'ne Zöch vaan de ieuwigheid

'n Affaire mèt 't leve

[p. 133]

12

Nein, heer had z'ch neet bedrónke. Toen neet tenminste, al had 'r later wel ins te deep in 't glaas gekeke, es 'r zaot te prakkezere; 's aovends nao 'nen daag mèt meujlikhede op 't werk en ruizing thoes. Miep vroog 'm, wat 'r toch had, boedoor 'r z'ch zoe aofsloot. Soms haolde ze 'ne geistelik debij, 'ne paoter Jesuit, dee 't ouch neet kós begriepe.

Zie zag ins, tot ze d'r wanhopig vaan woort tot ze häöre maan, dee toch zoe'ne gooje mins waos (‘een veel beter mens dan ikzelf’) neet gelökkig kós make. Toen zag dee paoter tot ze die pretentie neet moch höbbe: allein God kin 'ne mins 't gelök geve.

Ze hadde 'n fles cognac oetgehaold. ‘Carrière’ stónd op 't etikèt en 't waos mesjien neet de bèste, al had 'r drei stare, meh 't pepier is gedöldig. Mèt glazige uigskes hadde ze op 't ind vaan d'n aovend geconcludeerd tot ze 't noe hielemaol neet mie zaoge zitte (Miep waos allang nao bèd) en dee paoter zag mèt 'n dikke tóng: ‘Wat wil je? We hebben 'n hele Carrière achter de rug!’

Es 't noe 'n aander vrow waos gewees, zag Miep, dat zou ze kinne begriepe: zoe'n dinger koume en goon. Meh daan zou 'r neet zoe gedeprimeerd zien.

Langzamerhand begós ze devaan euvertuig te rake tot Charles heij weg mós. 't Werk beveel 'm neet, 't klimaat waos te tries, Mestreech mèt z'n clubkes en kliekskes en doorgestoke kaart polletiek bedrökde häöm.

Zie had 'ne neef in Australië, dee 't heij in Holland ouch neet had zien zitte; noe ging 't 'm zoe good. Dat waos nog ins e land! Me mós die breve leze.

Charles zaot tösse twie vure. Z'n gedachte dreve mèt 'ne kawwe noordewind nogal ins aof nao Visé, boe örgens e sjoen

[p. 134]

groet hoes mós stoop vaan 'ne mins dee get hoegs bij 'n baank waos. Dao waos toch wel achter te koume.

Meh, wat zou 'r dao mote doen? Die Penny waos gelókkig getroud, had 'ne fijne maan, mesjien wel kinder. En heerzelf daan: had 'r gein gooj vrow en sjatte vaan kinder?

Op 'ne goojen aovend nao 'ne slechten daag, 's aovends in bèd mèt Miep, zat 'r z'ch rechop en zag: ‘De teerling is geworpen’ en ouch nog in 't latien ‘Alea jacta est’!

‘Ga morgen de papieren maar halen: wij gaan naar Australië!’

Zoezier waos 'r in gedachte tot 'r zónder 't minste bezej langs vertrouwde straote en peedsjes waos aongekoume bij de roej brök. Zelfs deen drökke verkiersweeg had 'r euvergestoke en 'r wis neet wie. (En thoes zit Tant Yvonne te wachte op e verhäölke...) Toch leep 'r 't park in langs de herte um 't brökske te pakke nao de Zwingelepöt. Heer wou de groete Lurestraot neet misse, boe ze 's aovends Jeu de boules speule bij 't prachtig leech vaan die aw lanteerns. Op 't houte brökske bleef 'r stoon um in 't water te speije. Deh, zag 'r, drief diech mer mèt nao de Maos en nao de zie. Want de zie umspeult alle werelddeile. Geef de compleminte aon m'n kinder dao ónder, boe de Maon op z'ne kop steit.

Bijnao twintig jaore höb 'ch dao geslete! Gein gemekelikke jaore, want 'ch höb altied aon m'n vajerstad mote dinke en aon m'n Penelope. (En de wèts tot de lètters vaan Ithaca in die vaan Maastricht zitte opgeslote...)

