|
| |
Vyfde handel.
DAVID ende SAUL met 'tLeger der Ioden.
Die Ghód, die Ioas Soon zijn Wapenen besteldd',
En den Midianijt ter neder heeft gheveld,
Door 't blaeken van de tóórts en steken der trompetten,
En door het scherven van de kruyken 'tswayrd die wetten
Op 's vyands eygen borst, die sal in desen strijd
Met Waep'nen my versien, Heer Koning, dus en zijt
Daer mede niet bela'en: dees Herder-staf verstrekken
My voor een Lansy sal, daer 'tspijtig harsebekken
Des groven lasteraers sal vvorden me'e verset,
En' hy tot assch en stof verbryseld en verplet,
Door desen slinger sal ik doen den hovaerd krimpen
Hem, die het Legher Ghóds só bitsig dorst beschimpen;
Dees bobbelende beeks krist'lijne vvaterplas,
Ik sie het al, mijn Heer, mijn leegen herder-tas
Met steene-kogels sal meer dan genoeg stofferen,
Om desen smaed en hóón van Isr'ël af te vveren.
Dies 'k met uvvs Majesteyts verlóf tree totten beek,
En' in des Heeren naem dees gladde steenen steek,
Tot vijf toe, in mijn tessch. Doe, Heere der heyrscharen
| |
| |
Niet eenen yd'len steen my uytten Slingher varen,
Maer d'eerste dien ik schiet, den onbesuysten starr
Des vvrevelmoedighen in stukken kloof, en sparr
Des bekkeneels quetsuer, in brikkelen vermorteld,
So wijd op, dat daer breyn en breysem t'saem uyt borteld,
En hy den ziele uyt met longh en lever braek.
Daer comt den snorker an. Met uw' verlof ik maek
Waer zijn de laffe Ioon, zijn z' alle in haer schelpen
Ghekropen, datter nu niet eenen Isralijt
Met my hier voor den vuyst aenvaerden derf den strijd?
Derf niemand, niemand niet, den kans alleen dan vvagen?
Wel ik u allegaer dan te ghelijk uytdaghe:
Komt, in ghy hebb't het hert, alt'samen teffens aen,
Ik, ik, ja ik alleen sal teghens allen slaen;
Waer is nu Samson, daer ghy van te snuyven plagte
Dat hy met 'tKinnebak eens Esels duysend slachtte
Van 'tPhilistijnsche Vólk, heeft met den hoerendopp
Sijn dóód, de dapperheyd in Israel den schop,
Is met sijn pletteringh de vroomheyd vveg-ghevlogen,
En schuw voor mijn persoon ten Iuda uytghetogen?
Begeeft u dan op nieuvv, blóódhertighe Hebreen,
Weer in den lichten dienst der brave Philisteen,
En' laet in tijds eens af van dit uw' muytig vvrijten.
Wie zijt ghy die Ghóds Volk het muyten derft verwijten?
Wie zijt ghy die só stóut my hier derft spreken aen.
Een Bethlemijt, bereyd om tegens u te slaen,
En om den heerschappy met u alleen te kempen.
De morgensterr die vvil der Sonnen licht uytdempen,
De Vliegh heeft me'e al milt, en 't Miertje mee al gall.
Lóópt heen, ghy lekker loopt; om u ik my niet sal
Versteuren, vvant 't en is my niet de pijne vvaerdig,
'Kmaektt' my om uwent wil tot desen strijt niet vaerdig,
| |
| |
Maer dat een grooter held ten Legher uyt soud tre'en,
En' inden tvvelings-kamp met my vverd handgemeen.
Wat eere sóudd ik toch, soo 'k u vervvon, in legghen?
Ghy benghel, soud men niet met groote reden segghen,
Indien ik vvaer so doll, dat 'k teghen u my kant,
De Mugg' vervvonnen is (braef) vanden Olifant.
Een fraye lóf. Dus vvilt u vveer ten Leger vvenden:
Want 'tsou my deeren, dat ik sou mijn handen schenden
Aen u, die noch só jong en goelijk zijt van muyl.
Uvv' bruyne trony tuygd (ik ken 't) dat van geen guyl
Ghy afgekomen zijt, en dit uvv' moedig herte,
Maer laet het u genoeg zijn, dat ghy, die uyttartte
Het gantsche Ioodsche Heyr, hebt durven onderstaen
Gemoedigd, als een Held, den kamp te bieden aen,
En dat ghy meugd dien naem en eerentijtel voeren,
Dat ghy de vroomste zijt van d'Isralijtsche loeren,
Daer ghy sult veur zijn by den Philisteen geacht.
