. 357). De jonge vrouw heeft in 1636 uit Venetië en in 1645 uit Milaan een brief aan Huygens geschreven (t.a.p., II, blz. 144; IV, blz. 265). Uit den eersten brief blijkt, dat zij toen nog niet lang in Italië woonde.

3 geschroomd.

4 veranderd.

5 verbeterd.

6 Zie bl. 91 en 102.

7 Het vers is ook afgedrukt in Gedichien van P.C. Hooft, I, blz. 305.

8 ketelachtigh. Woordspeling met ketelachtig van ketelen, kittelen, en ketelachtig van ketel.

9 Nl. het nu volgende gedicht.

[p. t.o. 98]

[p. 99]

verwonnen hebben. Dan vreeze, dat zijn lot zoo goedt niet zijn zal, 't en zij V E de gunst voor de kunst aanneeme. Die hoop, gegrondt op haere heusheit, is noch niet t' eenemael vervallen. Dies mij daermede troostende, laete V E ende alle die haer lief zijn den almoghenden bevolen, nevens hartlijke groete ende eerbiedenis,

Mê Joffr.^e van

V E Hooghverplichten dienstveirdighen P.C. Hooft.

Ujt Amsterdam, 2 Novemb. 1632.

Wisten wij V E bruiloftsfeestdagh, ende zoo wij daertegens de roemers weder hier moghten hebben, wij zouden schikken op den zelven tijdt alhier banket te houden, om dezelfste staetsij te vieren.

Adres: Aen mê Joffrouwe, || Mê Joffr.^e Tesselscha Visschers, || Huisvrouwe van S^r. Allart || Krombalgh, inde langestraet || tot || Alkmaer || met deze dooze ende || een bom¹⁾ van blik. || Loont.

1) Trommel.

Brief van Tesselschade.

Tesselschade aan Hooft.²⁾

Myn Heer.....

Die zyn weldaet roudt, die en streck se niet³⁾; maer dit roudt my, datge dus lang bekommer[t] syt geweest met een verliefde Heros⁴⁾ sorgh voor 't blyven van het geen, dat al soo zeer nae u e haeckt, als ghy verlangen moecht.

't Wert door zulcken lust gedreeven,
Raeckte schip en mensch om 't leeven,
't Goet souw in u handen
Stranden......

Siet hier dan, het geen ghy vierigh begeerden, wert u eyvrich gejondt; ick heb dapper besich geweest met snijen; de eerste is ge-

2) Naar het Hs. op de Leidsche Bibliotheek. Uitgegeven door Van Vloten in Tesselschade Roemers en hare vrienden, blz. 4. Het is een antwoord op den brief van Hooft van 2 November.

3) strek (breid) ze niet uit.

4) zorg als Hero gevoelde voor Leanders wegblijven.

[p. 100]

broecken, en ock het duyts zijn te veel letteren; wil soo wel niet vallen; het stont te krivelich; heb[b]e daerom het latijn gekooren. Onse bruylofts verjaering is den 26 deeser maent; myn Krombalch sal ue haest by koomen, volgens u e begeeren, dan ick wensten wel dat het anders was, en u e nevens my bedancken voor de aengenaeme persen en andere leckerheeden met geldt en goede woorden; wy blyven ue vrinden.

Tesselscha Roemers.

Hertelycke groetenisse aen me vrouw Heleonora en Juffrouw Susanna..... Wy bedanken u e zeer voor de patrysen¹⁾, die ons zeer wel te passe quamen.

1) De inhoud van de bom.

Gedichten van Hooft.

Op de roemers beschreven bij Joff.^re Tesselschade.²⁾

Wat suft ghij, lezer, opgetoghen van de tooghen¹

Zoo luchtelijk geswaejt, en vloeyend' op haer' pas?

Zij zijn, van loome handt gesleept niet, maer gevloghen

Ujt een doorluchten geest, wiens wakkre penne was

Doorluchte diamant, papier doorluchtigh glas.⁵

P.C. Hooft.

Aen de zoete Tesselschaê

En haer' ujtverkoore gaê

Heeft, tot nu toe, op 't verjaeren
Van hun echtelijk vergaêren,
De Godin der huwlijksplicht⁵

Met haer fakel toegelicht,

2) Vgl. Gedichten van P.C. Hooft, I, blz. 304. Zie den voorgaanden brief van Tesselschade.

