Alle de gedichten. Deel 2

[p. 314]

Nalezing
op het II^de deel.

Bl. 39. - voor den aanstaanden Secretaris van drie Oranjevorsten, enz.

Hoe Huygens in 1619 over de Groot dacht, verraadt zich in het vers Aen de Bredaesche Camer van Vreuchdendal, evenmin door hem in zijne gedrukte werken opgenomen, maar nu naar het H.S. van de Akademie, in de uitgave vanwege de Holl. Maatsch. van Fraaie Kunsten openbaar gemaakt (I. 21). Hij noemt hem daar

Den Grooten Grotius, den noyt genoech gepresen,

maar laat in parenthesi volgen:

(Och! had hij groot, noyt groots, noyt grootste willen wesen).

Bl. 45. - zijn hanteeren van de luit.

In de Korte Biogr. Aant. van Huygens, te vinden in de Verslagen en Mededd. der K.A.v. WW. Afd. Letterk. R II. D. III. bl. 347, vindt men:

1604. 8.

En feburier à 7 ans 5 mois j'apprins du luth. près de la princesse souvent.

Bl. 60. - persoonlijke kennismaking.

‘Pridie Id. Mart. 1619’, schreef Huygens in een gedicht Aen de Bredaesche Camer van Vreuchdendal:

De cloecke Visschers meyt, 't beroemde Roemers kint

Heeft mijnen dicht gesien, gepresen en bemint.

Uitg. v.d.H. Maats. v.F.K.I. 21.

Bl. 98. Mr. Johan Heemskerk, geb. te Amsterdam (1597). Hij overleed 1656.

Bl. 103. George Rataller Doublet.

Zie over dezen, R.J. Fruin, Uit het Dagboek van een Oud-Hollander. (De Gids, 1869 No. 12). Hij overleed 13 April 1655.

[p. 315]

Bl. 191. Pacifici beati sunt.

Onder het afdrukken der laatste bladen van dit werk verschijnt, in het 1^ste nummer voor 1881 van het Tijdschrift Nederland, een opstel van Dr. W. Pleyte, over Anna Roemers, hetwelk met betrekking tot haar stippen en graveeren op glas en de door haar bewerkte roemers belangrijk is. Zeer aannemelijk komt mij het vermoeden van dezen geleerde voor, dat de ‘reusachtig groote roemer’ met bovenstaande spreuk, door Scheltema met het ‘vriendelijk geschil’ in Hoofts brief aan Wickevoort in verband gebracht, veeleer bestemd is geweest voor Pieter Rooze. Zie het slot van haar brief aan dezen haren Zuid-Nederlandschen vriend bl. 279.

Ald. - andere Roemer ‘door Anna in 1642 met een pruimpje en twee vlinders, en de woorden Hospitalitatis ergo - waarschijnlijk aan Hooft vereerd.’

‘Men herinnere zich dat Anna Boot van Weezel toen, vóór haar vertrek nog in Muiden geweest is; de twee vlinders zijn de beide zusters en de pruim het gastmaal van Hooft.’ Dr. W. Pleyte, Anna Roemers. Nederl. 1881. No. 1.

Bl. 192. Vincens tui.

De bokaal met deze zinspreuk is volgens Dr. Pleyte ‘waarschijnlijk in Leiden gegraveerd, door wien weten wij niet.’

Ald. Het kleinere drinkglas - Bella DORI gentil -

Dat dit glaasje ‘tot een bloemenvaasje voor de schoone en bevallige Doris dienen moest’ is een onderstelling van Dr. Pleyte, die, waarschijnlijk juist, het opschrift zeer verduidelijkt. Of de bedoelde Doris Christina van Erp, Hoofts echtgenoote van 1610-1623 (Dia, of bij letterkeer, Hartenvanc Priis) geweest zij, is een andere vraag. Het dichtje, hetwelk Dr. P. met haar in verband brengt is van 1614 of 15. (Uitg. Leendertz I. 137). Het glas is bewaard gebleven en thans het eigendom van den Heer J. Kneppelhout te Oosterbeek.

In een brief aan Tesselschade (13 Januari 1643) bedankt Hooft haar voor de aanbieding van ‘een Roemer te bemaalen met (zijn) zinspreuk: Omnibus idem, ende (zijn) blazoen: een Zon’; hij zendt daartoe drie glazen, ‘niet om alle beschreeven te worden bij (H)E, maar om dat'er somtijds een breekt in 't snijden.’ Ook wenschte hij wel ‘dat op een van drie, moghte gestelt worden, tot zinspreuk en blazoen (zijner) hujsvrouw

[p. 316]

[Eleonora Hellemans] een stuksken veldts, met drie strujken met witte leelyen, ende voorts: Par la grace de Dieu’. Vermits echter Tesselschade op dat oogenblik zeer door de roos gekweld wordt, voegt hij er bij: ‘'t Welk te snijden jk achte dat Joffre Anna, UE zuster, mij niet zal weigheren, indien het UE eedele handt, die jk het quaalijk verghen dar, al te lastigh zoude vallen.’ (Brieven Uitg. v. Vloten, No. 833). Wie van de beide zusters zich van de taak gekweten heeft, blijkt niet. ‘Het zou kunnen zijn’, zegt Dr. Pleyte, ‘dat beide glazen door Tesselschade zijn gegraveerd.’ Ik voor mij zou dit wel het waarschijnlijkste achten.

Nog vermeldt Dr. Pleyte, in hetzelfde opstel, ‘een grooten Rijnwijn-Roemer, geheel gaaf, fraai besneden door Anna's kunstvaardige vingeren’, hem uit de Veluwe toegekomen en thans in zijn bezit. ‘Kort voor haar dood’, schrijft hij, ‘1651, op 67jarigen leeftijd graveerde Anna dezen roemer met de zinspreuk, zoo veel beteekenend in die tijden, en nog steeds: Concordia res parvae crescunt.’