Van vrouwen ende van minne

[p. 66]

[Mijn vriendelic lieff] VI.

⁺Lief troest, mijns hartzen salicheit,

Al rechter doecht, al wel ghemeten,

Ic neem dat al op mijn eyt:

Du biste vrou wijflic tych bezeten¹.

Du biste mijn lief, du lieves meer

Doer dine reyne doghet,

Daerom heb ic mijns hartzen gheer

Ganselic tot di ghevoghet².

Och, hoech gheboren, edel wijf,

Du selte twe punten van mi halden,

Daer mede huet dijn waerde lijf:

So bistu spieghel alder salden³.

Dat eerste punt dat wil ic di saghen:

Dat hiet ic waildoen, op mijn eyt.

Dat saltu, vrou, mit gunsten draghen

Ende dat en laet doer lief of leyt;

Want weldoen is en edel tucht,

Die God mit groter waerden croent.

+ H. 74.

1 Aldus het Hs. Wat hiervan te maken is beken ik niet te weten. Het geheele sterk duitsch gekleurde stuk is zeer slordig afgeschreven en bedorven.

2 Door de in den tekst gemaakte veranderingen krijgen de twee laatste regels een gezonden zin.

3 In het Hs. leest men in vs. 10 houden, in vs. 12 solden. De afschrijver verstond waarschijnlijk den zin niet, verdietschte de duitsche vormen, en las voor halden - houden, en zoo ook solden, souden, in plaats van salde, van welk woord hij de beteekenis niet zal gekend hebben.

[p. 67]

 

Hout ymmer weldoen, soete vrucht,

20

⁺Si wart so salichlijc gheloent.

 

 

 

Uut weldoen spruut oetmoedicheit,

 

Een oerspronc van allen goeden daden,

 

Daer die edel trou bi steyt,

 

Die nie goet wijf en const versaden.

 

 

25

Oec saltu, salich wijf ghehuer,

 

In noet, in weelde Gode ontsien,

 

Ende hoeden di tot alre uren,

 

Daer weldoen niet en sal ghescien:

 

 

 

So bistu wijf van hogher aerden,

30

Wes machmen di gheliken dan?

 

Alle eer, die is op aerden,

 

Waer di te cleyne te loven an.

 

 

 

Och, reyne, salich wijf ghemeyt,

 

Hout weldoen in een gans vermoghen;

35

Gheloeft soe licht niet datmen seit:

 

Die licht gheloeft die is balde bedroghen.

 

 

 

Dat ander punt wil ic di nomen:

 

Dat hiet: vrolic sijn in harten.

 

Daer saltu seer mede verdomen

40

⁺Alle lidelike smarte.

 

 

 

Ic wildi segghen wie ic meyn:

 

Vrolic sijn in goeder maten,

 

Ghenucht in hueden altsijt eyn:

 

Dus saltu, vrou, dijn leven saten,

 

 

45

Ende hoeden di tot allen stonden

 

Voerder boser nider list,

 

Die dic mit valscher vonden

 

Die menighe maken hoer eer quist.

 

 

 

Och, wijflic wijf, ontsich der eere,

50

Ende hout ju in vrolic hoeden

+ H. 75.

+ H. 76.

[p. 68]

 

Dijn lijf ende oec dijns hartzen gheren:

 

Wie can volprisen dijn goeden?

 

 

 

Wes in ghenuchten vrolic ho,

 

Soe en haystu hier ghien heil op aerden¹.

55

Wes gheduerich in weldoen jo,

 

So en mach di niement liden warden.

 

 

 

Mi dunct dat weldoen, vrolijc sijn

 

Twe punten sijn van hoghen naem,

 

⁺Ter werelt ende ter sielen fijn:

60

Daer om sijn si vor Gode bequaem.

 

 

 

Aldus so saltu, salich wijf;

 

Hout di altoes in weldoen,

 

So verciert dijn waerde lijf

 

In menigher wonnentliker croen.

 

 

65

Och, enich troest mit aertschen salden,

 

Ic en weet di niet te raden bat:

 

Doer Gode latet mi dijn hulden behalden²:

 

Recht vriendelic bid ic di dat,

 

 

 

Mijn vriendelic lieff!

1 Daar haystu wel van geen ander ww. kan zijn dan van haen, hân, hebben, zoo zal men voor heil wel een ander woord moeten in de plaats stellen, als roùwe of iets dergelijks. Of zou men moeten lezen:

Soe en mestu hier ghien heil op aerden.

+ H. 77.

2 Verg. aanteekening 3 op vs. 12.

3. Hs. eeyt. - 7. Hs. Daer gheb. - 8. Hs. dine. - 10. Hs. houden. - 11. Hs. lief. - 12. Hs. solden.

20. Hs. salich. - 22. Hs. En. - 38. Hs. hiet is. - 17. Hs. dit.

60. Hs. van G. - 65. Hs. solden. - 66. Hs. bast. - 67. Hs. mit, behouden.