De listige vryster, óf de verschalkte voogd
(1690)–Ysbrand Vincent–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Tweede bedryf.Eerste tooneel.
Op de straat, voor de Huizen van Steiloor en Heerman. Steiloor, Ruffina.
Steiloor.
Weez jy gerust, ik weet dit heel wel uit te werken.
Ruffina.
‘O liefde, wil my voorts met uwe raad versterken!
‘Op dat deez' list volvoer' het oogmerk van myn' min.
Steiloor.
Hoe hiet hy?
Ruffina.
Heerman.
Steiloor.
Ja, ik weet, hy is hier in
Deez buurt, nou onlangs komen woonen,
Het is die lósból die nóch straks
Zo stout was, dat hy zich tót mynent dorst vertoonen:
Ja tóch, dat was 't bezoek ask aks!
Neen, Olfert is te leep, 'k zel daar een schót veur schieten
Eer ik na 't land ga, schuim van alle Deugenieten.
Ruffina.
'k Beken dat ik iets stouts besta:
Maar wie zou zulk een straf onthaalen niet verdrieten?
Hy dwingt m'er toe.
Steiloor.
't Is een verleijer, dat blykt klaar:
Ja, een verleijer is 't, 't is waar.
Myn Troosje, ik ga, treê jy in huiz, en wacht me daar.
| |
[pagina 24]
| |
Tweede tooneel.
Steiloor alleen.
Verliezen we geen tyd, om hem zyn les te leezen.
'k Verwonder my niet meer, na 't geen ze my daar zeid,
Van zyn beleeftheên, en zyn vriend'lykheid:
Maar wacht, ik zal hem van die zótte min geneezen.
Dit dunkt me is 't huis daar ik moet weezen.
Laat ons eens zien wat óf hy zeggen zal.
De Duivel haal die stoep! ô die verbruste val!
Wat hoeft die leuning zo ver uit te steeken?
Een mensch zou zo de nek wel breeken.
'k Wouw dat hy ze op zyn bed had.
Hy wil aan kloppen.
| |
Derde tooneel,
Steiloor, Heerman, Lekker.
Heerman.
Heer, het is my leed,
Dat gy gevallen zyt.
Steiloor.
My ook. 'k Wouw jou wat zeggen.
Heerman.
Iy Heer?
Steiloor.
Ja jou, hoor toe, ik zal 't jou uit gaan leggen.
Lekker sluit de deur op.
Heerman.
Myn Heer, als 't u belieft, 'k bid dat gy binnen treed.
Steiloor.
Wy kunnen 't hier wel doen.
| |
[pagina 25]
| |
Heerman.
Heer, hoe zou dat geschieden?
Nu gy my het geluk komt aan te bieden
Van uw bezoek?
Steiloor.
Ik moet jou spreeken, maar met haast.
Heerman.
Maar zeker my?...
Steiloor.
Ja jou. Hoe! maakt je dat verbaasd?
Heerman.
Ik ben verblyd, en voel myn ziel als opgenomen
Door de eer die gy...
Steiloor.
Laat de eer daar ze is, ik ben gekomen...
Heerman.
Myn Heer, treê in.
Steiloor.
Neen, ik zal daar niet toe verstaan.
Heerman.
Maar Heer...
Steiloor.
Maar Heer, maar Heer; ik zal niet verder gaan.
Heerman.
Myn Heer, zo 't is om u te vergenoegen...
Maar zeker, Heer, het zal niet voegen,
Op straat te spreeken. 'k bid treê binnen tóch, myn Heer.
Steiloor.
Men hoofd, doet van die komplementen zeer.
Met die liflaffery, mag ik men kóp niet breeken;
Ik wil hier voor de deur, en staande met je spreeken.
Zel jy me dwingen? dat is wel impertinent.
Heerman.
Maar 't is...
| |
[pagina 26]
| |
Steiloor.
't Is onbeleefd, je maakt me moeilyk.
My dwingen?...
Heerman.
Maar...
Steiloor.
Jy bent een kwelgeest: sellement...
Lekker.
Bloed, hoe zel dit nóch gaan in 't end?
Steiloor.
Ja, 't is onmensch'lyk, 't is verfoeilyk!
My weig'ren...
Heerman.
Heer, zo ik het deê...
Steiloor.
My weig'ren hier een woord óf twee
Te hooren?
