Weergaloos

[p. 78]

[p. 79]

II Het Mystieke Lichaam

Waarin de vragensteller de sluier van Isis nauwelijks onthult. Tantra-Yoga stelt naast de Soefileer, met Teilhard de Chardin een vlam aanwakkert, Greet Hofmans het woord geeft en Christus laat wekken door Mel Lyman. De belichaming van de leer der vereniging: leerling, gezel, meester - en de drie graden van inwijding: vuur, verlangen, liefde. De geboorteweeen en de eeuwige bevruchting in het nieuwe tijdperk waarin onze ziel die van Jezus Christus is.

[p. 80]

De werkelijke droom

Zwelg naar hartelust in phantasieën en herinneringen terwijl ge nog in uw lichaam zijt en ge zult, denk ik, nog slechts een schaduw van een schaduw ervaren van wat ik ondervond in deeze zéven dagen, de weerkaatsing van de weerkaatsing van den werkelijken droom.

De weerkaatsing der weerkaatsing! Die uitdrukking is goed. Het doet denken aan een heldere afbeelding, niet aan een directe impressie.

Tracht dan te droomen, zelfs terwijl ge nog op aarde zijt en wellicht aanschouwt ge de weerkaatsing der weerkaatsing van de geluksbeelden uit het geestelijk droomland.’

Brieven van Generzijds. Uit het Engelsch van Mrs. Elsa Barker, geautoriseerde vertaling met een voorreede van Dr. Frederik van Eeden, Amsterdam, MCMXV, W. Versluys. (49e brief).

[p. 81]

2. Het Mystieke Lichaam

Na de intrede van de magiër, het tweede beeld van de Tarot: de hogepriesteres. Wat kan ik meer van de Tarot zeggen? Het spel⁺ neemt een aanvang, de kaarten zijn geschud, en we leven. De zon schijnt en dit boek ondergaat een vermageringskuur. Oorspronkelijk telde het alle bladzijden, die ik ooit gelezen en geschreven had; ondertussen ben ik aan de laatste keuze toe, die dit geheel zijn uiteindelijke gestalte geeft.

Het is een vreugdevol boek, min of meer wanhopig geschreven: telkens als ik iets voor mezelf ontdekte, een intuitief verband, een levend gebeuren, bleek het een duizend jarig ondergronds bestaan te leiden! Neem de Tarot, dit boek. Het blijkt dat Eliphas Lévy ook een boek in 22 hoofdstukken geschreven heeft (over de Tarot) en het trekken van drie kaarten, waarvan éen verleden, éen heden en éen toekomst blijkt ook al traditioneel te zijn.

Das Deutsche Tarotbuch (Die Lehre von Weissagung und Wesenheit - Drie Stufen der Einweihung) kreeg ik onder ogen, (een uitgave van het Hermann Bauer Verlag, Freiburg Bresgau, eveneens met een spel kaarten erbij) dagelijks méer, dat mij onbekend blijkt. Eindelijk een wereld ontdekt,⁺ waarin ik analfabeet ben: de okkulte, te ontsluieren wereld - waarbinnen alle geheimen verborgen die morgen ieders deuren der waarneming kunnen

+ Wie A zegt, ongetwijfeld het alfabet leert kennen.

+

[p. 82]

openen. Reken maar dat ik uit die politieke, openbare wereld een andere, grotere, wereld binnen trek, en jullie dit overhandig als een knipoog op de drempel!

Kom toch klaar - en al het andere betekent niets meer. Ondertussen ook een handdruk van Martin Buber: Gandhi, die Politik und Wir (WERKE - Erster Band, Schriften zur Philosophie) waartoe ik wellicht nog kom, op deze pagina's.

In principe kom ik tot alles, dit is wat de somtotaal van mijn ervaringen is (de sigma-gedachte leeft), weggelegd voor ieder. Het pad is smal en ik bouw onderweg geen kathedralen; ik ben er evenzeer mee bezig heilige huisjes aan te tasten, laten wij nooit vergeten dat het heiligste der heiligen leeg is; na de derde stap ben je op jezelf aangewezen, en dat is volgens de magisch-mystieke wetten die ons leven beheersen, iedereen. Wat Lautréamont verwoordde ‘De poëzie moet door allen gemaakt worden. Niet door éen’ komt overeen met het ‘Wij zijn allen éen’ waaruit o.m. ontstaan is het inclusieve denken, het gehele utopische bouwwerk dat wij als bellen voor ons uitblazen. Elk mensenleven zo'n bel, die éven oplicht in de zon, dan uiteenspat - opgaat in lucht. Hoe groter de bel hoe moeilijker het evenwicht, hoe meer dans ook in de atmosfeer - bellen blazen, ik kan het uren volhouden! Tot ik geen adem meer overheb, en niet weet waar te zoeken naar datgene wat ik gevonden heb.

Ik ben geen denker, en als je denkt dat ik je welbespraakt, en welgedokumenteerd, zo verrassend mogelijk overtuigen wil, heb je het bijzonder mis. Ik ben geen politikus, geen boodschapper, het gaat mij ook niet om het verbreiden van de een of andere leer. Het gaat er mij slechts om dat veel van de hier aangewezen (niet aangeharkte!) paden voor velen bronnen van kracht en inspiratie zijn,

[p. 83]

dat ik van deze nuttige wetenschap het bestaan wil aantonen aan diegenen, die de weg naar de verbizonderingen, uitzonderlijkheden en inzonderheden nog niet gevonden hebben - het gaat mij om de liefde in de wereld, die boven-menselijk is, mensen bindt en mensen vrijmaakt.