1 opgetoghen - getrokken, gekrast.

5 Doorluchte - Schitterende; doorluchtigh - doorschijnend.

5 nl. Juno.

[p. 101]

 

Om de zorghen hen te leeren

 

Die geen huishouw kan ontberen,

 

Oft hij gaet, in kort, te grondt.

10

Alles heeft zijn maet, en stondt

 

Wegh, ditmael, met Junoos blaker.¹¹

 

Komt o Phoebus, vroolijkmaker,

 

En ghij neghen zusters voorts.¹³

 

Een van neeghnen houd' de toorts

15

Op het neghenste verjaeren

 

Van hun aldereerste paeren

 

'T hujs heeft nu een' goede plooy.

 

Dies, die zorghen geeft de gooy,¹⁸

 

Voor een tijdt, en wilt ontfonken

20

'T vuir der geestigheit, verdronken

 

In bekomring met gezin.

 

Blaest haer 't jonge leven in.

 

Doet die Venuslijke vingren

 

Weder op vyool verslingren

25

Wanken pen, penceel en stift,²⁵

 

Teelers van een edel schrift.

 

Lang genoegh is 't dat zij suften.

 

De doorluchtighe vernuften

 

Hebben, langh genoegh, gevast,

30

Nae de leckernij, te gast,

 

Daer zij hen op plaght te nooden.

 

Wekt, ujt het getal der dooden,

 

Een', aen wie d'ontsterflijkheit³³

 

Over lang is toegeleidt.

35

Doet haer 't heughlijk hoefnat leppen,

 

En een' versche jeughde scheppen,

 

T'allen neghen jaeren weêr;

 

Zoo verouwt zij nemmermeer.

P.C. Hooft.

11 blaker - fakkel.

13 neghen zusters - de Muzen.

18 geeft de gooy - gooit weg, zet op zij.

25 wanken - zwaaien.

33 Een', nl. Tesselschade; 't heughlijk hoefnat - het opwekkende water van de Hippocrene.

[p. 102]

Aan Joffr.^e Tesselscha, op het Kersnachjen bij haer gezogen, in 't jaer 1632.¹⁾

 

O lofrijk keeltjen! nae dat ghij

 

Al 's werelds stemmen waert verbij

 

Gestreeft, en zat der aerdsche dingen,

 

Ontbrak 'r meer niet, dan parthij

5

Met 's hemels engelen te zingen.

P.C. Hooft.

1) Vgl. Gedichten van P.C. Hooft, 1, blz. 306. Alberdingk Thijm (Joost van den Vondel. Zijne Dichtwerken, enz. Schiedam, H.A.M. Roelants, 1887, III, bl. 14), denkt hier aan ‘O Kerstnacht schooner dan de dagen,’ later in Gijsbrecht opgenomenals ‘Rey van klarissen.’

Brief van Hooft.

Hooft aan Tesselschade.²⁾

Mê Joffr.^e

Zoo V E zangerigheit niet over haeren honger gevast, oft zich met ijdel neuriën verzaedight heeft, ziet hier het deuntjen gebaert met een' onverwachte rijmvlaegh, mijnen geest overgekomen. Hij heeft deze vrucht ontfangen ujt de lesse van de vlucht des prinssen van Condé³⁾, ende sedert daer meê swanger gegaen, nocht ander vroemoeder gehadt, dan de versse lust tot veirsen, onlanx aen V E gespeurt; ende zonder die, dit kindt waer een koek gebleven. Dan waer 't noch goedt genoech geweest, zal V E zeggen, voor die platte Amsterdammers, dien dat hun liefste kost is. Maer oft dit gebak nu zoo wel gerezen zal zijn, als het die hooghvliegende vernuften van de Alkmaersche lucht begeeren, waer onder V E zich met eere magh rekenen, daer slae jck niet weenigh twijfels aen. 'T zij zoo 't is, ick dar⁴⁾ het V E vertrouwen, om haer' geliefte⁵⁾ daer mede te doen, ende 't zelve in 't licht te laeten koomen, oft in duister te houden; alhoewel mij liefst waer, dat het maer onder de vrienden en bleve, die verstandt hebben van gunstblanketsel op zijn' vlekken te leggen. Altoos ziet V E 't goedt hart, dat, beslommert met werk van heel

2) Naar het Hs. op de Amsterdamsche Universiteits-Bibliotheek, Vgl. Hoofts Brieven, II, blz. 299.

