Liefde. Zeventig dagen op ooghoogte

vrijdag 15 mei 1964 [sheherazade-gedicht]

Ik ben geboren met een naam
die u allen bekend is:
mijn naam is Simon Vinkenoog.

Wie is Simon Vinkenoog?
U kunt u ervan overtuigen: hij draagt een blauw pak,
bruine schoenen en een rode das die hij kocht in Rome.
Verder draagt hij papieren bij zich
die zijn identiteit bewijzen.

[p. 23]

 

Wie is hij? Ik kan het u niet zeggen.

 

Ik ben zo oud als ik ben, leef het leven dat ik leef,

 

mijn handen zijn zo werkzaam als mijn zintuigen,

 

refleksen, woorden en handelingen.

 

 

 

Deze woorden zijn ontstaan uit een diep besef

 

van mijn hoge waardigheid:

 

ik verkondig Gods woord.

 

Ik ben een nederige dienaar.

 

Niets weet ik, dan wat ik ben, zie, hoor en voel -

 

 

 

Niets kan ik zeggen, dan: luister, want het gaat om je leven.

 

Weet wie je bent. Leer weten. Leer handelen. Herken

 

en zie toe. Beschouw en onderga. Ervaar, weet,

 

overtuig je.

 

 

 

Dit is je leven.

 

Dit is wat je ervan maakt.

 

Laat het juist-zijn, en wel-over-wogen.

 

Laat het intuïtie zijn, of weten,

 

laat het leven je leiden

 

en vertrouw op het wonder. Leef.

 

Het is dagelijks waar,

 

het is altijd in jou aanwezig. Het grootste wonder

 

heet: leven,

 

liefde-leven.

*

Ik las er bovendien nog voor de brief van Jan Cremer uit Ibiza, april 1962.

Ik las daarenboven nog voor een eksposé aan de huidige en toekomstige deelnemers aan The Art of Living, Inc., die hun huis, hun leven, hun kijkdoos, beschikbaar stellen voor exposities en andere intieme manifestaties:

Dit zijn wij naar buiten. Dit is geen image, dit is niet ‘wat de mensen ervan kunnen denken’, dit is ‘Wat Wij Zijn’.

Wij zijn in staat ons leven te leiden, wij zijn een voorbeeld voor hen, die daartoe niet in staat zijn. Door het openstellen van onszelf leggen wij daarvan getuigenis af.

[p. 24]

Dit betekent: wij staan open, wij hebben niets te verbergen of te vrezen: wij leiden een oprecht leven, wij willen leven zoals wij zijn.