Heerman.
Maar myn Heer, het vólk zou met my spótten.
Steiloor.
Al die zich aan het vólk steurd, zyn maar zótten.
Hoor luister...
Heerman.
Maar, myn Heer, 't is geen welleevenheid...
Steiloor.
Dat 's Duivels! nóch al? is het niet genoeg gezeid?
Kom hier eens, hoor: laat al die wisje wasjes vaaren,
En luister na het geen, dat ik je zal verklaaren.
Zeg, weet je wel, dat ik de Voogd, en Meester ben
Van een jong Meisje, spreek?
Heerman.
O ja, myn Heer, ik ken
Haar ook van aanzien.
Steiloor.
Wel, van haar sprak ik je gaaren,
| |
[pagina 27]
| |
En wyl je 't weet dat ik haar Voogd ben, weetje dan
Ook wel, dat zy alleen myne oogen kan behaagen,
En dat ik in het kort haar man
Zal worden? dat ze my genegenheid moet draagen,
En dat zy niemand aârs bemind als my alleen?
Zeg weet je dat? zeg óp.
Heerman.
O neen.
Steiloor.
Wel weet je 't niet, ik zeg het jou, dat jy na deezen
Haar ongekwelt laat, óf je meugt wel vreezen.
Heerman.
Wie, ik, myn Heer?
Steiloor.
Ja jy, jy, jy.
Heerman.
Wie zeid u dat ik haar, ooit lastig viel?
Steiloor.
Zy, zy,
Die zulks niet liegen zal, dies laat het veinzen vaaren.
Heerman.
Wie zegd gy, Heer?
Steiloor.
Zy zelf, Ruffina, die gelyk 't
Een eerb're Dóchter voegt, my sints haar jonge jaaren
Bemind heeft, dat hier wel aan blykt,
Om dat ze my durft in vertrouwen openbaaren,
Dat ze al jouw pooging en gelonk, acht als de wind:
Dit doet ze u zeggen, en dat j'er vergeefs bemind.
Heerman.
Hoe, Heer, moest zy my dit door u juist laaten weeten?
Steiloor.
Ja, en zy raad jou, zoete knecht,
Dat jy jouw zinnetjes, vry op een ander legt:
Geen mensch heeft ooit haar hart, als ik alleen, bezeten.
| |
[pagina 28]
| |
Ik ga, onthouw wat ik jou heb gezegt.
Heerman.
Wat dunkje, Lekker, moet ik uit dit voorval spellen?
Steiloor.
‘Hoe kykt hy nou!
Lekker.
Gy hebt geen reên u meer te kwellen,
Myn Heer; deez Jufvrouw heeft meer als gemeen verstand:
Zy mind u zeker, en die norsse dwingeland...
Steiloor.
‘Wat zeid, wat zeid hy?
Lekker.
Parst haar tot deez' listigheden.
De pots is fyn: maar zacht, hy ziet ons aan,
En 't geen wy spreeken, zou hy lichtelyk verstaan.
Heerman.
Kom, volg my, laat ons binnen treeden.
Steiloor.
‘Ja, trek maar heen.
Lekker.
Ik lach me slap om zulk een Haan!
| |
Vierde tooneel.
Steiloor alleen.
Hy is versteld, en.... maar daar is myn uitgeleezen,
Dat Troetel Poppetje, hoe zedig staat haar weezen!
| |
Vyfde tooneel.
Ruffina, Steiloor.
Ruffina.
‘Ik vreez dat Heereman, myn' list niet heeft gemerkt.
Steiloor.
Wat zeg je Bekje lief?
| |
[pagina 29]
| |
Ruffina.
Of ge iets hebt uitgewerkt?
Steiloor.
Myn Troosje, ik kom met vreugd versterkt,
Weerom, en wist door reên jouw Kweller te overwinnen;
Hy loochende in het eerst jou te beminnen:
Maar ik ontdekte in 't end, de grond van zyne zinnen:
Want na dat ik 'et hem had uit jouw naam gezeid,
Heeft hy het niet meer wederleid;
Hy heeft belooft van zich te onthouwen,
Jou na deez dag weêr aan te schouwen.
Ruffina.
Durft gy u op zyn woord vertrouwen?
Steiloor.
Wel ja.
Ruffina.
Ik niet.
Steiloor.
Waarom? wat is 'er dat je lét?
