Het zichtbaar geheim

[p. 241]

Gasten

Van geluk-alleen valt niet te dichten,
Volheid-in-zichzelf verlangt geen taal:
Zaalgen vragen nooit in hun gezichten
Naar de troosting van het schoon verhaal.

Als ik om mij mijn beminden gader
Tot gesprek of maal, in duin of huis,
En de zomerzee ontvangt ze als bader
En de lamp in mijn beboekte kluis, -

Wat dan te uiten van 't voldaan behagen
Dat ons daglang wiegt en boeit en vult?
Niets blijft over dan de vreugd te dragen
Van weerzijdsche en graag betaalde schuld.