Atonaal (1951)

Atonaal

(1951)–Simon Vinkenoog– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Bloemlezing uit de gedichten van Hans Andreus, Remco Campert, Hugo Claus [en anderen]

Vorige Volgende



[pagina 31]
Hugo Claus Hugo Claus is in 1929 te Brugge (België) geboren. Van hem verschenen Kleine Reeks (gedichten, 1947), Registreren (gedichten, 1948), Zonder Vorm van Proces (pantomime-gedicht, 1949), De Blijde en onvoorziene Week (gedichten, 1950), De Metsiers (roman, 1951), bekroond met de Leo Krijnprijs 1950. Te verschijnen in 1952 een bundel gedichten ‘Tancredo Infrasonic’ en een roman, genaamd De Hondsdagen.
[pagina 32]
het wordt nu tijd (de woorden kortgewiekt, gaat iemand nu piano spelen) wij worden naar de bank geleid op een rij mijn vel en ik en mijn nabije vrienden het wordt nu tijd genummerd en gevouwen zijn onze deugden: de Hoogmoed en de dunne wrede tederheid men roept mij Eén voor één zo zegt de leider (in mij: de brem de anjers de zang van de organen toen zij samen waren de heide die ik niet ken de muren van Oostende de haven en de ankers en de schelpen en de tij) het wordt nu tijd dag mijn bekenden als gas nadert en klimt de adem van die in mijn lichaam zit en zwijgt het wordt nu tijd ‘Dag hondentemmer’ hij zegt: ‘dag lichaam als een huis’
[pagina 33]
Zacht I Aan het bloedende tapijt Aan het behangpapier en de flarden van de rose dode vrouwen Aan het schuim dat in vlokken in de nachtmist hangt En voor heel hun leven aan de slaapwandelaars blijft kleven Aan het kind en de man met de witte hondenkar Aan de honderden nieuwe straten Onberekenbaar Afmeten: Dit is van jou dit is van mij Ik doorploeg het licht met trillende handen Tot ik je gelaat bereik Waar ik de planten van verlangens openstrijk Luister goed Hoor mij bewegen Ik nader op naakte voeten en raak de geheime plooien En plooi je verder open En breek in alle bedaarde kamers binnen En je glimlacht zie ik Je glimlacht in de spiegel Alsof je het kon geloven Omdat het zoveel van jou Zoveel van mij is.
[pagina 34]
II Ontwaken in de stad aan zee die blaakt In de keien de stegen de voorwereldlijke autobussen Hevig ontwaken der honden en der late vagabonden In de portieken ingesloten Over het veld der daken Schuift de rook van vele vergeefse branden voorbij In het hart van Londen Schuiven mijn onderzeese woorden Waar gij wandelt tussen de ruiterbeelden De kinders de moede hazewinden Als de rook in de portieken Dodelijk niet af te wenden Naar je open mond.
[pagina 35]
In een tuin O de brand in het nest van de zeer jonge vogels De wind met de asse liefkoost mijn wangen De ontvangen bruid ontwaakt verrast En streelt de pijn in hare lenden open En komt achter mij in de heilige boomgaard staan Samen zien wij de bevende kinderen achter de hagen paren Ik eet en slaap Ik ben bij haar verloren Soms zeg ik als ik door de gangen van dit slapend klooster Wandel soms verdwaal: Verlaat mij Laat mij zwijgend achter De bange boten vertragen hunne vaart Wanneer de haven nadert bij avond De boomgaard laat een voor een zijn vruchten los.
[pagina 36]
Rendez-vous De wanhoop met hoge hoed en wit gilet en streepjesbroek Heb ik daareven ontmoet en niet gegroet Bij elke nieuwe ontmoeting houdt hij zijn schrammen achter Maar vroeg of later haalt hij zijn schade in Maar ik lach die arme Mevrouw Vroeg-of-Later vierkant uit Want Nu Zijn van alle vogels vrij de kinderen van de zomer losgelaten Het gras beweegt het land in duizend vouwen ligt gereed De straten deinen En de trams vol wind zijn alle pijpen uit En ik noem je mijn bruid van dertien jaar Mijn adem aan de ruit mijn boot mijn kapersbuit Ik roep je aan en knoop over de huizen en de steden En de vogelschrikken heen Nieuwe valstrikken in je gele haar En jij je laat begaan Een dezer dagen zal ik aan het Zuidpark weer uitgeplunderd voor je staan Wij zullen samen de trappen afdalen Verblijd de stenen leeuwen strelen Zeer luid lachen als wij hen zien Mijnheer de Wanhoop en Mevrouw Vroeg-of-Later En als zij naderen (want Zij zullen naderen) Zullen wij Hen met nieuwe heftige gebaren bezweren.
[pagina 37]

Vorige Volgende

Over het gehele werk

auteurs

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Hugo Claus