Het zichtbaar geheim

[p. 79]

Nabijheid

[p. 81]

Onrust

Dichter die uw laatste vragen
Stellen zult wanneer gij sterft,
Antwoord zonder zelfbehagen
Welk een leed uw geest doorkerft

Dat gij nooit tevree kunt zwijgen -
Of ge uit iedre schemering
Bleeke maan van angst ziet stijgen
Die uw mond tot klachten dwing'.

‘Bleeke maan niet, maar het weten
Dat mij, reizende in den nacht,
's Morgens weer een ongeweten,
Grijs of kleurig, landschap wacht,

[p. 82]

 

Maakt mij angstig niet, maar rustloos,

 

Daar mijn droom vooruit wou zien

 

En nu raadselblind en lustloos

 

Mat wordt van 't herhaald misschien.

 

 

 

De ochtend komt: de klare stralen

 

Leevren mij het ware beeld,

 

Eindlijk kan ik ademhalen

 

Heel den dag tot d'avond geelt.’