Het zwaardjaar

[p. 15]

Terechtstelling van Josef Fourie

I

Kapitein Josef Johannes Fourie werd op 18 December terechtgesteld voor een algemeene krijgsraad te velde, beschuldigd van verraad, schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Het vonnis werd voltrokken Zondagmorgen 20 December te 5 ure in de gevangenis te Pretoria.
Mededeeling van het Hoofdkwartier.

Toch is 't een moord. - Een dwaasheid was zijn daad.
Hij had het recht niet, voor zijn eigen Wil
Gewapend in het veld te gaan, de Staat
Die hij erkende en de eens gestelde spil

Waar die om draaide: de gekozen Raad
Van zijn regeering - niet door eenlingsgril

[p. 16]

 

Maar door het Volk gekozen - kwaad met kwaad

 

Naar eigen drift te gelden. 't Wreed geschil,

 

 

 

Met burgerbloed betaald, kwam daardoor juist

 

Hemzelf ten laste: in schijn van rechtsverweer

 

Doodde de Macht hem die hij dorst weerstaan.

 

 

 

Toch is 't een moord. En als in andre sfeer

 

Smuts opziet, meenend dat hem Scheepers kruist,

 

Heft die 't gelaat en ziet hem Fourie aan.

II

Jullie moet niet in mijn gezicht schieten. Ik heb een groot Afrikaander hart: daar is plaats genoeg voor een kogel.’

Groot Afrikaander hart, met plaats genoeg
Ook voor een kogel: door dat eene woord
Leeft ge in de erinring van de menschheid voort:
Een Held, die min dan dood de ontluistring droeg

Van 't fier gelaat, en als genade vroeg:
Schiet dáárin niet. - De felle kogel boort
Tot de hartkamer en hij valt. De moord,
Door wet gewijd, gebeurde. 't Trefschot joeg

[p. 17]

 

Zijn bloed de wangen uit, maar wangen in

 

Het bloed van andren. Botha bloost en Smuts,

 

En elk die schijnrecht boven waar recht houdt,

 

 

 

Scherp recht voor meer dan menschelijke zin.

 

Schaamte verteert hen. De innerlijke bluts

 

Deukt hun geweten en hun hart wordt koud.