Weergaloos

[p. 174]

De Essentie van de schoonheid

Hallo lovers!

Weet je, wat Plato schreef over de minnaar, de geliefde, de lover?

‘Vanuit aardse schoonheid beginnend klimt de minnaar terwille van echte schoonheid op, het ene prachtige lichaam liefhebbend na het andere, alle, om door te gaan van lichamelijk prachtige dingen naar geestelijk prachtige daden en van geestelijk prachtige daden naar intellektueel prachtige ideeën, en uiteindelijk naar het idee van de schoonheid zelf, totdat hij tenslotte de essentie van de schoonheid zelf kent.’

In dit citaat, dat voorkomt in het boek van Douglas Morgan: LOVE: (Plato, the Bible & Freud) - dank je, Dominique! - heb ik het woord beautiful door prachtig vertaald: How does it feel to be one of the beautiful people?

Schaterlachend ontwaakte ik vanmorgen, luisterend naar een telefoontje van AVRO's Televizier.

Ze wilden wat hippies in de studio brengen, om ze te laten spreken over hun ‘ideologie’, en dan zou een ‘deskundige’ - professor Buikhuizen of zo - zijn mening geven...

Ik wenste ze veel sukses, maar een dergelijke domme onderneming kan ik mijn medewerking natuurlijk niet geven: het prachtige, onverwachte, verrassende en unieke van de hippies-gatherings (welke naam je ook aan het beestje wil geven: love-in, be-in, alles is prachtig en goed, als je jezelf maar laat zien, op je mooist, elke zonnige middag in elk stadspark ter wereld, en laat je maar gaan, leef je maar uit!) is juist dat er geen andere ‘ideologie’ is dan liefde en schoonheid.

Dat is meer dan genoeg, daar kun je een heel leven mee toe, daar kunnen alle deskundigen ter wereld hun mening over geven, maar als hun

[p. 175]

hartje niet meeklopt, zijn ze net zo deskundig als mijn melkboer: een lieve man, trouwens - die glimlachend kijkt naar de bontgevederde vogels die ik mijn vrienden en vriendinnen mag noemen.

Kleur aan het leven geven, wat is er belangrijker? Tegen de grijze diktatuur van het verstikkende uniform, de walgelijke konventie van het witte overhemd en de effen das, tegen alles wat de mens inblikt als sardines.

Tegen niets, eigenlijk, want laat de slaven (het spruitjes, klootjesvolk) maar begaan, als ze tevreden zijn met hun lot - als je je daar zelf maar niet bij neerlegt, maar er iets aan doet.

Iedereen heeft zijn eigen lot in handen, grijp het met beide, grijp het door jezelf af te zonderen van de grijze anonimiteit, treed te voorschijn uit de kokon die je omspannen houdt, breek open, breek uit, bevrijd je.

Tot voor kort was het gebruik, elk kultureel evenement, elke stijl, elke vorm onderdak te verschaffen, in een bestaand patroon. Dat kan niet langer - wat nu gebeurt is een bevrijding die door de wereld raast als een komeet, een meteoor, een ufo - de unidentified flying objects, die wij zullen leren herkennen zodra wij zelf het vliegen machtig zijn geworden.

Waarom je te binden aan deze martelende aarde, dit bloedbad van lichamen? Je kunt je losmaken door uit de band te springen, die op niets dan vooroordelen berust. In het ruimte-tijdperk kun je niets anders doen dan je omgeving, je environment je scene, je leven te veranderen door zélf te veranderen: door kleurrijke, vrolijke, opgetogen en verrukte kleren aan te trekken, naar innige en troostrijke muziek te luisteren (bellen, cymbalen, tamboerijnen, drums, gitaren) en je over te geven aan je zintuigen: je ogen hebben altijd gelijk, je oren weten het beter, je hart slaat vlugger, het is je

[p. 176]

eigen peace of mind die voor de gehele wereld terzake dienende is.

Vlinders, bloemen, sterren, glans, schittering, straling, trillingen, energie, een kaleidoskoop van zuivere bedoelingen, het grootste wapen dat de mens in handen heeft gekregen: zijn bewuste zijn, zijn overschrijding van grenzen, zijn vrij vooruit vallen, het leven tegemoet. Van de dingen, waarvan ik zelf getuige mocht zijn is het een van de meest inspirerende.

Werken, hard werken, voor je plezier. Spelen, veel spelen - voor je plezier.

Goed doen, niet terwille van de goede daad, vrienden padvinders, maar terwille van het goede zelf, want nog steeds is het zo dat wie goed doet goed ontmoet. Neem de proef zelf, blijf stralend lachen: everything is gonna be all right!

Wat ook de handicaps van dit moment, wat ook de teleurstellingen vandaag: morgen weer een dag, misschien de laatste.

pluk die dag.

Geniet, zoveel je maar kunt, leef ten volle, buit het leven uit, zet het naar je hand - laat niemand over je beslissen, beslis zelf, ga op pad, met één van die vele wegen die naar bewustzijnsverruiming leiden: de meditatie, de mantra's, het esthetisch genot (‘kunst’), de happening - geestesvervoerend en zinneverrukkend, want de normale staat van de Christus-mens is high!

Laten we dat wél weten, ervaren, leren, doorgeven. Dit is een sneeuwbal die rolt, witter dan Omo-wit, door de wereld.

Witte magie (vrede) tegen zwarte (oorlog) - liefde tegen angst.

[p. 177]

Want de angst is de enige vijand die de mens heeft, en die zit in zijn eigen hart verscholen.

Wees toch nergens bang voor!

Weet je dat alles kan, en alles mag? Niemand houdt je tegen, en als ze je in de weg staan, maak je een om-weg, als je ‘er’ maar komt, als je maar weet dat de guerrilla-liefdevoering de uiteindelijke overwinning zal behalen.

Leer toch houden van jezelf, je bent de mooiste, de enige, de fijnste. Minacht niemand, vooral jezelf niet. Ontwikkel je macht: je eigen bezit is het leven dat niemand je kan geven of ontnemen, als je zélf je eigen daden in de hand houdt.

Wat is er prachtiger dan telkens verder door te dringen, in jezelf, in de mensen, in de wereld? Je bent een levend brok natuur, organisch zich ontwikkelend. Er is een nieuwe mens op komst, voel je hem ademen in je lichaam?

Nee? Bewaar deze tekst dan een jaar, en probeer het eens opnieuw. Tot dan, en voordien; zekerlijk zullen wij elkaar tegenkomen.

Zie je, daar of hier, nu of nooit.

I'd love to turn you on...

(Hitweek, augustus 1967)