Dit syn X goede boerden
(1860)–Eelco Verwijs–
Auteursrechtvrij
[pagina 19]
| |
Van Lacarise den katijf, die een ander sach bruden sijn wijf. IV.Een avontuere in corten wort
Salics u tellen, warics ghehort,
Ende ghijs mi woudt weten danc.
Hets x jaer ofte alsoe lanc,
5[regelnummer]
Dat te Lokere op de Scelt
Woende een wijf ende hiet Machtelt;
Haer man hiet Lacarijs:
Hi was aelwerech ende onwijs.
Die vrouwe minde heimeliic enen papeGa naar voetnoot1),
10[regelnummer]
Dien si eens met enen knape
Ontboet, dat hise quame spreken;
Want si was sere ontsteken
Ende met siere minnen bevaen.
Den knape dadense utegaen.
15[regelnummer]
Die papeGa naar voetnoot2) ginc bider vrouwen sitten,
Die wel sere began te verhitten.
Si sach op hem ende hi op hare
Soe langhe datse werden gheware
| |
[pagina 20]
| |
Comende ter selver uren
20[regelnummer]
Lacarise van sinen ghebueren.
Sine riepen niet, des haddi nijt;
Nochtan waest op detentijt.
Lacarijs was sot ende onghier:
- ‘Ver Machtelt,’ seiti, ‘wat sitti hier?
25[regelnummer]
Wael op ende wilt ghereiden deten!
Waer omme wildi mijns vergheten?’
Doen sprac die vrouwe met erren sinnen:
‘Lacarijs, lieve minne,
Welc duvel brachte u hier?
30[regelnummer]
Ende hoe leelec sijn u de lier.
Ghi sijt valu ende bleec;
Mi dunct, dat hi u gheleec,
De man die men gisteren leide in baren:
Met rechte magic mi vervaren.
35[regelnummer]
Mijn man es doot, al en weetijs niet.
Siet pape,Ga naar voetnoot1) hoe die katijf siet,
Ende hoe onghedaen hi sit.’
Die pape seide: ‘Bi miere wit,
En holpe niet al dademen laven.
40[regelnummer]
Morghen salicken gherne graven.’
Lacarijs sprac: ‘Dits wonder groet;
Ic hore ende ghi maect mi doot,
Ende ic sie met minen oeghen.’
Ver Machtelt sprac: ‘Wildijt ghedoghen,
45[regelnummer]
Ghi sijt doot, dat wetic wel.’
- ‘Ay lieve vrouwe, sone doet niet el
Dan ghi mi dect metten baercleede,
| |
[pagina 21]
| |
Oftic vander [erden] schede,
Ende doet die liede comen te like,
50[regelnummer]
Beide aerme ende rike.
Nochtan eest scande dat men mi sal
Graven, ende ic soe lettel qual.’
Ver Machtelt sprac: ‘Daer leit niet an.’
Mettien si reiken began
55[regelnummer]
Een baercleet ende gincken decken,
Ende Lacarijs ginc hem strecken
Onder dbaercleet opden vloer.
Doen loech dat hare thovet swoer
Die vrouwe entie pape medeGa naar voetnoot1),
60[regelnummer]
Om dat hi strecte sine lede.
Die dach was scoene ende oppenbaer,
Entie sonne sceen al claer
Op dbaercleet ter selver uren
Ende Lacarijs sacher duere.
65[regelnummer]
Ver Machtelt hadde die been
Opgheleit, ende al in een
Lach die pape ende sloech
Daer op, ende Machtelt loech.
Lacarijs sprac: ‘Bi miere wet,
70[regelnummer]
PapeGa naar voetnoot2), ghy gonct int bordeel bet.
Es u die duvel in u lijf,
Ende hoe ghebaerdi op mijn wijf?
Ghi doet onwet ende onsede.
Leefdic als ic gisteren dede,
75[regelnummer]
Ghi soudt ontgelden dit rabat.’
| |
[pagina 22]
| |
Die pape sprac na dat
Totten ouden sot mettien:
‘Lacarijs, ghine sout niet sien;
Lucs u oghen al in een,
80[regelnummer]
Ende lict stille als een molensteen:
Si pleghens die liggen in baren.
Ghi mocht ons lieden vervaren.’
Doen hem die pape dus sprac toe,
Lacarijs sprac: ‘Pape, ic doe.’
85[regelnummer]
Des hadde die pape goeden ghile,
Dat die kertijf op die wile
Waende hebben gheweest doot,
Als men sijn wijf dreef in den scoet:
Die man was dul ende ongheleert.
90[regelnummer]
Nu eest tfolc anders bekeert,
Men vint nu luttel lieden soe dul.
Wive sijn alder quaetheit vul,
Maer ic en segghe niet van hoefschen vrouwen,
Dier men al doget mach betrouwen;
95[regelnummer]
Want goede vrouwe sijn al eren waert:
Wie anders seit die es een musaert.
Een quaet wijf moet pleghen haer nature,
Al waerse besloten in enen muere;
Maer ic en weet hoe Lacarijs voer,
100[regelnummer]
Die daer bleef liggende opden vloer,
Ofte hi iet was laten gaen
Ofte en was, hebbic niet verstaen.
Dits die vite van Lacarise:
God bringhe ons ten eweghen paradise.
Amen.
|
|