Het zichtbaar geheim

[p. 155]

De varen

Al waart ge - Ik heb mijn hart òm u geworpen,
Donkergroene varen!
Ik heb de kronkling van uw harde blaren
Als vlammen op zien stijgen zonder maat,
Zoolang 'k uw grond het water maar liet slorpen
Dat ge omzette in uw felle daad.

Al waart ge - Ik heb mijn hart aan u verbonden,
Zoodat mijn moed zonk als ge dorde, en rees
Saam met uw rijzen:
Ebbe en vloed van mijn gelukzee vonden
In u hun perk, 'tzij ge als met vingers weest
Naar iedren einder of uw blarenheir
Opeens deedt deizen;

[p. 156]

 

Schrompelend stortte 't neer

 

In bruine vrachten: -

 

Uw richting volgt de golf van mijn gedachten

 

Keer op keer.

 

 

 

Gij die een plant zijt, waart ge een steen, aan uw verkleuren

 

Kon ik mijn leven binden.

 

Omdat in spiegelglans van vreugd en treuren

 

Elk mensch een middelpunt moet vinden

 

Waarrond zijn droomen

 

Stroomen.