3) Hooft doelt op zijn gedicht Klacht van Koning Henrik de Groote, over 't afwezen van Marie van Mommorency, Prinsesse van Condé (vgl. Gedichten, I, blz. 307). Het is het ‘Koninxliedt’, waarover Hooft den 7den Sept. en 2den Nov. 1632 schreef (vgl. blz. 91 en 98).

4) durf.

5) wat haer gelieft.

[p. 103]

anderen aert, heeft willen ujtbreken om te bewijzen, dat zijn meester nemmermeer anders zijn kan, dan,

Mê Joffr.^e

V E Verplichte dienaer P.C. Hooft.

Ujt Amsterdam, 21 Maert 1633.

Adres: Aen mê Joffrouwe, || Mê Joffr.^e Tesselscha Visschers, || Hujsvrouwe van S^r. Allart || Crombalgh, in de Langestraet, || tot || Alkmaer. || Loont.

Tesselschade aan Hooft¹⁾,

Myn Heer....

Door zulcke kost graegh gemaeckt²⁾ (die nimmermeer te laet en kompt, soo lang men leeft) vind ick mij heel geneegen tot diergelyck beslagh toe te stellen, wist ick raet tot soo heevigen gist als d'uwen, daar ghy noch over klaaght.

Ten is wis geen Amsterdammer kost, maer wel kasteel-spijs, en alleen der konincklijcke maege bequaem om te verteeren; ick sal soo ruijm schotelt niet weesen en setten 't alle man voor; dies heeft ve geen vrees te hebben, dat daer jmant onbekent hem aen veraessen³⁾ sal. Bedanck ue voor de moeyten, sal het mondelinx prysen, ock ben ick dapper gemoet, dat mijn stouticheyt bij v e soo wel genoemen is, dat ve ficktory behaelt heeft, en onder deze Triomph blyven wy v e dienst verbonden vrinden

Tesselscha Roemers en Albert Crombalgh.

Me vrouw Heleonora en Jonckvrouw Susanna moeten zeer gegroet zyn van onsenttweege, soo ock van Juffrouw Pauw⁴⁾ die nu inde kraem leyd van een jonge soon) als van ons neeven Sammers,

1) Naar het Hs, in de Bibl. der Kon. Akademie te Amsterdam. Vgl. Hoofts Brieven, II, blz. 300. Eenige der vele hoofdletters aan het begin der woorden zijn in gewone letters veranderd.

2) Er is sprake van Hoofts gedicht Klacht van Koning Henrik de Groote. Zie bl. 91.

3) spijzen, verkwikken.

4) Nl. de vrouw van Dr. Johan Pauw. Zij heette Josina van Leeuwen, was eene dochter van Frans van Leeuwen en Maritge Cornelisdr. van Hodenpijl en was den 12den October 1626 met Pauw getrouwd.

[p. 104]

alle drie¹⁾. Dees hebben my hier mede belast, wanneer ick schreeff.

Indien 't Prinsessen Oor alst myne waer geweest,

De Koninck 't Leeven, sij haer Trouw en Ghy besat myn Geest²⁾.

Adres: Aan myn Heer || de Heere Hooft || Drossaert tot Muyden || Tot || Amsterdam || op de Keysers graft over de groentlantsche packhuysen naest de Valckenier. || prt.

1) Zie blz. 86.

2) Deze regels doelen op Hoofts gedicht.

Gedicht van Constanter.

Aen Joffw. Tesselschade Visscher, drijvende een' schoone dochter van Mr. Pieter van Veen, in sijn leven uytnemend schilder, tot het geestelick leven³⁾.

Die 't daghwerck niet en kent van Veens geleerd gesmeer,¹

(Ghij kent het, rijcke Tesch van oor-deel en van ooghen)²
Veracht 'er 'tnachtwerck bij. Maer isser geen medooghen
Bij tuijghen van sijn' deughd op 'tsmooren van sijn' eer?⁴
Hij maelde 's noijt soo veel, men wenschte steeds om meer.
Dese is van 'tsoetst verdiep, van 'tlieffelixt verhoogen,⁶
Van 'tlevendigst penceel; Rolt ghij se wegh te droogen,⁷
Te schimlen in een hoeck voor ongebruijckbaer le'er?