Ruffina.
Gy had uw voeten van de drempel naauw gezét,
Wanneer ik achter uit myn Venster lag te kyken,
Of 'k zag terstond van verre, een man
Zeer wel gekleed, beleeft, met buigen, en met stryken...
Steiloor.
Wat zeg je, hoe, sprak hy jou an?
Ruffina.
Ja, en uit Heermans naam, gy kunt eens denken,
Hoe ik ontsteld was!
Steiloor.
Zou je niet
Ontsteld zyn Liefstentje? zou 't niet jouw zinnen krenken,
Wanneer je zulk bedrog van zulke Guiten ziet.
| |
[pagina 30]
| |
Ruffina.
Terwyl dat hy zyn' dienst, my aan kwam bieden,
Gooid hy deez' Gouwe Doos in myne schoot,
Waar in ik merkte, dat een brief was.
Steiloor.
Kan 't geschieden,
Dat zulke Schrobbers!... Maar hoe snood
Word nou de waereld!
Ruffina.
En doe ging hy aanstonds schuiven.
Steiloor.
Hier blykt zyn valsheid. Bloed, kryg ik hem in myn' kluiven!
Myn Bekje, jy bent waerd, dat ieder jou beklaagd,
Om zulke parten als jy van die Schurk verdraagd.
Dit zyn die kunsjes die die Vagebonds gebruiken,
Om 't Visje op die manier te krygen in de fuiken.
Ruffina.
Nu dwingd my de eerbaarheid, dat ik
Hem 't Doosje, met de Brief, weêrom beschik.
Durfde ik 't u vergen.
Steiloor.
O, daar is niet aan bedreeven.
Kom, geef je 't maar, ik zel 't hem straks weêrom gaan geeven.
Ruffina.
Daar is 't, zo ik 't ontfing. Ik ben'er van ontsteld.
Steiloor.
't Is goed: maar laaten wy de brief eens saamen leezen.
Ruffina.
Och! deed gy dat, myn Heer, zo leê myne eer geweld.
Steiloor.
Hoe, zou jouw eer daar deur verminderd weezen?
Ruffina.
Zo gy de Brief laast, wierd ik zekerlyk verdacht:
| |
[pagina 31]
| |
Want elk zou denken dat ik hem beminde.
Steiloor.
Zacht,
Dan is het beter dat wy die niet open maaken.
Ruffina.
Een Dóchter, zo ze niet in ópspraak wil geraaken,
Die moet voor alle zaaken,
Geen Minnebriefjes leezen, Heer!
En las ik deez', hy zou my nóch veel meer
Met brieven kwellen; nu zend' ik hem alles weêr,
Verzegeld als het was.
Steiloor.
Dat heb je klaar doen blyken.
O Deugd! waar vind men haars gelyken?
Ik ga zo na hem toe, myn troost myn waardste pand.
Ruffina.
De Brief, myn Heer, is in uw hand,
Gy kunt haar echter, zo gy wilt, vry open breeken.
Steiloor.
O neen, ô neen, ik zel dat voorneem laaten steeken,
Jouw reden zyn gegrond, 't is my gebleeken:
Ik pryz' jouw overgroot verstand.
Ik ga, hem, en daar na de Boekverkooper spreeken,
Om 't Boekje van de Huw'lyksband:
Ga in, dat zullen wy dan leezen op het land.
| |
Zesde tooneel.
Steiloor alleen.
Zo, dat gaat wel. Myn hart dat springt van vreugden!
Dat 's eerst een voorbeeld van weêrgâlooze eerbaarheid!
Zy breekt de brief niet óp, dat zyn de zuiv're deugden
Die maagden passen! O! zy vólgt myn les, al zeid,
En scheld myn Broêr, op myn' manieren, 'k leef geruster.
Zy scheeld geen kleintje van haar Zuster!
| |
[pagina 32]
| |
De opvoeding, o! de opvoeding doet
Een wond're werking op 't gemoed!
En maakt de Meisjens, óf tót goede, óf kwaade Wyven.
Hy klópt aan.
| |
Zevende tooneel.
Lekker, Steiloor.
Lekker.
Wat is 'er van uw dienst, myn Heer?
Steiloor.
