Liefde. Zeventig dagen op ooghoogte

[p. 143]

woensdag 3 juni

De volmaaktheid binnen handbereik. Alles kicks. De cut-up techniek van dit boek, het klankbord van mijn vrienden: Lex, terug uit Parijs meegenietend van zichzelf, het schilderen, de anderen, de jazz - de drumbegeleiding van Jimmy Cobb op Wes Montgomery's Canadian Sunset - en mij: de telefoon aangelegd, verantwoording afgelopen werkmaanden (de discipline binnen de hoge dagen, de verantwoording - het lijden rondom het verleden/helend! terug!/andersom/eeuwigheid! geluk! - het geluk van de toekomst, waarin allen één) en hij: de verkoop aan Philips' Phonogram directeur, het bezoek aan Cannes - dezelfde muziek, of het spreken met Johnny Griffin over Henri Michaux' film, die deze zag in Parijs tijdens de happenings in de laatste week van Jean-Jacques Lebel-mei, de anderen waaraan hij nog niet toe is (ook hij legt rekening van het verleden af, het toekomstig kind dat zijn wenkbrauwen en ogen heeft, en misschien zelfs zijn mond) en terugvallen op mijzelf: zijn zoon/mijn zoon, het gezamenlijke (ik hoor me praten en denk: dat dient geschreven: ik profeteer, ik spreek een ware taal - ‘ik wil helderzien, anders heeft het schrijven geen nut’).

Alles kick. Weer een straal zon op een winderige dag. Het schilderij van Bill Coleman vereeuwigd: mijn volgende boek. Twee namen ‘The history of humanity’ en ‘War and peace’; welke is welke? vroeg Stephen. ‘Het doet er niet toe, het is één verhaal’ - ik zal het schrijven. Alles kicks. Uit kicks. Ik leg mijn hand op een bakelieten (om het volmaakt te weten moet ik mijn vraagteken weghalen via Lex: ‘ik wist het’ zeg ik, legde de hand van de telefoon en ging weer zitten) schijf. Terug tot cut-up. Van binnen uit lezen. Binnen is buiten. Het gaat langs één weg. Geen mooier woord dan liefde, kicks, over en nooit gesloten altijd open en over: ‘een discrete weergave van een moment’, want ik oordeel niet maar ik schrijf wel op wat ik zie - ik moet in de toekomst die het verleden is. (De kaleidoskoop is beslagen, mijn ogen niet). Leer-gierig beide, hij de HBS-B, ik de mulo maar alleen-uit-het-hoofd-willen-lerend en dan zo spoedig mogelijk vergeten, het leren ging vanzelf, en nu het weten: de telefoon naast me, een drukker voor ƒ70,- te betalen door O.B., zij leren mij de fouten van mijn vrienden zonder adres zonder

[p. 144]

verantwoordelijkheid altijd verplaatst shedding Tristezza, ook de telefoon binnen handbereik, met één vinger langzamer tikkend de andere aan de oor, elke cut-up zin-fragment/gedachte hierboven staat op orde, in volgorde, zonder regel. Alle regels gelden. There are no rules.

Het oude nummer.^† Ik nummer niet meer.^†† Ben in vandaag en morgen gedoken steeds hoger, de telefoon is een gave Gods. Ik kan de telefoon beheersen. Voor het eerst van mijn leven besef ik de mogelijkheden. Wacht op m'n telefoontje. Je staat geboekstaafd. Je spreekt met mij. Hallo. Waarom overhoor je mij? Leer mij twijfel ontnemen, volmaakt zal ik leven. Thuis ben ik voor iedereen thuis, buiten bij iedereen binnen. Niet uit de hoogte. Van hogerhand (tot op zekere hoogte). Eindelijk het hoge woord eruit. Niet hoogmoedig. Hoog & moedig. High. De hogere hartstochten. In den Hoge. Lach godome! Ik ben ook boos, maar dat is goed. Een en al uitleg, geen verklaring. Zoek het ook zelf uit. We don't challenge. Alle andere namen. Eén ervaring: elke sekonde een hoogseizoen.

Omslagtekst. Genoeg tekst vandaag. Kijken. Luisteren. Luister. Kijk (je ogen uit).

Als ik
	live and love.	Wij.
Ik

Alle plannen kunnen ten uitvoer worden gebracht. Inspiratie en intuïtie wijzen de weg. Een fotoboek over de levende mythologie. De jonge Nederlandse kunstenaars. Een brief. Een telefoongesprek. Een antwoord. Een afspraak. Een les. Dit is een les. Ik dank.

Naaiend voor de hele wereld. Samen één aartsengel.

Via de rotaprinten van Veldhoen, op straat, thuis, overal.

Foto's. Elk zwart-wit is waar. Overwin alle dualiteit, de dynamische blokken, goed-kwaad, zoveel mensen denkend in tegenstellingen, onderscheidingen, overeenkomsten, gelijkenissen, vergelijkingen, binnen en buiten, boven en onder, zonder, tegen, als, met, overbodige woorden: er is niets dan de liefde is de liefde is de liefde.

Laat ik niet alles tegelijk zeggen - er is nog zoveel tussen te werpen, zoveel afstand te overbruggen, zoveel dat ik niet uit de

† Zie de telefoongids.

†† Deze pagina's. Eerste versie.

[p. 145]

hoogte, maar van vriend tot vriend wil zeggen. Punktuatie. Interpunktie. Elke punt betekenis? Hoe slordig gaat het heelal met het heelal om. Er is geen verlies. Alles heeft waarde. Niets is overbodig, geen orde, één geheel, waarin de paranoia van Hermans evenzeer op zijn plaats als de politie die op een jongen inslaat (Mike, opgepakt in het huis van Adriaan, omdat Thomas onvoorzichtig ‘en hij had net zo'n aardig meisje’, het land uitgezet, beatnik, ja) - we gaan er iets aan doen, het is soms is het te treurig dan kun je niet aan de kant gaan staan en zeggen: ik heb er niets mee te maken. Je hebt er alles mee te maken.