Gestelsche liederen

[p. 138]

Hyakinthos

Geloof de fabel niet der jaloezie
Die Zephyros vanouds is aangewreven:
De discus is door hèm niet afgedreven,
Apollo zong een and're elegie:

De elegie van 't eenzaam godenleven,
Voor stervelingen ontoegank'lijk die,
In zin'lijk schoon hun slanke evenknie,
Naar oppermacht en naar verzwoeling streven.

De wind school in Apollo's eigen vingers,
Toen hij de schijf wierp die hem klagen deed
En bukken deed naar 't lichaam van zijn vriend.

Hij peinsde lang, de nieuwe bloemen ziend,
En plukte ze en betastte ze en vlocht slingers
Rondom een Niets dat Hyakinthos heet.