De wereld eischt copy van sulcken schoonen omtrek,

Eischt enten van dien stamm, eischt stammen van dat ent.
Zijt ghij 't alleen die lust en reden tegenrent,

En voert uw speelnoot mis? Lejdt datmen v weerom treck'¹²

En wuijv' en wenck' en roep': Stae, Tesselschae, waer heen?
Wie sagh oijt vrucht off vreughd van ongesteken veen?

Op de Veluwe, 28 Apr. 1633.

Constanter.

3) Vgl. Gedichten van C. Huygens, II, blz. 252. Er is hier blijkbaar sprake van Apollonia van Veen, eene dochter van Pieter (zie blz. 79). Vondel heeft haar, ‘geestige tekenster en zanggodin’, een gedicht gewijd (vgl. Unger's Vondel, 1630-1636, blz. 111), Barlaeus schreef een Latijnsch versje op haar portret, door haar broeder in koper gesneden (vgl. Poemata, II, blz. 534) en prijst haar in een brief aan haar broeder Cornelis (vgl. Epistolae, blz. 665). Uit een vers van een onbekenden dichter, afzonderlijk verschenen, blijkt, dat zij den 11den Sept. 1635 in Goes is overleden (vgl. J.H.W. Unger, Bibliographie van Vondels werken. Amsterdam, Frederik Muller en Comp., 1888, blz. 198).

1 gesmeer - schilderwerk.

2 Tesch - meisje, vrouw.

4 tuyghen - getuigen.

6 't verdiep, 't verhoogen - het aanbrengen van perspectief.

7 wegh te drooghen - om weg te drogen.

12 mis - op den verkeerden weg.

[p. 105]

Brief van Hooft.

Hooft aan Tesselschade.¹⁾

Mê Joffr.^e

Ick dacht dat Crommetjen quaedt was, al wist hij niet waerom. Want weenigh voor ons vertrek met der zoomerwoone herwaerts was hij t'Amsterdam, zoo wij hoorden, zonder ons eens toe te spreken. Maer V E brief, mij door Doctoor Pauw²⁾ (die zeer gegroet zij) toegeveirdight, doet mij gelooven, dat hij zijn' gal gezult moet hebben inde sujker uwer zoetigheit. Maer hoe verlangt mij nae een ooghjen van V E jeghenwoordighe gedaente! Want jck leg 'er mij toe een jeughjen in te zien³⁾, en zelf ujt te zuighen, naerdien V E weder aen 't rijmen geraekt en in dien diepen Tasso verzoopen⁴⁾ is. Alreeds word jck dronken van de geur uwer dichten, al en rujk jk ze maer ujt het papier. Wat zal 't zijn, als V E derzelve met de leevende stem komt bezielen? Zoo wij ujt moghten, wij vlooghen naer V E toe, maer verwachten, in onzekerheit van wanneer, zekere Heeren ujt den Haeghe; bidden derhalven om de gunste van V E verzoek⁵⁾ tegens den achtienden, oft neghentienden dezer maendt, dat wort op maendagh oft dinxdagh aenstaende over acht daeghen. V E gelieve Joffr.^e Francisca ende haeren man⁶⁾ mede te belezen, ofte te bezingen, nae dat zij ooren hebben, om nevens V E ende den uwen over te komen. Ik heb reedts den secretaris Mostaert⁷⁾, ende Verburgh⁸⁾

1) Naar het Hs., waarvan echter het eerste gedeelte door water bijna onleesbaar is, in de Bibliotheek der Kon. Akad. te Amsterdam. Vgl. Hoofts Brieven, II, blz. 316.

2) Johan Pauw. een zoon van Dr. Pieter Pauw (1564-1607), sedert 1589 professor in de anatomie te Leiden, werd 22 Mei 1621 op 21-jarigen leeftijd te Leiden, zijne geboortestad, als medisch student ingeschreven. Hij trouwde daar op 12 Oct. 1626 Josina van Leeuwen (zie blz. 103) en vestigde zich daarna te Alkmaar als geneesheer.

3) ik stel mij voor er een genoegen in te zien.

4) verdronken, geheel bezig zijn met.

5) bezoek.

6) Zie blz. 84.

