Es God bleef. Bundel sjetse mèt verhaolende inslaag en romantiese oetslaag

[p. 111]

[XXIV]

Umtot iech geweldige floep had veur 't exame vaan de derde nao de veerde klas, zag iech tege Pa: ‘Iech weet 't neet mie Pa, meh iech höb hielemaol geine zin mie um Paoter te weure. Iech geluif tot iech mer beter vaan sjaol kin koume.’ Meh Pa had m'ch in de gate. ‘Iech weet 't wel, Bèr,’ zag heer, ‘de deis 't in d'n brook veur d'n exame, want de höbs dit jaor mer get devaan gemaak! Meh good, dat is ouch mien sjöld, want iech höb lang neet genóg achter d'ch aon gezete en de kins sjus zoe good liere wieste wèls. Wètste wat?’ zag heer, ‘maak d'ch noe mer ins gein koppijn, want 't is hielemaol neet erg um ins eine kier te doublere. De bis trouwens jónk genóg op 't gymnasium gekoume! Meh, daar móste noe wel weijer good d'n bès doen, want este noe de aander klasse good haols, kumpste toch nog mèt achttien jaor vaan 't gym aof.’

Iech vónd tot iech de bèste Pa vaan gans Mestreech had. Die aander knape zaote toen ocherm te blokke veur hun examen, de bèste sjus zoe hel wie de slechtste en iech... iech had practisch al vakansie. Wat kós miech dat rapport sjele. Iech hoofde m'ch jummers hielemaol gein koppijn te make!

Toch vónd iech 't e bitteke spietig, wie iech me rapport kreeg en zaog tot iech mèt e klein bitteke miejer meujte hielemaol neet had hove te blieve zitte. En iech vónd de gedachte toen ouch hielemaol neet zoe plezerig, tot 'ch noe in 'n klas mét snuiters kaom te zitte, die 'ch neet kós en boe veer tot noe tou niks mèt te make hadde wèlle höbbe. 't Truusde m'ch neet ins, tot ouch Harie waor blieve plakke. Want dee waor 't mesjien nog wel 't mieste sjöld tot 'ch neet waor euvergegaange. En Harie dach mesjien 't zelfde euver miech; in die ganse groete

[p. 112]

vakansie leet heer ziech mer eine kier zien en dat waor um miech oet te nudige veur e feeske, wat ze thoes hadde op Slevrouwendaag ter iere vaan zien Ma, die Maria of zoeget hèdde.

Op dat feeske höb iech m'ch geweldig good geammezeerd. Die ganse club vaan de buurt waor debij en ouch Ella had ziech deze kier neet terökgetrokke. Ella waor ouch neet euvergegaange. ‘Ik ben veel te dom voor de H.B.S.,’ zag ze. 't Veel miech toen pas veur d'n ierste kier op, tot Ella 'n hollandse waor. ‘Maar ik versta wel Mestreechs!’ zag ze. Iech vónd 't 'n aordige meid. Enfin, dee middag vloog um. Veer dege allerlei späölselkes, veer drónke limmenaad en aote heerlikke tuurtsjes. Vaan 'ne groete broor vaan Harie kraog iech m'n ierste sigarèt. Iech woord d'r neet ins misselik vaan, meh iech had toch geine zin op 'n twiede! Noe veel 't miech op, tot iech bij bijnao alle späölselkes, die veer dege, Ella Schiepers es partnerin kraog. Iech höb dao toen neet bij stèl gestande, meh Harie heet m'ch later gezag, tot dat doorgestoke kaart waor. Ein vaan die meitskes vaan Ummels, die de ganse kraom dirigeerde, had 'n uigske op Harie en daomèt zörgde die deveur, tot Ella bij häöm oet de buurt bleef.

Netuurlik kaom zoe op 't ind vaan de middag 't sjoen späölselke: ‘Wie haalt mij uit de put’ op de proppe. Harie had die vaan Ummels al oet de pöt mote hole. Noe zaot Ella d'rin. Wee mós häör d'roet hole? ‘Bert,’ zag Ella. Ze vónd Bèr 'nen ordinaire naom, veur häör waor iech dus Bert. En wat mós d'r gedoon weure um Ella oet de pöt te hole? ‘Tien minute mét häör in 't priëelke zitte vrije!’ zag die vaan Ummels. ‘Dat kin toch gei

[p. 113]

koed, want Bèr weurd Paoter!’ Ze hadde allemaol groete lol en iech kraog 'n kleur tot achter m'n oere. ‘Kom Bert,’ zag Ella, ‘wij gaan vrije!’

Iech geluif tot iech m'ch weer zoe bitteke geveuld höb es wie iech veur d'n ierste kier mós beechte. Iech wis ech neet wie iech 't aon mós lègge en Ella zaot dao mer neve m'ch en lachde ziech slap. ‘Nou,’ zag ze, ‘ik kan wel zien, dat jij Pater wilt worden.’ Iech zag: ‘Ja, ik heb 't nog nooit eerder gedaan, dan moet jij 't me maar leren!’ Toen heet ze nog evekes zitte lache en toen heet ze miech de brèl vaan me geziech aof gepak en häöre mónd tege miene mónd aongeduijd en häör tan tege mien tan en toen duijde ze ziech hielemaol tege miech aon. En sjus wie iech m'n erm vrij had gemaak um häör te pakke en vas te hawwe, toen trok ze ziech los en rende 't priëelke oet nao de aandere. Iech zeukde m'ne brèl dee op de grónd waor gevalle en zat 'm terök op m'n neus. Meh 't waor sjus of iech neet mie zoe good kós zien wie iers.

Dat klopde: wie iech e paar daog later nao d'n ougarts ging um m'ne brèl te laote controlere, zag heer: ‘Je ogen zijn iets zwakker geworden; ik zal je 'n paar sterkere glazen voorschrijven.’ Zoe lierde iech dus tot leefde blind maak.