Geef dit, jouw Meester, aanstonds weêr,
En zeg hem, dat hy voortaan, 't schryven
En giften zenden, vry laat blyven:
Dat myn Ruffina, niets om zyn schenkaadje geeft,
Dat haare gramschap, hier door is geraakt aan 't kooken,
Dat zy deez Gouwe Doos, nóch brief heeft opgebrooken,
En doet hy 't nóch eens, 'k weet wat hy te wachten heeft,
Ga, zeg hem dat.
| |
Achtste tooneel.
Heerman, Lekker.
Heerman.
Wat heeft die Gek, nu weêr bedreeven?
Lekker
Hy gaf me dit, myn Heer, en zei, dat al uw doen
Vergeefs was, en dat ze u ook nooit gehoor zou geeven.
Heerman.
De Juffer?
Lekker.
Ja.
Heerman.
Geef hier, dit doet me iets goeds vermoên.
| |
[pagina 33]
| |
Hy leest.
Deez' Brief, zal onverwacht in uwe handen komen;
Maar, hoe ook myn bestaan, by u word opgenomen,
Ik vind me in zulk een droeve stand,
Dat ik genoodzaakt ben, te springen uit de band.
De schrik die 'k heb, dat ik, in weinig dagen,
Zal moeten in een haat'lyk huuw'lyk treên,
Doet my, al wat ik kan, tot myn' verlóssing waagen.
Bemind ge my, zo red me uit deeze zwaarigheên:
'k Verwacht uw antwoord; wil geen tyd verliezen,
Op dat gy weeten moogt, wat weg, ik zal verkiezen:
Verliefde harten, met elkanders leed begaan,
Die kunnen zich, door een half woord, verstaan.
Lekker.
Wat dunk je, Heer, van deeze reden?
Voor zo een Meisje, dat by niemand heeft verkeerd,
Is zy, dunkt me in de min, al redelyk geleerd.
Heerman.
Ach! 'k vind haar zo volmaakt van geest en leden,
Dat zy verdiend, en waard is, aan te zyn gebeeden!
En deeze trek van haar verstand,
Waar door ze 'er liefde my betoond, met achting,
Verdubbeld myne kuissche brand,
En overtreft ver, myn' verwachting.
Lekker.
Al zafjes, zwyg wat stil, myn Heer:
Want zie, daar komt die Gek al weêr.
Heerman.
Maar wat wil dat papier?
| |
[pagina 34]
| |
Negende tooneel.
Steiloor, Heerman, Lekker.
Steiloor.
Zo, zo: de Heeren Staaten,
Verbieden door Plakkaaten,
De Fransse Waaren, in te brengen, ô! dat 's braaf!
Wel ja, men wierd aârs van de Fransman wel een slaaf.
'k Heb dit Plakkaat, ô ja! op 't boekje toe bedongen.
Het zal Ruffina ook verstrekken tot een leer.
Heerman.
‘Is 't anders niet?
Steiloor, terwyl Heerman de Brief overleest.
Ja wel! ja wel, dit bóld me zeer!
De Rótzak maakte ons al te hooge sprongen,
En wou dat wy altyd na zyne pypen zongen.
Tegens Heerman.
En jy Monsieurtje, die my na de mode groet,
Jy zelt door giften, nóch door brieven, armen bloed,
Niet op doen; neen, je zult niet trekken;
Het Meisje is al te wyz, ze zou maar met jou gekken,
Zy het me lief, je ziet hoe dat ze met jou lacht.
Heerman.
't Is waar, 'k heb reeds bespeurd, en ernstig overdacht,
Dat niemand immermeer, Ruffina zal beleezen,
Dan hy, die haar is van het noodlót toegeweezen;
Dies is het zótheid, dat men gunst van haar verwacht.
Steiloor.
Wat? zótheid? dolheid! 'k durf het zweeren.
Heerman.
Dierhalven heb ik afgeleid,
De hoop, tót het bezit, van haar bekoorlykheid.
Een Medevryer als gy zyt....
Steiloor.
Wil me ekskuzeeren.
| |
[pagina 35]
| |
Heerman.
Neen; 't waar al lang geschied, indien ik had verstaan,
Dat gy de Juffer, zelfwoud trouwen.
Steiloor.
Ik wil 't gelooven.
Heerman.
En ik zal voortaan,
Uw' liefde, heel goedmoeds, aanschouwen,
En my, in rust, en vreeden houwen,
Nu 'k weet dat zy u mind.