7) Daniël Mostart (1590?-1646), een zoon van den notaris David Mostart, geb. te Amsterdam, werd op 23 Mei 1608 als student in de rechten te Leiden ingeschreven. Daarna werd hij secretaris der ‘Kamer van Huwelijksche Saecken’ in Amsterdam en in 1622 secretaris van de stad. In 1635 gaf hij uit D. Mostarts Nederduytse Secretaris oft Zendbriefschryver. t' Amstelredam, voor Dirk Pietersz. (Pers.), waarop Vondel een lofdicht schreef (vgl. Unger's Vondel, 1630-1636, blz. 149).

8) Jacob van der Burgh, geb. te Leiden, werd 19 Febr. 1611 op 12-jarigen leeftijd als student te Leiden ingeschreven. Hij studeerde in de rechten en bleef lang te Leiden wonen, beoefende o.a. de dichtkunst en de muziek en was een groot vriend van Brosterhuisen. Beiden hadden, waarschijnlijk in hun studententijd, Huygens leeren kennen en zijn steeds door hem voortgeholpen. Van der Burgh wer l in 1628 secretaris van graaf Ernst Casimir van Nassau, stadhouder van Friesland en Groningen, en na diens dood (1632) secretaris en raad van Joan Wolfert van Brederode, in 1642 agent der Staten-Generaal te Luik en in 1646 secretaris der Nederlandsche gevolmachtigden voor den vrede van Munster. In 1660 is hij als ambteloos burger te Amsterdam gestorven.

[p. 106]

met Brosterhujzen¹⁾ besproken, om op dien tijdt te passen, en de zangmaete te helpen vol maeken. Ende laet mij vastelijk voorstaen, dat wij V E E zoo wel zullen onthaelen, dat Crommetjen niet weêr schoolziek worden zal, als inden verleden zoomer. Torni, ritorni alle dolcezze prime²⁾ Als V E keele heesch gezongen zal zijn, weeten wij raedt om ze te smeeren met gesujkerde aerdbeezen, die jeghenwoordelijk steêhouders³⁾ zullen zijn van de witte pruimen. Want deze en moghten nojt quaelijker geslaeght wezen. Wij verwachten dan V E, ende in allen gevalle een briefken voorujt, om te weeten, waer toe ons verlaeten moghen, ende laeten dezelve met alle die haer lief zijn, den almoghenden in genaede en gunste bevolen, blijvende,

Mê Joff.^re

V E Verplichte dienstw.^e P.C. Hooft.

Ujt mijn Toorentjen, 7 Julij anno 1633.

Adres: als boven.

1) Zie bladz. 105 en 107.

2) Aldus vertaald door B. Huydecoper in zijne uitgave van Hoofts Brieven (1750); ‘Ay keert doch, keert weeder tot d'eerste zoetigheên.’

3) plaatsvervangers.

Brief van Tesselschade.

Tesselschade aan Hooft⁴⁾

Mijn Heer .....

Wij bedancken ve voor de eer die ghy ons doet, dat ghy ons nevens soo wyse ende eervaeren gezelschap ter feest nodicht, die wy niet en zullen verzuymen, maer het mocht wel een dach of twe laeter zyn als v e beschreven heeft; de waerom zullen wy zelver koomen zeggen, ende daer me van v e goedtheyt de hant op het hooft krijgen. Ondertusken soo send ick hier een drenck liettje van den Eerwaer-

4) Naar het Hs. in de Bibl, der Kon, Akad, te Amsterdam. Vgl. Hoofts Brieven, II, blz. 318.

[p. 107]

den Phoet Brosterhuyse¹⁾, ende het ander van Bestemoer is van myn geringheyt²⁾, al so ick daertoe versoght wiert, om daer nae op nooten gestelt te werden; wy sullen koomen hooren, hoe het v e aenstaet. Syt hertelyck gegroet met ve beminde. Ick blyf v e vrindinne

Tesselschade Roemers.

Adres: Myn Heere || Myn Heere Hooft drosaert || van Muijden op de Keijsers || gracht naest de Valckenaer. || Tot Amsterdam || loont.

1) Zie blz. 105. Hij was een bekwaam kruidkundige. Het drinkliedje is verloren gegaan.

2) Dit vers Van bestemoer, door Tesselschade geschreven, is niet bewaard gebleven.

3) Vgl. Gedichten van P.C. Hooft, I, blz. 304.