Acht my vvaer veur ghy vvilt, ik sal alsnu mijn kragt
Op uvv' vvanschapen leen, ghy onbesneden, proeven,
En met dees hand dien kópp van 'tgrove lichaem schroeven.
My veur een bengel vry en veur een lekker scheld,
En die niet vvaerd is, dat ghy u daer teghen steld:
Maer houd voor seker, dat die ghy nu dus gaet beng'len,
Besloten heeft met u sich in den kamp te meng'len,
En niet een stróó van hier te vvijken, veur dat ghy
Deur sijnen hand ontsield sult zijn, en Iuda vry
Gemaekt van schimp en smaed en bitse laster vvóórden,
Daer ghy vroe morgens me'e Ghóds leger ringelóórdde,
En' 'sHeeren zalveling ghods-lasterlijk me'e schond.
Ben ik een rekel dan, of bitz' en dulle hond,
Dat ghy my met een stók en kluppel uyte koken,
Ghy opgeblasen sótt, dus schempig komt bestoken,
En niet de pijne vvaerd acht 't Harnas aen het lijf
Te trekken? komt dan an ghy dvverg en' halve vvijf.
| |
| |
By Dagon, Astaroth, en all' de goon ik svveere,
Dat ik u, gróótse narr', dien hoogmoed sal verleeren.
Help Nergel, Nibehas, Thartak, Adramelech,
Chamos en Baalim, Milkom, Anamelech!
Dat ghy met schild en swaerd u quamt ten kamp vervoegen,
Gelijk een Ridder plag, só sóu het my niet wroegen
Maer dus verachtelijk hier sonder kling of speyr,
Een pij voor 'n rusting an, een kluppel tot gevveyr,
So lang ik adem hael, en sal ik't niet vergeten,
Maer toonen u, ghy naen, hoe seer 'tmy heeft ghespeten.
Ghy komt tot my met schild en met het lange svveerd,
En metten beukelaer ghy uvve lijf vervveerdt,
En daer so gaet ghy op, als op uvv' lijfscherm, bouvven,
En' set op 'tharnas, als op Ghód, uvv' vast vertrouvven;
Maer ik kom inden naem des Heeren Zebaóth,
Die onvervvinn'lijk en ontsachgelijke Ghód
Van 't Leger Israëls, dat, eerelóse basterd,
Uw' ghódvergeten tong so schendig heeft gelasterd.
Om dat uw' grove kópp gehelmd is met metael,
En' ghy zijt om en om geklonken in het stael
Van dat geschubd pansier, dat, sóó men 't soudde wikk'len,
'Tgewicht ophalen sou van vijfmael duysend sikk'len,
Sóó ik word onderrecht, om dat ghy aen uvv' been
Quansuys hier flikk'ren komt met 'tharnas voor de scheen,
En met 't metalen schild behangen komt an-stóóten,
En uvver spiessen schacht van onbesuyste gróótte
Gelijk een vvevers-boom u in de vuysten trilt,
En' ghy, op uvv' manier, daer meesterlijk me drilt,
Waend ghy, dat u geen berg en kan te hóóge vvesen:
Maer Ghód, hóógmoedig mensch, sal u op huyden desen
Dag overleveren in mijn, in mijnder hand,
Dat ik u nóch van daeg, ghy snórker, help van kant.
Komt hervvaerts dan tot my, ghy opgeblasen bengel,
Die g'lijk een domme vlieg met aelvverig ghehengel
| |
| |
Leyd om den kayrs en snord, so lang tot dat ze ne'er
Valt, en haer zelf vertist in 't halfgesmolten smeer,
Mee na het tipjen haekt van uvv' verschooren leven,
Treed toe, ik sal uw' vleysch des Hemels voog'len geven,
En uvve riff ten aes den dieren op het veld.
'K ontset my, bloedhond, niet voor uvve toorns geweld,
Nócht my schrik jagen an uvv' grove lichaems kragten.
Verdubbeld, goede Ghod, in my alsnu die magte,
Waer me' ik onlangs heb den ijsselijken beer
En bulderenden leeuvv geslagen plots ter neer,
Laet ik, gelijk ik haer 't onnoosel schaep getrokken
Heb uyt den vvreeden muyl, so Israël mee rokken
En uvven salveling, dit ondier uyt de kuvv.
Als ghy nu, boosvvicht, vvilt, ghetroost ben ik je nu.