Steiloor.
Dat 's wysselyk gedaan.
Heerman.
Uw deugden zyn zo groot, dat gy haar moet behaagen.
Ja, 'k deê onreed'lyk, in dit kas,
Zo 'k van eene and're meening was.
Steiloor.
Dat 's een geweeze weg.
Heerman.
Maar zo 'k u iets dorst vraagen?
Steiloor.
Wel wat?
Heerman.
Een enk'le gunst, tót mind'ring van myn' pyn.
Steiloor.
Laat hooren, 't mag'er licht na zyn.
Wat is die beê? zeg óp, zeg óp vry, zonder schroomen,
Heerman.
Dat gy aan haar, die my myn' vryheid heeft benomen,
Betuigd, dat myne min gantsch onbevlekt...
Steiloor.
Hy 's mal!
Heerman.
Nooit heeft getracht, met hart óf zinnen,
Haare eer te kwetzen: maar haar wet'lyk te beminnen,
| |
[pagina 36]
| |
Zo 't my niet wierd belet.
Steiloor.
Hy 's zót! Ik zal. Ik zal.
Heerman.
En dat myn' zuiv're keur, gegrondvest óp de reden,
Niets wenscht, als met haar' wil, in de Echt te treeden.
Steiloor.
Ik zal.
Heerman.
Ja zeg, zeg vry, dat haare aantrek'lykheden
Zo diep staan in myn ziel geprent,
Dat ik haar' schoonheid, tót het end
Myn 's leevens, zal in achting houwen,
En zo ik niet met haar kan trouwen,
Dat zy u zulks verschuldigt is.
Steiloor.
Wel, dat is zeker, en gewis.
Vertroost jou in jouw druk, ik zal 't haar kenbaar maaken.
Lekker.
Men Heer, daar zal een dronk óp smaaken!
Steiloor.
Dien arme bloed, dien arme bloed,
Wat óf hy tóch uit vryen doet!
| |
Tiende tooneel.
Ruffina, Steiloor.
Ruffina.
Zyt gy daar weer?
Steiloor.
Ik voel zyn leed, my 't harte raaken.
Ruffina.
Hoe dat?
Steiloor.
Hoe dat? hy ziet zyn hoop vergaan,
| |
[pagina 37]
| |
Om dat jy nóch de Doos, nóch Brief, hebt ópgedaan:
Maar hy verzócht my zeer, dat ik jou zou verklaaren,
Dat hy nooit dacht met u, als wettelyk te paaren:
Waarachtig, 't is een eerlyk man.
Ruffina.
‘Ik ben daar wel verzekerd van.
Steiloor.
Wat zeg je?
Ruffina.
Dat ik hem moet haaten.
Zo gy me recht bemind, zult gy 't hier niet by laaten.
Steiloor.
Neen, 't is nou wel.
Ruffina.
Nou wel? daar hy sints heeft besteld,
My tegens dank, deez' nacht te schaaken met geweld!
Is dat zo wel?
Steiloor.
Neen, dat is kwaad.
Ruffina.
Wil my vergeeven?
Het is een eerlyk Man, die my nooit van zyn leeven...
Steiloor.
Neen, neen, dat gaat te ver: maar vreez niet; want in 't kort
Zel jy je zien van hem ontslagen.
Ruffina.
Zo ik dit langer moet verdraagen,
Of zo 'k in 't minst van hem beleedigt word,
Zal ik 't u wyten. Zou ik zulke dingen lyen?
O! hy bedriegt u, door zyn' list, en veinzeryen.
Wat ben ik ongelukkig, dat
Gy immer liefde voor my hebt gehad!
Steiloor.
Nou, nou, myn Suikerdoos, je moet je wat bedwingen.
Ik ga voort heen, en zal hem fyner leeren zingen.
| |
[pagina 38]
| |
Ruffina.
Zeg, dat 't ontkennen tóch geen ingang by my vind,
Dat ik zyn voorneem wist, eer hy 't durfde openbaaren,
Of zo hy echter meend van my te zyn bemind,
Dat hy zyn aanslag slechts begind,
En juist niet wacht, dat ik 't hem twemaal doe verklaaren,
Hy zal dan zien hoe hy zal vaaren.
Steiloor.
Wat, wat, 't is kinder werk, 't raakt kant, nóch wal.
Werentig, 'k loof de vent is mal.