Voor Teilhard de Chardin is de ‘planetisatie’ van de aardse mens begonnen, en hij ziet het embryonale stadium, dat wij doormaken, als de voorgeboorte van de homo progressivus:

‘een type mens voor wie de toekomst belangrijker is dan het heden. In elk van de groepen waarin de mensheid is onder verdeeld, duiken de mensen van dit nieuwe type als enkelingen op, en door een bepaalde affinitieit, een merkwaardige aantrekkingskracht herkennen en vinden zij elkaar.
Voor de aantrekkingskracht waarvan ik zojuist sprak, schijnt geen raciaal, sociaal of godsdienstig tussenschot ondoordringbaar.
Ik heb honderdmaal de proef genomen, en ieder kan ze herhalen. Wat ook het land, het geloof of het sociale niveau is van iemand die ik aanspreek, als maar in hem zoals in mij eenzelfde vuur van de verwachting smeult, dan ontstaat ogenblikkelijk een diepgaand, definitief en algeheel contact. Het doet er weinig toe of wegens de opvoeding of het onderricht dat ieder gehad heeft, onze verwachtingen verschillend geformuleerd zijn. Wij voelen ons van dezelfde soort, soortgenoten; en van dat ogenblik af constateren wij dat zelfs onze antagonismen ons samenvoegen, alsof er een zekere levensdimensie bestond waarin elke poging tot elkaar brengt.
(Bibliotheek Teilhard de Chardin, De Toekomst van de Mens).

De herhaalbare proef. Het spel met symbolen en archetypen, verwoordingen en verklankingen, verbeeldingen en vormgevingen. Wachten op de ingeving, overgave aan de eeuwige bevruchting.

[p. 84]

Heelal

Van de mens-man, aan wie de heerschappij over de elementen gegeven is naar de hogepriesteres: het is maar éen stap.

Het is maar éen lichaam, dat paarsgewijze geheimen openbaart, het eigen levensbericht schrijft - anderen aansporend en oproepend zichzelf te zoeken en te zijn.

De Tantra-leer bevestigt ons, in zoverre als wij het leven als een bevestiging willen erkennen:

‘De vereniging van het mannelijke en vrouwelijke principe is een symbool van eeuwige gemeenschap en een bewustzijn van Eenheid door dualiteit. Vanuit het Tantrische gezichtpunt is de vervulling de mens, man en vrouw samengevat als éen eenheid.’

‘Tantra heeft een systeem van gedachten en praktijk ontwikkeld dat ons het heelal kan doen zien alsof het in onszelf was, en onszelf alsof wij in het heelal waren. De vorm die onze voorstelling (imagination) schept drukt dan onze vormloze essentie uit.

Tantra is zowel een levens-ervaring en een wetenschappelijke methode waardoor de mens zijn inherente geestelijke kracht kan uiten. Op deze wijze zijn Tantrische rituelen de basis van vele filosofieën - Saiva, Sakta, Jaina, Boeddhist of Vaishnava; de Jains hebben bijvoorbeeld tot op een zeer hoge graad een theorie van het atoom ontwikkeld, de verhouding ruimte-tijd, astronomische observaties en een mathematisch concept van het heelal. In feite is de Tantrische methode van sadhana vanaf de Vedische tijden in zwang geweest. Tantrische doctrines en rituelen trokken voorbij de grenzen van India.

Tantra is afkomstig van de Sanskrit-wortel tan, dat verruimen (to expand) betekent. Tantra duidt dus alle samenvatting van kennis of verruiming van kennis aan. De menselijke ervaring heeft aan Tantra de ontdekking en de plaatsbepaling van de energiecentra's - chacras - in het menselijk lichaam te danken. Elk individu, is volgens Tantra, een manifestatie van die energie, en de voorwerpen rondom ons zijn de uitkomst van hetzelfde bewustzijn

[p. 85]

dat ons steeds opnieuw wordt geopenbaard op verschillende manieren.’

‘De mens kan niet langer de maatstaf van alle dingen zijn. Hij is integraal verbonden met het leven van alle geschapen dingen en in alles zoekt hij de daaraan ten grondslag liggende essentie, de levendoordringende waarheid van het heelal. De wereld, zoals gezien in deze staat van bewustzijn is aan Tantra-shastras bekend als “de subtiele wereld”.’

‘Door zulke naar binnen gerichte contemplatie, doet de mens de kracht op om zijn visie zowel van zichzelf als van de wereld opnieuw te maken. In feite, hoeft geen enkele relatieve visie, hoe glorievol ook, hem gevangen te houden, als hij moedig weigert zich daaraan te verbinden en daaraan voorbij op weg is naar het Absolute. Wat betekent deze realisatie?

Dat is buiten ons bereik totdat wij een manier vinden die te actualiseren, in andere woorden, die ons in staat stelt het te grijpen. Dit is de weg van Tantra yoga.

Yoga is noodzakelijk voor de hoogste mentale concentratie. Slechts door yoga kan men alles ontwikkelen dat slapend is in het onderbewustzijn.’

Ajit Mookerjee: tantra art, its Philosophy & Physics. Ravi Kumar, 1966.