Het zichtbaar geheim

[p. 246]

Van staatzucht

Wat ik dan wensch?...
Enkel tegenover wie verdorden
En verworden,
Een Nieuwe Mensch.

Niet een wereld die uit goede en kwade
't Weefsel voortzet van zijn voos bestand,
Maar een kerngroep die door levende genade
De Chaos bant.

De uit-middelpuntge, de Afgrond, kan niet baren.
Tenzij uit nieuwe kiem
De twijgen, alle werelden rondom zich scharen,
In mildbedwongen riem.

[p. 247]

 

Spaar mij uw pogen, uw gaan, nu hier dan ginder,

 

Uw schomling, lapwerk en plankwippend spel.

 

Ik zoek alleen de ontemperbare binder,

 

De onoverreedbre, oer-vruchtbre cel.

 

 

 

Wat maakt het me of uw rekengeest zijn kleefsel

 

Wanhopig spant,

 

Of Staatzucht schreit: de flarden van mijn weefsel

 

Gaan nu te schand,

 

 

 

Als vast en sterk de keurbende, eens gekweekte,

 

In tal en aanzien groeit,

 

En de eindelijke Held, om wien ik smeekte,

 

Mij tegenbloeit.