Es God bleef. Bundel sjetse mèt verhaolende inslaag en romantiese oetslaag

[p. 114]

[p. 115]

[XXV]

Noe had 't toch al gaaroet geine zin mie um te doen es of m'n neus blooide. Boeveur waors iech op dat gymnasium gekoume: umtot mien vrun ouch nao 't gymnasium ginge en umtot iech gezag had: es die Pestoer en Keplaon weure, daan weur iech Paoter. Bij Jean Hameleers en bij Lou Wassenberg hadde ze de sjouwers ins opgehaold bij de kemissie. Geinen haon dee nog denao krejde. Meh bij miech thoes: umtot Ama 't ziech in häöre bölles, zaoliger gedachtenis, had gehaold, tot eine vaan häör kleinzäöns veur 't altaor mós stoon, inkel en allein daoveur hadde ze ziech vastgebete aon de gedachte tot iech veur giestelik wou liere. En daoveur zaot iech op 'n sjaol tösse de deftige sjieterkes en de braaf jungskes. Daoveur mós iech nao de Congregatie en de Derde Orde en nao alles wat heilig en braaf waors. En iech dougde d'n duvel in z'n vot neet! Iech waor op twie drei vroului tegeliek verleef; iech ging 'n half jaor aon ei stök neet beechte; es d'r algemene maandelijkse heilige Communie waor vaan de sjaol of vaan de congregatie of vaan de Derde Orde, daan had iech alle meugelikke smoesjes um de zaak te óntduke, want iech wou en iech zou neet te Communie goon. Iech voold miech allermiserabelst en iech wis neet wie iech ze dat thoes aon 't verstand mós bringe.

't Woord Keersemis. Mèt väöl leid en meujte had iech 't vaan miechzelf gedoon gekrege tot iech gebeech had en te Communie waor gegaange. Iech had nog gaw 't gebed gedoon veur de vollen aoflaot ‘O Goede en Allerzoetste Jezus, zie mij hier voor Uw Goddelijk Aanschijn neergeknield...’ en wie iech de kèrk oetkaom dach iech: ‘Es iech noe ónder 'nen auto kaom... daan góng iech tenminste regelrech nao d'n hiemel!’ Meh iech kaom

[p. 116]

neet ónder 'nen auto en deezelfden daag bezweek iech wel aon de ein of aander slechte gedachte, want 't leve zit vol verleidinge; en daan wis iech tot 't alweer neet geholpe had.

Iech kós 't neet langer verdrage. Iech zag tege Pa en Ma, 's middags nao 't ete, toen ze e bitteke wouwe oetröste want ze waore doedmeuj vaan de nachmès: ‘Iech wèl neet mie Paoter weure, iech kin 't neet. Laot m'ch toch get aanders liere. Pak miech desnoeds in de slachterij!’ Meh Pa vónd tot iech neet zoe gaw 'n beslissing mós numme. Heer wou iers ins mèt 'ne verstendige Priester d'reuver praote. Veurluipig móste veer 't nog mer eve aonzien.

Dee verstendige Priester kaom nog dezelfde week mèt us praote. 't Waor 'nen hiele awwe Priester. Heer had mer raar opvattinge. 't Waor bijveurbeeld flawwe köl zag heer, wie heer 't broed op de taofel zaog stoon, tot veer wittebroed aote, want krobbroed waor väöl gezonder en trouwens stökker veurdeiliger. 't Waor ouch good veur de zelfbeheersing vaan de kinder es ze vaan jóngsafaon lierde sober te zien. Dat zag heer allemaol en Ma had geine zin um ziech mèt häöm daoreuver te vreigele.

‘Ja,’ zag heer wie heer miech eindelik ónder 't mets pakde, ‘ja, waarom zou jij eigenlijk geen Priester willen worden. De Kerk heeft de Priesters hard nodig. En je hebt toch roeping gehad, want anders had je er nooit over gesproken!’ Iech wou zoe gere 'ne hieleboel zègge, meh iech had al evemin wie Ma zin um miech mèt dee verstendige Priester te enzele!

