Es God bleef. Bundel sjetse mèt verhaolende inslaag en romantiese oetslaag

[p. 98]

[XXI]

Nao sjaol góng iech altied voetballe, op de Paotersbaon, mèt de jonges vaan bij us op straot en dat waor 'ne sjoenen tróp batteraove! De Paotersbaon waor e prachtig voetbalveld. Jammergenóg dachte de Paoters en de kwezelkes d'r aanders euver. Veural de kwezelkes. Want die wèlle allein mer zónder erm of bein te breke in de kèrk koume en vaan daoroet langzaam meh zeker in d'n hiemel. Es 't woer is tot de weeg nao de hèl geplavvejd is mèt gooj veurneumes, daan is - wie 't sjijnt - de weeg nao d'n hiemel bezejd mèt koejonges die achter 'ne bal aonrenne en die de gemeinste slebrikke make. Kwezelkes begriepe dat neet. Es zoe ein 'ne bal tege häör kouf aon krijg, sjelt ze d'ch oet veur ‘batteraof’, ‘stök sjendaol’ en soms zelfs ‘stök krapuul’. En daan goon ze nao Broeder Porteer vaan de Paoters en es ze dao neet weijer mèt koume, vraoge ze nao Paoter Gardiaan, es of dee gooje en gelierde mins niks beters te doen heet. En es ouch dat niks hölp, dan goon ze op de Vriethof bij de Pelisie reclamere. Want d'r sjijnt wel altied 'n verordening te zien tege 't plezeer wat 'ne mins kin make.

Es veer dao aon 't sjotte waore op de Paotersbaon, mós de kieper, dee ónderaon stónd, neet allein good op de bal lètte, meh ouch good op de Pelisie. Dee kós de straot opkoume of aofkoume of - es 't 'ne hiel gemeine govie waor - achterum koume sloepe euver de Kakkeberg. Dee kieper had 't dus hiel hel en dee leet altied miejer balie door es de kieper bovenaon de Paotersbaon.

Netuurlik gebäörde 't wel ins, tot de kieeper 't te drök had mèt 't tegehawwe vaan balle um good op te kinne lètte en 't is daan ouch dèkser es ins veurgekoume tot dao obbins 'ne zwiegende Govie vaan z'n fiets aofstapde

[p. 99]

en tot veer geine kant mie oet kóste. Geine kant mie??? Nou, veer lete us neet zóe gaw vaange. Want de kèrk is d'r neet allein veur de kwezelkes, meh veural veur de ‘boetvaardige zondaar’. En op zoe momint hadste alle reije um spiet vaan d'n zun te höbbe. Veer rende dus de baon op en de kèrk in. Ederein wèt, tot de Pelisie d'ch in 'n kèrk neet maag arrestere, umtotste 't rech vaan asyl höbs. Hah, iech rappeleer m'ch tot Sjèr Hupkens ins gepak woord, umtot heer in 't portaol achter de deur waor blieve stoon. Dao waorste neet veilig; dat had heer kinne wete! Geine vaan us, dee compassie mèt häöm had. De res vaan us zaot wel in de kèrk, dee kier tot ze Sjèr te graze hadde. De mieste zaote weggedoke achter de pilare. Eine keek veurziechtig euver de rand vaan de preekstool. Iechzelf zaot bij 'ne beechstool. Obbins huur iech de deur vaan de kèrk ope goon. Iech sjrók miech 'n óngelök, want de kós persijs noets wete of zoe'ne Govie 't asyl zou respectere. En es 't de Greune waor - dat waor e pluurtsje - daan waor iech al gesjochte genóg es heer miech heij zou zien zitte, want daan ging heer vas en zeker nao Pa ton! Veur alle veiligheid stapde iech dus subiet dee beechstool binne en dao zat iech miech op m'n kneeje. Meh toen sjrók iech pas ech good, want obbins geit dao 't sjuifke ope en dao kump 'n zwoer stum, die zeet: ‘En mijn zoon, wat hebt gij misdreven... ?’ Iech waor gans de kluts kwiet en iech wis neet wat iech zègge mós. Meh toen hoort iech achter die traliekes eine stikke vaan de lach. En toen zaog iech pas, tot 't Pie Paulissen waor, dee op de plaots vaan Paoter Viventius waor goon zitte. Heer had mieljaar ouch nog de stola um z'ne nek gehaange. Zoe'nen antichrist.

