Dit syn X goede boerden

[p. 1]

Van enen man die lach gheborghen in ene scrine. I.

Voerdachticheit es altoes goet:

Soe waer men arch met arghe loent,

Eest boerde of ernst of hoe ment doet,

Diet ierst beghint blijft dic gehoent.

Ene groete boerde wert u getoent,

Int lant van Loen gesciede, dats waer.

Hets recht dat men een goet wijf croent,

Die haren man blijft even claer.

Een wijf hadde enen getrouden man

Te Hasselt in die goede stede;

(Gheen goet wijf en trects haer an)

In overspele dat si mesdede:

Si leende liever hare lede

Dan potte of pannen, si scuerde node;

Luxurioes was al hare sede,

Si prees bruden naest den brode.

Dien goeden man was dat geseit¹⁾,

Dat sijn wijf dreef overspel.

Lange heeft hi daer na lage geleit;

Alse hijt bevant doen wist hijt wel.

1) Hs. gesciet.

[p. 2]

 

Thuuswert quam hi gram ende fel,

 

Ende sloech op sine doere met enen hamere.

 

Sijn wijf hadde doe ghespelt haer spel

 

Met haren lieve in haer camere.

 

 

25

Tot hare scrinen dat si stoet:

 

Dat vrouken was sere vervaert;

 

Haer lief dat si daer binnen sloet,

 

In die camere quam die waert.

 

Hi sprac: ‘Lief, loept metter vaert,

30

Ghi moet mi halen des mans wijf,

 

Hi leit soe siec in onsen bogaert:

 

Ic moetse spreken sonder blijf.’

 

 

 

Al op die scrine ghinc hi sitten,

 

daer dander man in lach geborgen.

35

Twijf deedt node metter hitten,

 

Si sprac: ‘Lief minne, beidt tot morgen.’

 

Haer herte was vol van sorgen,

 

Haer wederpaertie moesse halen,

 

Want hi haer node hadde geborgen,

40

Daer mede hi haer nu sal betalen.

 

 

 

Die vrouwe doe in die camere quam:

 

Sijns selfs wijf die bleef daer buten.

 

Al bider hant dat hise nam;

 

Die doere ghinc hi vaste sluten.

45

Daer ghingen si onder hem beide ruten:

 

Hi creghse te wille al deedt hem pine.

 

Nu hoert hier waer ene grote clute:

 

Hi ghincse bruden op die scrine.

[p. 3]

 

Die man inder scrinen moest gedogen,

50

Hoet haer bequam, waest lude of stille;

 

Hi hoerde ende sach voer sine oghen,

 

Dat si moeste doen des cnapen wille.

 

Die vrouwe ginc maken groot gescille,

 

Ende swoer, si soude hem doen nemen dleven.

55

Hi sprac: ‘Eer ghi gaet over de zille

 

Salic u een juwelken gheven.’

 

 

 

Hi nam die slotel, si moest gedogen,

 

Sijns selfs wijf, si en dorste clagen.

 

Hi leide die vrouwe ende ginc haer togen

60

Int scrine, ocht haer iet mochte behagen

 

Enech juwel, dat si woude dragen.

 

Haer selfs man dien vant si daer in:

 

Rouwelijc si elc op andren saghen;

 

Si sprac: ‘Bedroeft si dit gewin.’

 

 

65

Die goede knape van den huus

 

Hi sprac: ‘Nu makens wi gene gerochte,

 

Maer laet ons houden voer abuus,

 

Wi wisselden beide, dat mi dochte,

 

(Hets messelijc, wiet horen mochte,)

70

Int spel van onser beider wiven.

 

Gaet thuus te gader, leeft voert sochte,

 

Ende laet ons goede gevriende bliven.’