Weergaloos

[p. 393]

Het Kosmisch Ei

‘Vlees en bloed kunnen het koninkrijk Gods niet erven. De veranderingen, waarvan wij spreken zijn niet van generatie op generatie overdrachtelijk. De natuur geeft ons het wilde lichaam. De kunst moet het perfektionneren. Toch is een lichaam van vlees en bloed het noodzakelijke vehikel voor het meesterschap zoals in de kaart van de maan op het fysieke plan uitgedrukt, en hoewel het niet de krachten van het adept-schap kan erven of doorgeven, kan het een vehikel worden voor deze krachten als het door adaptieve methoden juist wordt georganiseerd.’ (Case).

De Maankaart, waarop de honden - of een hond en een wolf - blaffen in het hondsdal dat, slechts verlicht wordend door een afglans, wijst op de verschillende karakteristieken van het vierde stadium in de geestelijke ontwikkeling, als de kennis verkregen door meditatie in het lichamelijk organisme wordt ingelijfd.

Een recente herdruk (1966, Tchou, Editeur, Parijs) is mij dezer dagen in handen gevallen van Oswald Wirth's Le Tarot des Imagiers du Moyen Age, met een inleiding van Roger Caillois. 376 pagina's, vele prachtige illustraties, kompleet met een nieuw-getekend, meerkleurig Tarot-spel.

Een geschiedenis, een analogie, een symbolenleer, kleuren, vormen, verwijzingen naar de I Tjing, de Kaballa, de Zodiak, het Hebreeuwse alfabet, het resultaat van 40 jaar studie en meditatie. (Waar blijf ik, met mijn liefhebberij van een hoogseizoen?)

Later later later

Van de Maan-kaart (zij worden uiteraard stuk voor stuk, in hun samenhang, met hun afzonder-

[p. 394]

lijke betekenissen behandeld) wordt in een ‘Esquisse cosmogonique’ gezegd:

‘Van de droom naar zijn verwerkelijking, is er de lange ongelijke weg, slechts afgebakend en altijd gevaarlijk, waarop de mensheid zich begeven heeft.

Hij slingert zich als een slang door trouweloze regionen, waarop de Maan slechts een bedriegelijk licht werpt. Het is het pad van het aardse leven, dat van de beproevingen, ineenstortingen en kneuzingen (meurtrissures), die leidt naar het onderscheiden van de vergissing. Er ons langs begevend, verliezen wij onze illusies en leiden wij onze stappen naar de dageraad (aurore) van het volle licht. Symbolen: Maan en driehoek , het teken van de Kreeft ♋, het Kosmische bevruchte Ei van de Chinezen.’

In een ‘Programma initiatique (tel qu'il se dégage du Tarot)’ - een inwijdingsprogramma, zoals die voortvloeit uit de Tarot - zegt Wirth van dezelfde kaart:

‘Om je moed te geven trouw de taak die je is opgegeven te vervullen, staat het leven je genoegens toe, die het wijs is niet te minachten. Je hebt er recht op in je eigengereide strijd tegen de obstakels die het materiële je tegenhoudt.

Gedwongen in de schemering van een gevaarlijk onderscheiden te worstelen, leren wij slechts tot onze schade en komen wij alleen maar vooruit ten koste van pijnlijke ervaringen. Slachtoffers van schijnbaarheden, gaan wij door ons te vergissen, van de ene grove fout in de andere niet minder grove vallend, zonder te komen tot werkelijk kennen. Gebaseerd op noodzakelijkerwijs onvolledige constateringen, gaat de menselijke wetenschap van waarschijnlijkheden uit en blijft voor altijd dubbelzinnig (équivoque).’

Wat betreft de Maconnieke konkordanties van de Tarot staat van de Maankaart geschreven:

[p. 395]

‘Reizen te midden van de zinsbegoochelingen van de vergissing. De Meesters reizen, niet langer geisoleerd als de Leerlingen en de Gezellen, maar in groepen, elkaar wederzijds hulp verlenend. Zij onderzoeken de ondermaanse wereld op zoek naar de materiele resten van Hiram. Als waardige Kinderen van de Weduwe inspireren zij zich naar het voorbeeld van Isis die de gehele aarde doorkruist om de verspreide resten van het lichaam van Osiris te verzamelen. Laten wij, om de traditie te doen herleven, met zorg datgene bijeenrapen wat er van is overgebleven in de vorm van legenden, onbegrepen rituelen en bijgelovigheden.’