De weg van het licht

[p. 24]

In de Laatste Kamer

Kindren die zich zacht bezinnen
Wonen in de laatste kamer.
Elk geluid klinkt aangenamer
Dan in de open lucht, hierbinnen.

Voorplein, open gang van zuilen,
Daaraan grenzende vertrekken,
Vangen klanken die er wekken
Wie zich schuilend niet verschuilen;

Liggen, hoe omgrensd ook, open
Tot het meespel met de menigt,
Die zich scheidt en zich vereenigt
In de hartstocht van haar loopen.

Roep en kreet, gebaar en wending
Planten zich getemperd over:
Ginder zijn ze allicht iets grover
Maar elk sein vervult zijn zending:

De gemeenschap van de velen
Met die uitverkoren weingen
Die de ruimte rond zich reingen
Maar hun tijd met allen deelen.

Doch de kindren in de laatste
Weggebouwde kamer hooren
Niets dat hun gepeins kan storen,
Nergens klank die luid weerkaatste.

Nergens wordt door hen vernomen
Wat de naakte straattafreelen
Scherp doet schrillen op hun spelen,
Dof doet botsen op hun droomen.

[p. 25]

 

Als de stadsgolf op hun muren

 

Aanzwelt vinden hunne handen

 

Boeken met verjaarde banden

 

Waar ze op stille beelden turen;

 

 

 

Al naar het geluid verandert

 

Dan op deze, dan op gene:

 

Altijd anders, altijd eene

 

Is de droomreeks die meandert

 

 

 

Voor hun oogen, en zij blijven

 

Wijze kindren, zonder 't wenschen

 

Naar die ééne straal die menschen-

 

Lijven klinkt aan menschenlijven.

 

 

 

Of bevangt hen 't wenschen? Wenden

 

In hun handen zij de platen,

 

Zoekend of ze één ding bezaten

 

Dat hun oogen nooit nog kenden,

 

 

 

Maar dat toch het bloed doet gonzen

 

Door hun aren, toch hun oogen

 

Warm maakt, toch hun nooit bewogen

 

Slapen smartlijk-dof doet bonzen?

 

 

 

Machtloos pogen! Hun gedachten

 

Vloeien neer. Hun stille kamer

 

Hoort niet als de wilde hamer

 

Van de hartstocht klopt. Zij wachten,

 

 

 

Tot de stilte met gelijke

 

Golving wijkt voor verre dreuning,

 

Zacht gejuich, gedempte kreuning,

 

En hun troost is bij hun rijke

 

 

[p. 26]

 

Beelden. Want ook die bevatten

 

Nu toch meer dan ze aanstonds wisten:

 

Zooals landschappen uit misten

 

Blonken droom- en raadselschatten

 

 

 

Zichtbaar. Voor hun klaar begrijpen

 

Lag 't alleen in wensch beleefde.

 

Bloesem die in 't licht niet beefde

 

Won voleinding in dit rijpen.