Weergaloos

[p. 178]

[p. 179]

VII De weg en de wagen

Waarin een beschermende, bezwerende, bevrijdende macht optreedt - de mens als wagenmenner. Het Ik-ben-principe, en de uitbarstingen daarvan in miljarden individuele evenementen. Kamerlid zonder examen, en de homo progressivus zonder angsten.

[p. 180]

Onderweg

Soms vrienden zijn wij gelukkig en ontroerd om dat er iemand was die maakte je gelukkig omdat hij maakte wat jij wou en deed en met dezelfde materialen maar op wat je zelf bent en hebt ben je gelukkig en zeg je hij deed wat hij maakte en ik kan beter een pagina gaan omslaan die pagina die hij schreef of schilderde of vorm gaf in welk materiaal ook en gelukkig want wij dienen elkaar te herkennen in hetzelfde waarmee wij bezig zijn de omvorming en de gewaarwording van grotere ruimte en grotere tijd de vertaling daarvan want wat zijn wij dan vertalers die meer geven dan het oorspronkelijk gegeven tenzij dat gegeven ontdekt zou zijn, nee wij zijn niets dan het ademend en gebarend doorgangshuis

(Bert Schierbeek: Een grote dorst, een kettingreactie. De Bezige Bij, Amsterdam, 1968)

[p. 181]

7. De Weg en de Wagen

Een boek als een projektiel. Dwars door je kleren heendringend, eksploderend van binnen, geladen met magische kracht. In God's naam geen hokus-pokus, doe-het-zelf gegoochel, maar het beheersen en leiden van krachten die de mensen van nature gegeven zijn.

Hoe ieder van ons die krachten aantreft en ontdekt, het is ons aller zaak. Er zijn vele wegen, die naar de Geestesschool, de Broederschap der ware liefde leiden. Het gaat om de vernieuwing van aangevreten begrippen, die opnieuw ervaren kunnen worden: de goddelijke wil in plaats van de vermeende eigen vrije wil; een nieuwe wijsheid die alle filosofie te boven gaat, niet langer wijs-begeerte, maar het bezitten van de praktische kennis die ons lichaam gezond doet leven en de geest sterkt; en een nieuwe werkzaamheid die al het voorafgaande gebeuren in ons leven onder het eeuwige Licht plaatst vanwaaruit wij schuldeloos te voorschijn kunnen treden - ik jou tegemoet, bijvoorbeeld, of jij de wereld binnen - waarin wij thuishoren zolang wij in dit lichaam onze aanwezigheid kunnen manifesteren.

Het is de bedoeling dat je verandert. Je ik is een ander. Doorbreek je rollen, spelen, regels. Aanvaard de afgrond in je. Laat je vallen. Open de ogen wijdopen in de spiegel, waar gaten in zullen vallen, als je vlees rot en je gebeente gestaag ver-

[p. 182]

gaat. Of verbrandt, oplaait in as, omhoogstort, voedend aan lucht en uiteennijgt, ineenzijgt, lekkend aan warmte, zuigend aan leven, steeds weer in leven, het eeuwige leven. Ik Ben Ook. Ook Ik Ben.

Op de gebaande paden zul je liefhebbende Meesters aantreffen; je bent zélf leerling, gezel en meester - niets zo alomvattend als de eigen ervaring, de gebiedende wijs van je eigen gestalte.

‘Leven is dan alleen Waar als ik ben’ schreef Gurdjieff in zijn All & Everything; deze zo belangrijke opmerking liet ik voorafgaan aan het boek liefde dat ik in 1964 schreef: de ontleding van een wedergeboorte-proces.

Een supreme kompositie voor ingewijden, voor anderen een omgevallen boekenkast, voor weer anderen - als mijzelf - een leerboek. Zoals dit overigens; wat minder volgens bestaande bibliografisch-dialektische technieken, postulerend op aktualiteiten die eeuwig zijn, elke dag opnieuw aan het daglicht tredend.

Maar vergis je niet: elk boek kan een handleiding zijn naar jezelf; het wordt hier wat meer benadrukt in termen die ook door anderen gebruikt worden, dan in mijn eigen spreek- en schrijf-taal die ik overigens de vrije teugel mag laten wanneer je maar wilt.

Het gaat nooit om de woorden zelf, het gaat om datgene wat daar achter altijd versluierd zal blijven, als je niet je lieve oortjes openzet voor andere dan eigen geluiden. Al die mensen, die de straat optrekken, de wereld binnengaan, alsof dáar de oplossing voor hun problemen zou steken! Alsof niet jijzelf de antwoorden op jouw eigen vragen zou moeten vinden. Inderdaad: liever meditatie dan protest-actie. Protesteren? Laat me niet lachen: je vergroot slechts het leger van zwarte en grijze magiërs die de oorlog in stand houden, tegen alle beter weten en gezond verstand in.

[p. 183]

Geen psychologie zal ooit het raadsel weten te ontdoen van zijn mysterie, dat mysterie ben jij ook; naast elk bestaand systeem, elke gangbare of vergeten theorie, die klopt als een bus, zal altijd het ik ben aanwezig zijn.