Wie sjoen steit Fons Olterdisse heij mèt z'n rechterhand in z'n brookestes. Twie jungskes en e meitske haange aon zien lippe. En wat dink 'r noe vaan die kerels achter z'ne rök en hun Jeu de boules? ‘Iech snap 'r de balie vaan!’ Esof 'r 't häöm hoort zègge.

[p. 135]

Dao waos obbins 'nen donderslaag! De loch waos zwoer aon 't betrèkke. En 'ch höb gein regejas bij m'ch! Geine paraplu! Mer gaw doorloupe, langs de Klein Lurestraot, de Pieterstraot, de Begienestraot en ónder de Poort Waarachtig door trök nao hoes.

Gere had 'r nao 't Meulepeurtsje wèlle goon, umtot 'r ouch dao zoeväöl herinneringe had ligge aon deen tied tot 'r sjoen stekelbeerskes kós vaange, sjus aon 't sluiske.

Wat had d'r vreuger toch väöl leve gezete in dat water! Is 't neet 'n sjan tot me zoe'ne kleine rivier neet ins proper kin hawwe en tot me nog neet ins tot e gesprek kin koume mèt de Belsje, zoelang es die Waole en Vlaominge z'ch blieve böttele. E paar koejongen brölde veurbij op hun brommers. Die waore sjijns opgeveurd, want me kós dat benkelik kabaal blieve hure, al zouwe ze noe al in de buurt vaan de Tapijnkazerne mote zien.

Langs de Begienestraot mós 'r renne mèt z'n aw hein, want de rege begós te koume mèt dikke dröppels en dao waore mie dondersleep. Heij kós me nörgens sjuile en zeker neet ónder 'ne boum. Gans boete aosem waos 'r, wie 'r z'ch posteerde ónder de Hèlpoort.

Dao stónd 'r tenminste druug, meh 'r woort misselik vaan de staank vaan pis en kots. M'ne leve God!, dach 'r, wie kinne ze 't doen? Wat make veer Mestreechtenere - mèt hölp vaan de nudige touriste euverigens - 'ne rotzooi vaan us stad, die ('t maag toch wel gezag zien) ein vaan de sjoenste stèjje is vaan de ganse wereld; zeker de sjoenste vaan us land!

Boe vinste zoe'n sfeer vaan 't verleije, vaan 't noe, en vaan - es God bleef - de toukoms?

Mestreech, 't is zoe aajd en 't vertèlt mèt edere stein vaan z'n aw mör 't verhaol vaan leid en glorie.

Z'n tores kieke nog altied eve gruuts oet euver 't land en weerspiegele z'ch in 't water.

[p. 136]

Us veurawwers höbbe 't opgeboud mèt zweit en zöchte; ze höbbe 't besprinkeld mèt hun blood en minnigein heet op dees kejje ligge krónkele in doedstried.

En noe pisse en kotse v'r d'rop, umtot v'r zaat zien.

En veer zien neet ins zaat umtot v'r ónder e laank en zwoer belèg oetkoume... 'n euverwinning te viere höbbe... nein v'r zien zaat, umtot v'r zaat zien.

E paar weke geleije waos 'r naobove gegaange in de Hèlpoort umtot d'r e bördsje stónd mèt ‘Heden bezichtiging’. Heer had de pijlkes gevolg en bove z'ne gölde betaold en get stoon drejje in dat lokaal mèt aander lui, die dao rónddrejde. Waos 't neet te gek tot dao 'n keulkas stónd mèt (jao 'r waos zoe vrech gewees um dao in te kieke) fleskes beer en Seven Up en Coca Cola... in de poort vaan de Hèl?

Ouch weijer naobove waos 'r gegaange: dao waos allein 'n maquette vaan hiel aajd Mestreech, die 'r al ins in 't Bonnefante Museum had gezeen. Ze hadde 't mote opvawwe, umtot heij neet genóg plaots deveur waos.

Wat 'm wel waos opgevalle: d'r zaote doeve op nèste in alle sjeetgater. Noe begreep 'r boerum de douf 't symbool is vaan vreij. Want doeve zien eigelik grote kringe ónderein (waos 'm allang dudelik gewore). Meh in tije vaan oorlog hadde die bieskes gein plaots um nèste te bouwe.