Laat my begaan.
Ruffina.
Maar gy moet boven al,
U toonen heftig kwaad te weezen.
Steiloor.
Ja, Schaapje, jy hoeft daar niet veur te vreezen,
Ga jy maar in.
Ruffina.
Wel, ik verwacht u daatlyk...
Steiloor.
Ja,
Ik kom straks weêr.
Ruffina.
'k Verlang'er na.
| |
Elfde tooneel.
Steiloor, alleen.
Dat 's een juweeltje van de Vrouwen!
Men mag op haare deugd, met recht, wel Kerken bouwen.
Ja wel, wat ben ik ook gelukkig! Maar, hólla.
Hy klopt.
| |
[pagina 39]
| |
Twaalfde tooneel.
Steiloor, Heerman, Lekker.
Steiloor.
Loop, roep jouw Meester hier, loop dra.
Heerman.
Myn Heer, wat jaagd u hier?
Steiloor.
Hoe, durf je dat nóch vraagen?
Jouw zótte parten, daar jy ons meê plaagd.
Heerman.
U plaagen?
Steiloor.
Ja, en zo 't meer gebeurd, zal ik 't de Schout gaan klaagen.
Heerman.
Stel u te vreden, Heer, ik zal....
Steiloor.
Stel u te vreên?
Met die pis praatjes stuur jy my gestaag weêr heen.
Heerman.
Maar Heer....
Steiloor.
Maar Heer, is dat fatzoen dat jy jouw zaaken
Zo schelmsch durft schikken, om van deeze nacht te schaaken
Een eerlyk Meisje, dat met hart en ziel my mind?
Heerman.
Wie zeid dat?
Steiloor.
Zy, en dat jy je aanslag slechts begind.
Heerman.
Is 't waar? maakt zy me zulks bekend?
Steiloor.
Myn' lieve vrind,
| |
[pagina 40]
| |
Hoe, twyffel jy? kom, kom, ik zal haar hier doen komen,
Dan heb jy 't uit haar mond, en uit myn' mond, vernomen.
| |
Dertiende tooneel.
Heerman, Lekker.
Heerman.
Ik sta verbaasd, door 't geen hy my verhaald.
Lekker.
Myn Heer, die Gek word schoon betaald,
Door haar bedróg. Maar zacht....
| |
Dertiende tooneel,
Ruffina, Steiloor, Heerman, Lekker.
Ruffina.
Wat heeft u tóch bewoogen
Dat gy my leid, daar ik zyn byzyn, moet gedoogen?
Steiloor.
Dat 's niemendal, Monkeur, kyk, hy veracht
De last, die ik hem flus heb uit jouw naam gebragt:
Hy meend dat ik 't heb uit myn duim gezoogen,
Daarom is myn verzoek alleen,
Dat jy 't hem zelf zegt, zie, dan weet hy 't van ons tweên,
Ruffina tegens Heerman.
Kon ik u myn gemoed, niet klaar genoeg ontdekken,
En kunt ge myne min wel meer in twyffel trekken?
Heerman.
Mejuffer, 't geen die Heer, my van u heeft gezeid,
Maakt my verwonderd en vol van verlegenheid:
Ik twyffelde eerst; maar 'k heb nu een besluit genomen,
Al uw begeertens na te komen.
Dit vonnis dat ik met onzekerheid verstond,
| |
[pagina 41]
| |
Wensch ik al beevend ook te ontfangen uit uw' mond.
Ruffina.
Neen, Heer, gy moet u van dit vonnis niet beklaagen,
'k Dee door myn Voogd, u flus myn' meening overdraagen.
Myn' wil is dat ge uw pligt betracht,
Daarom neem op myn woorden acht:
Ik zie twee mannen voor myne oogen,
De een heeft óp myne ziel een groot vermoogen:
Want myn genegenheid wil dat ik hem verkies
Tót Bruidegom, en zonder tyd verlies.
Hier toe voeld zich myn' ziel geneegen.
En de ander heeft, voor al zyn' valsche schyn van deugd,
Nóch nooit als haat van my verkreegen.
Ik ben in 't byzyn van de een, heel verheugd,
Hy kan alleenlyk my bekooren:
Door hem te zien word myne vreugd herbooren.
Indien ik leeven moest met de ander, 'k stierf van rouw.
Dit is genoeg betoond, wie dat my kan behaagen.
