Es God bleef. Bundel sjetse mèt verhaolende inslaag en romantiese oetslaag

[p. 33]

[VII]

Es in deen tied twie auto's op einen daag door de straot kaome, waor get apaarts te doen in Mestreech. D'r waore netuurlik wel 'nen hieleboel kare. 's Mörreges es de boere nao de mert trokke, waor 't compleet drök. En zoe tegen 'n oor of ein, kaome ze weer terök, meh daan hadde ze neet mie zoe'n vaart. D'r waore trouwens altied wel e paar boere, die vaan 't ei heiligehuiske nao 't aander trokke op hunne weeg nao hoes. ‘De kaar is leeg, de boer is gelaoje,’ zag Pa es heer door de kiekoet zoe'ne voormaan neve ze peerd zaog sukkele. Hoegerop, boe de straot weeg woord en boe groete dikke buim aon beids kante stónte, waore nog aander scènes te beleve: dao stónte de boerinne, die de ganse mörrege hun behoefte neet hadde kinne doen en 't amper hadde kinne oethawwe vaan de kaw en de natte veuj... die stónte of zaote tege 'ne boum. Ze hadde dao sjeins op gerekend, want ze hoofde niks aanders te doen es flink breidoet te goon stoon en de zaak mer te laote loupe. Es 't erg drök waor gewees op de mert, zaogste 's middags vaan al die buim e beekske loupe nao de geut.

Sjoene, prachtige, röstige tied! De lui wèrkde hel en lang. Ze gónge neet väöl oet. Allein nao de Kèrmis netuurlik en daan mèt Vastelaovend...! Daan kóste ze z'ch ins good dedoor goeie. Miene Pa neet! Dee kraogste mèt geine stek de deur oet. En Ma, die 't altied d'reuver had, tot ze wel ins gere mèt Carnaval oet wou goon, heet 't mer eine kier geprobeerd. Toen hadde ze ziech get aongetóddeld, zie en Tant Lie, die häör waor koume hole; en toen waore ze goon jatse. Meh, wie ze drei straote wied waore, kaome ze vaan erremooj terök, want ze waore compleet slap vaan de lach. En ze waore nog

[p. 34]

geine mins tege gekoume, dat waor 't sjoenste! De lui waore gaw content. Ze hadde neet väöl nudig um ziech te ammezere. 's Aovends, es 't werk gedoon waor, zatte ze z'ch mèt 'ne stool aon de deur en lete soms 'n kan beer hole; en daan mer klasjenere; ziech ónderein 't nuits vertèlle wat ze allang wiste; 't dreuvig nuits es 'n óngelök gebäörd waor of eine zwoer kraank waor gewore, 't plezerig nuits es get lolligs te doen waor. Ze vertèlde z'ch wel hónderd kier 't zelfde en ze móste altied weer d'rum lache. ‘Wètste nog Sjèf,’ zag Ma tege Pa, ‘wètste nog wie Pie Caris vaan heijneve op z'ne monica zaot te speule en wie heer begós mèt Drie Koningen zagen een sterre en oetsjeijde mèt Trink trink Brüderlein trink!?’ ‘Jao José,’ zag Pa en lachde ins. Ma góng gewoen weijer, want dao waor mesjien eine vaan 't gezèlsjap, dee 't verhaol nog neet gans vaan boete kós:

‘'s Zóndagsmiddags lèk iech m'ch altied evekes gere eweg, zoe vlak nao 't ete. Iech zèk tege Sjèf: Gaank diech noe nao bove, daan lèg iech m'ch wel eve mèt m'ne kop op taofel. Meh heer zeet: gaank diech noe nao bove, want de höbs vanach gein oug tougedoon mèt dat gejenk vaan Polke. Iech zèk: Dao slaop iech toch neet want Pie Caris zal wel weer op zienen trèkmonica goon speule. Meh enfin, iech gaon toch mer nao bove. Iech höb nog gein oug tougedoon of... jewel huur: dao begint 't kónzert. 't Ei leedsje nao 't aander, altied 'tzelfde repertoire. Heer späölt neet slech, dat maag iech neet zègge, meh op zóndagmiddag es 'ne mins wèlt slaope, daan höbste al gaw genóg devaan. Of 't häör, Mevrouw Caris, noe ouch get begós te vervele... iech weet 't neet. In eder geval huur iech häör obbins zègge: Allei Pie,

[p. 35]

noe 'ne wals.... En dao begint 't: Drie Koningen zagen een sterre. Iech dink: iech bin ins benuid boe dat op oet drejt. Nou, geer maag raoje... op Trink trink Brüderlei trink. Noe vraog iech d'ch!’

Mèt dat verhaol had Ma altied väöl succes.