‘Zuuste Twain op de preekstool stoon?’ vroog Pie. Iech zag: ‘Ja Pater’ en veer stikde vaan de lach. ‘Heet

[p. 100]

de Govie geine te pakke gekrege?’ vroog Pie weer. Iech zag: ‘Sjèr stónd achter de deur in 't portaol. Iech hoort 'm kwake tot heer niks gedoon had!’ ‘Dee stommen hings,’ zag Pie. ‘Zèk, wètste tot Lewie en Lambeer in de sappristie zien gegaange?’ Iech zag: ‘'t Is Sacristie en neet sappristie!’ ‘Zeg kwajongen,’ zag Pie toen weer, ‘wil jij de Pater lere vloeke, Sappristie! D'r uit zeg ik je!’ En veer mer weer stikke vaan de lach. ‘Es noe mer geinen echte Paoter kump,’ zag iech, ‘want daan zien veer de sigaar!’ Veer hoorte 'n bel in 't kloester. ‘Kom gaw mèt,’ zag Pie, ‘dat is dee Govie, dee geit de Paoters waarsjouwe!’

Veer dee beechstool oet. Iech volgde Pie in blind vertrouwe. Iers trok heer miech mèt nao de sacristie en vaan dao oet ginge veer 'nen hieleboel geng door, tot veer eindelik oetkaome in d'n hoof. Dao lepe wel e paar Paoters te breveere, meh die kóste toch mer neet zoe midde in 'nen Antifoon ophawwe en veurtot ze vaan de sjrik bekoume waore, zaote weer al aon de poort, die aon de Abtstraot oetkaom. Twie minute later stónte veer ónderaon de Paotersbaon mèt huive te speule, sjus op 't momint boe-op de Greune - jao 't waor werechtig de Greune! - mèt Sjèr de baon aof kaom. ‘Zou Sjèr us neet verraoje höbbe?’ vroog iech. ‘Iech dink vaan wel,’ zag Pie, ‘daorum mote veer sjus heij blieve stoon!’

De Greune bleef bij us stoon kieke es of heer ziech obbins veur huive interesseerde. Iech razelde vaan d'n angs. ‘Ik dacht,’ zag de Greune tege Sjèr en ouch e bitteke tege us, ‘ik dacht, dat Pie Paulissen en Bèr Leenders ook bij dat voetballe waren?!’ Heer had us dus toch verraoje dee lafaard. Pie lachde hel op: ‘Mes-

[p. 101]

jien ware ze d'r niet bij,’ zag Sjèr stamelentere. ‘Kom maak 't 'm ins gaw,’ zag Pie tege Sjèr (heer negeerde de Greune totaal!); ‘veer koume mèt us twieje sjus oet sjaol. Veer höbbe mote naoblieve umtot veer vaanmörrege te laat in de Mès zien gekoume!’ Dat waor 'n brutaol leuge vaan Pie, want heer zaot neet bij miech op sjaol. Op de Mulo, boe heer zaot, hoofde de jonges hielemaol neet ederen daag nao de Mès te goon, wie dat bij us waor. Meh dat wis de Greune neet en dee slikde 't verhaol vaan dat sjaolblieve. Heer zou us neet geluif höbbe es veer gezag hadde tot veer nog 'n keers veur Sint Teuneke hadde mote aonsteke. Dao kós heer us te good veur. Toch kós heer neet naolaote us 'n gooj waarsjouwing te geve: ‘Als ik jullie hier nog ooit trappeer met sjotte of wat ter duivel ook, dan zullen jullie eens wat zien!’ En tege Sjèr zag heer: ‘En jij mee vriendje,’ en heer pakde häöm weer bij z'ne kraag.

Sjèr is de gansen daag neet mie boete mage koume en heer heet zeker 'n week denao neet mie dörreve voetballe. ‘Eige sjöld,’ vónte veer!