Hy, wien ik eeuwig min zal draagen,
Maak alles vaerdig tót de trouw,
Op dat ik eind'lyk word uit deeze dwang ontslaagen.
Steiloor.
Je zelt, in 't kort, in 't kort jouw wenschen zien vervuld.
Myn Lammetje, neem slechts een weinig tyds geduld.
Ruffina.
Ik spreek wat vry; maar 't is zo ver gekomen
Dat my zulks niet óp 't kwaadst diend afgenomen.
Steiloor.
Heel niet.
Ruffina.
Want ik verklaar de grond van myn gemoed,
Aan hem, die ik bemin; 'k ontdek zulks zonder schroomen.
'k Weet dat hy zich vermaakt in zulk een zoet:
O ja, ik kan myn' vreugd', myn' liefde niet betoomen.
| |
[pagina 42]
| |
Steiloor.
Myn zoete Tortelduif!
Ruffina.
Ik word van blydschap stom,
Nu dat ik vry aanschouw, myn' lieve Bruidegom.
Mishaagd u dit ook?
Steiloor.
Och! hoe zel ik jou beloonen!
Ruffina.
Dat hy dan zórge draagd zyn' liefde my te toonen,
Op dat ik, in het kort,
Van zulk een haat'lyk mensch ontslagen word.
Steiloor.
Daar Bekje, kus myn' hand.
Ruffina.
En dat voor al zyn' zuchten,
Hy myne trouw,Ga naar margenoot* te deezer stond
Ontfange: want geen Trouwverbond
Met and'ren, hoeft hy voor te duchten.
Steiloor.
Nou, nou myn Neusje, nou, myn Suikerpeertje, nou,
'k Beloof'et je, met bei men handen,
Je zelt niet heel lang watertanden.
tegens Heerman.
Kyk, zie je 't wel, hoe trouw
Dat zy me liefheeft? Kyk, ik doe het haar niet zeggen.
Heerman.
Ik zie 't. Men hoeft het my niet klaarder uit te leggen.
Ik heb Mejuffers zin verstaan.
Ik zal in 't kort, haar van dat haat'lyk mensch ontslaan.
Ruffina.
Ja, die vervolging kan ik langer niet gedoogen.
Steiloor tegens Heerman.
Nou zie je 't zelver veur jouw oogen.
| |
[pagina 43]
| |
Heerman.
'k Zal haar gehoorzaam zyn, na myn vermogen.
Steiloor.
Och armen bloed!
Ruffina.
Ontstel u daarom niet, myn Heer.
Steiloor.
Gantsch niet: maar ik moet hem beklaagen.
Dat kruis valt hem heel zwaar te draagen.
Jouw haat is al te groot.
Ruffina.
Beklaag hem niet te zeer.
Ik heb, om hem aldus te onthaalen, dubb'le reden.
Ik heb verdriets genoeg om hem geleeden.
Heerman.
'k Beklaag my niet van zulk een haat,
Myn' wensch is, u te zien in een geruster staat.
Hier toe zal ik myn zórg en vlyt, besteeden.
Vaar wel.
Steiloor.
Het deerd me dat het jou zo kwalyk gaat.
Heerman.
Mejufvrouw doet ons recht, myn hart is wel te vreden.
Lekker.
De Duivel die bedacht nooit zulke listigheden!
| |
Vyftiende tooneel.
Steiloor, Ruffina.
Steiloor.
Myn Zoetert, schoon de tyd, dat ik je tót myn' Vrouw,
Gelyk 't gezeid was, neemen zouw,
Gesteld was, over veertien dagen,
Laat zulks óp mórgen zyn, is 't jouw behaagen.
| |
[pagina 44]
| |
Ruffina.
Op mórgen?
Steiloor.
Zacht, ik weet wat jou dus doet verslaan,
Je wenscht, je wenschte wel, dat zulks reeds was gedaan.
Jou Schelmpje, weez jy maar te vreên, het zal wel gaan?
Ruffina.
Maar....
Steiloor.
Laat ons binnen treên, en t'zaamen
De kortste dag, van onze trouw beraamen;
'k Moet nóch eens uit gaan, en 't word laat.
Ruffina.
‘O liefde! o liefde, geef me raad,
‘En uitkomst, in deez droeve staat!
Einde van het Twede Bedryf.
|