‘Je bent toch braaf?’ vroog heer aon miech, boe Pa en Ma bij stónte. ‘Nietwaar, je bent toch braaf?’ Iech

[p. 117]

knikde vaan ‘jao’. ‘Dan is er toch ook geen enkele reden, waarom je geen Priester zou kunnen worden? Nietwaar?!’ Iech zag: ‘Ik heb geen zin. Ik wil niet!’ en iech voolt miech zoe elendig tot iech wel had kinne jenke. ‘Dat zijn zo van die episodes, jongeman, dat gaat wel over. Denk eraan, we moeten hier niet te gauw aan toegeven, want wat we nooit of te nimmer mogen doen is Gods roeping negeren, omdat we eens een keer geen zin hebben!’ Iech had zoeget al ins ierder gehuurd. ‘Denk daar maar eens goed aan!’ zag de Priester en heer ging en heer gaof miech iers nog ziene zege. Meh heer had ouch nog e gesprek mèt Pa en wat dat inheel kaom iech pas e paar daog later te wete. Toen leet Pa m'ch 'ne prospectus zien vaan e college, e klein-seminarie, en zag: ‘Bèr iech geluif tot 't beter is este ins 'n tiedsje op d'n rös kumps tösse jonges, die allemaol veur Paoter liere. Iech höb miech ins denao geinformeerd en de kins nog mèt Dreikeuninge op die sjaol koume. Iech vin tot veer dat mer mote doen!’

't Waor in de naomiddag, tege 'n oor of drei. Iech rappeleer 't miech wie d'n daag vaan gistere. Iech leet Pa redenere, meh wie heer evekes later woord weg gerope bij 'ne klant in de winkel, toen bin iech 't 'm geclipseerd, regelrech nao de Sjezwietekèrk, meh die waor geslote op dat oor. Toen bin iech nao de Broeder Porteer vaan 't kloester gegaange en höb iech gevraog of iech Paoter Leeflang kós spreke. ‘Ja,’ zag dee broeder, ‘Pater Leeflang is al niet meer zó jong, die zal nu wel z'n middagdutje doen.’ Iech zag: ‘Maak 'm dan maar wakker, want 't is heel belangrijk.’ 'n Kerteerke later zaot iech mèt Paoter Leeflang in 't spreekkemerke. Iech weet neet boe iech 't lef vaandan höb gehaold, meh

[p. 118]

iech vertèlde häöm alles: vaan Ama en vaan Jean Hameleers en Lou Wassenberg, vaan Harie en vaan Corrie Renkens en vaan Ella Schiepers en noe daan vaan dee verstendige Priester, dee vónd tot iech paoter mós weure, umtot iech toch braaf waor. Iech zèk: ‘U weet 't, dat ik niet braaf ben, want ik heb met Kerstmis bij u gebiecht.’ Meh, dat wis de brave mins neet allemaol mie, want heer had mèt die daog zoeväöl mote hure. Toen höb iech 't nog ins allemaol obnuij gebeech.

Enfin, heer is mèt miech mètgekoume, nao Ma en nao Pa en veer höbbe toen vergaderd op de gooj kamer en dee gooje Paoter Leeflang heet toen vertèld tot iech häöm permissie had gegeve um oet de beech te klappe. Heer zag: ze hoofde z'ch hielemaol neet óngerös te make euver miech, want iech waor 'ne gans gewoene, nette jong, wie ze allemaol waore in die jaore en die wèl haore die iech had zou iech ouch wel verlere es iech mer tied vaan leve had. ‘Maar Priester worden, neen beste Ouders, zet u dat toch maar liever uit uw hoofd. Daar zit geen priestervlees aan!’ Toen waor 't pleit gaw beslech. Ze höbbe Paoter Leeflang bedaank veur z'n bemiddeling en iech höb häöm wel doezend kier bedaank.

Iech bin häöm op dit momint nog daankbaar. En Ma heet ins evekes gekrete. ‘Iech had 't miech allemaol zoe sjoen veurgestèld; vaan toen Lieske doed is en diech miech zoe fijn höbs wete te truuste. Iech dach: dee jong weurd vas en zeker Priester!’ En Pa heet neet väöl gezag. Heer voolt ziech wel verpliech um miech dao en toen nog de nudige veurliechting te geve, want ‘'t is lestig um braaf te blieve veur 'ne mins dee roping heet gehad’. Dat zag heer!