Want 'k ben versekerd, dat ik 't bekkeneel u klóven
Sal, en den snóden romp van 't ghódd'lóós hóófd beróven,
En d'yd'le dóppen van der Philistijnen Heyr
Dien ik al me den kóp sal van den buyk ofhakken,
'Tgevogelt vande lucht, en op der aerden neer
Het vvild gedierte tot ontbijten toe sal smakken
Op dat het overal in alle Landen blijk,
Dat Isr'ël heeft een Ghód van magt en hulpe rijk,
En dees' gemeynte vveet al t'same, dat de Heere
Ook sonder spies of svvayrd de sijne kan vervveren,
Want Ghód alleen 't gesag heeft over elken strijd,
En ghy in onsen hand van hem gegeven zijt.
Wel jongen treed dan toe, en wilt eens vverk beginnen:
Wy sullen sien oft' uvv', oft onsen Ghod sal vvinnen.
Daer leyd de hóógmoed van die al den werreld puftt',
En met sijn ijl ghesvvetz gantsch Israël verbluftt',
Ah! dat nu yemand my een degen quam verstrekken!
Ik sal sijn eygen svvaerd gaen uyt den schede trekken,
En houvven hem daer mee den kóp van 'tgodd'lóós lijf.
Vliedt Philistijnen vliedt, elck sie vvaer hy verblijf.
| |
| |
Ons sterktste is vermóórd, elk stell het op een loopen.
Op mannen, Iuda op, den Philisteen 't bekopen
Laet met haer aller doodt, elk jaeg haer vlijtig naer,
En van dit snoo ghespuys nocht kleyn nócht gróót en spaer.
DAVID.
De snorker, die daer roemdd', dat hy noyd vvas vervvonnen,
En' in sijn eygen óóg onvvinbaer vvas, verslonnen
Met Ghodes hulp nu is door mijn strijdbaere hand,
En leyd, van 't hóófd geknót, nu met sijn neus in 'tsand,
Dies zy u Heere dank, die met uvv' Ghodheyds vingher
Mijn vuyst ghestuert hebt, dat de kogel uyt mijn slinger,
Dien de vvaensterke drócht voor sótt hild, inde poot
Ten eersten reghelrecht hem sonder missen vlood,
Sulx dat het grove lijf, van maxel heel vvanschapen,
Ter aerd is neergestort genoegsaem sonder Wapen,
Tot teyken, dat vvanneer de Heer maer strijden vvilt,
Hy sijn vyanden veld ook sonder speyr of schild,
Dus hoeft sich niemand op sijn harnasch te verlaeten.
Grootmoedig jongeling, de Vorst, vviens Ondersaten
Ghy tegenvvoordig van de anxstelijke schrik
Des dóóds heb't vry gemaekt, my heeft belast, dat ik
Uyt sijnen naeme soudd' uvv' dapperheyd aensegghen,
Dat sy haer reys verby sijn tent sou vvillen leggen:
Soo 't u gelieft mijn Heer ik dervvaerts u gheley.
Wat sijn veur vrouvven dit?
Het schijnt der Maegden Rey,
Die u uyt alle Steen van Iuda voorgenomen,
Hier' hebben met haer spel en sang te vvellekomen.
| |
| |
| |
Rey der Iodinnen.
Op de Stemm':
De Liefde voordghebraght.
Die 't jonghe bloed te pande
Kloekmoedig hebt ghesteld
En' hebt ons uytten nóód,
Daer w' in tot d'óóren staken,
Dóóds kaken, dóóds kaken, dóóds kaken.
Doen niemand, niemand dorst
Sijn ziel oft leven waghen,
Hebt met een onvertsaghen,
U sette, u sette, u sette.
Die ons ons' Ghods-dienst dacht
En' door gheweld ons trachtt'
En' póógdd' op d'ouwde voet
Versmoren deed en spart'len,
| |
| |
Daer ghy mogt met uw' staf
Uw' wolligh Schaepjen weyden
Een sóuter liedje kraken,
Lied kraken, lied kraken, &c.
Ghy liet dien lieven lust,
En quamt het Legher vanden,
En derfdd' uw' soete rust,
Ter liefde van de Landen.
Beschimptte 'tLegher Ghóds,
En schendigh ringelóórdde,
Ring'loordde, ring'loordde, &c.
Zijt te ghemoet ghevloghen,
Ghy hem scheent in sijn óóghen,
Vervloektt', en swoer ghereed,
Sou doden, sou doden, &c.
Maer ghy sijn slagswaerd trakt,
Daer mee 'y u docht te hind'ren,
Sulx dat van Isr'els kind'ren
Ghy door dien dappre daed
Den schimp en bitse smaed:
| |
| |
Wel duysend heeft ter ne'er
Den dwingeland al suysend
Vyanden tienmael duysend,
Tien duysend, tien duysend, &c.
Des Konings Legherhutt is, Ridder, hier ter stee,
Indien het u ghelieft, met my daer binnen tree.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij