De weg van het licht(1922)–Albert Verwey– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 101] [p. 101] Orfeus Had Orfeus niet Eurydice gedood Door zelf te hunkren naar haar levende oogen, Voor eeuwig had hij haar in 't licht gevoerd. Nu stond hij weenend waar zich de afgrond sloot En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen Wie hij zoo vast zich dacht aan 't hart gesnoerd. Nu bleef zijn hunkren als een open wond En 't lied van nederwaarts gericht verlangen Zwaar en verzadigd, als een boom die treurt, Terwijl die Andre opnieuw de cirkling bond Waaruit alleen de opvaart van zijn gezangen Haar - voor hoe kort, helaas! - had losgescheurd. Vorige Volgende