Es God bleef. Bundel sjetse mèt verhaolende inslaag en romantiese oetslaag

[p. 6]

[p. 7]

[I]

Pa en Ma zien oet. Iech lik gans allein in de kamer, in mie klein bèdsje neve 't groet bèd vaan Pa en Ma, dat leeg is. D'r brandt e klein spaorlempke aon d'n aandere kant vaan dat groet bèd. Iech kin 'n hiel klein bitteke zien. Klaor wakker bin iech. Iech weet hiel zeker, tot Pa en Ma oet zien al höbbe ze dat miech neet gezag. Iech weet neet wat iech moot doen. Kriete of speule mèt mien hinnekes? Dat is e rónd plenkske, boerop e stök of vijf zès kippe stoon. In 't midde vaan 't plenkske zit e leukske en door dat geetsje loupe de tuikes, die aon de kippe zien vasgemaak. Onder het plenkske koume die tuikes bijein. Es iech aon die tuikes trèk pikke de kippe nao 't voor, dat op 't plenkske is gesjèlderd. Boe blieve Pa en Ma toch?

Ze gónge neet dèks oet, want ze hadde 'n hiel drök leve. In 'n slachterij is altied hiel väöl werk, zoewel veur de maan es veur de vrouw. En daan waor 't bij us zoe mèt de kinderzege gestèld, tot ziech regelmaotig um de twintig maond get kaom aonmelle. Dat waor ‘vas rech’.

Mia waor twintig maond veur miech gebore. Dao weet iech netuurlijk hielemaol niks vaan. Pa heet dèks genóg gezag, tot ze 'ne ganse lange kop had. Zoeget wie unne Zeppelin! Dat is in eder geval gans good gekoume, want 't is werechtig e knap vrommes gewore.

Iech höb 't ins naogegaange wienie tot iech gebore bin. Op 'nen donderdag waor 't um èlf oor 's aovends en 't had dus neet väöl gesjeeld of 't waor vriedag gewore. Donderdag, daartig oktober negentienhónderdnegentien. Ze höbbe miech Bernardus genump nao de Pa vaan mien Ma, dee petere waor. En zoe heit iech dus Bèr. Sommige

[p. 8]

lui höbbe d'r wel ins Bert vaan gemaak, umtot Bèr of Bèrke zoe benkelik plat Mestreechs klink.

Iech bin nog vaan de wijsvrouw, Mevrouw Schiepers. Die had ouch Mia gehaold. De kinder, die nao us kaome woorte gehaold door Mevrouw Vliets. Meh, dat maak gei versjèl in de kwaliteit, geluif iech.

De mieste lui wete pas nao 'n week, wat 't kènneke waog. Meh bij us waor dat aanders. In de winkel stónd 'n echte waog en die waor op bufstökke en viedele spek berekend. De gewiechte woorte geregeld nao 't ijkkentoer gebrach. 't Waor dus hiel betrouwbaar. Drei kilo zès óns en drei loed. Pa had 't veur Ma opgesjreve op 'n nota oet de winkel: Firma J. Leenders-Houben, Electrische Rund- Kalfs- en Varkensslagerij, Specialist in fijne vleeswaren. En Ma bewaorde 't breefke in 't geldkiske bij al de aander paperasse boe ze noets vaan kós sjeije. Iech waor dus nog sjus veur sletingstied binne. Noe neet tot Pa ziech nog gaw 'n dröpke góng drinke op de gooien aofloup en op ziene stamhawwer. Nein, Pa drónk geine sterken draank. Es koejong vaan e jaor of vieftien had heer ziech ins laote verleije um e paar gleeskes beer te drinke. Heer had zoeget op ziene kop gestande en thoes 'n roet kepot gemaak. Nou, 't pak rammel wat heer daonao vaan Ama had gekrege, um vaan de commentaar nog mer te zwiege, had häöm veur ieuwig vaan d'n alcohol geneze! Nein, Pa dach mer allein: ‘Es heer d'n daag mer haolt, dee kleine wörm. Mörge, es God bleef, weurd heer geduip. Daan kin häöm niks mie gebäöre.’ En Pa sleep neet väöl deen ierste nach, want heer mós eder kier ins in 't weegske goon kieke of de kleine grummel nog aosemhaolde.

[p. 9]

Dat heet heer bij eder keend gehad: vaan 't ierste tot 't negende. 't Liefste had heer nog mer eine, dee flink kwaakde. Daan hoofde heer zich nörgens bang veur te make.

Deen daartigste oktober negentiennegentien. Dat is 'nen daag, boe de astrologe neet väöl goods vaan wete te vertèlle. Jao, iech höb dat mer ins allemaol laote naogoon. Ze kinne miech wel doezend kier vertèlle tot 't mer flawwe köl is. Meh wie Slivvenhier is gebore, zien d'r toch ouch drei Keuninge op 'n staar aofgegaange. En die kaome sjus op tied! Nou op deen daartigste oktober vaan negentiennegentien stónd de zon in 't teike vaan de sjorpioen en de maon in capricornus. Dat maak d'n óndergrónd vaan mie karakter ‘centripetaal’, dat wèl zègge: iech moot altied 't näödsje vaan de kous wete. En weijer zègge de gelierde: ‘de sexualiteit späölt in eur leve 'n groete rol. Geer zölt leefhöbbe mèt hart en ziel, mèt passie en mèt jaloezij. Geer höb 'n vaste wèl en väöl geveul. Geer kint sjerp zien en sarcastisch. Geer moot oppasse veur wreedheid en hoevaardij. Geer zeet väöleisend en gereserveerd. In eur sympathie en antipathie zeet geer intuïtief’.

Noe vraog iech 't uuch: dao likste in d'n weeg, zoé stèl en zoè röstig tot Pa meint, totste d'n daag neet zals hole en dao höbbe de zon en de maon en de stare al evekes oetgemaak, totste 'ne gemeine valse kerel zals zien en totste zals mote sappele met de sexualiteit. Caspar, Melchior en Balthasar, geer wèt alles vaan stare, wat dunks uuch daovaan?

In eder geval woord Pa ze gebed verhuurd. Iech haolde

[p. 10]

d'n daag en iech woord gekleid in dat sjoen wit klèdsje vaan batist mèt kant. In datzelfde klèdsje is mien tant geduip en weijer al mien breurkes en zusterkes, de kinder vaan mien breurs en zusters en mien eige veer snake. ‘Noe is heer zoe blaank wie 'nen ingel’, zag Pa, wie veer weer thoes kaome.

Iech höb zelfs d'n daag vaan vaandaog gehaold. Meh, jummig nog aon ton: wat höb iech daomèt 'ne sjoene kans gemis um dee blaanken ingel te bleve. Wat höbbe de zon, de maon en de stare miech gekoejeneerd!