Van het leven

[p. 38]

2.

Zij zeggen dat ze on-zelfsch zijn, maar zij houden

Van menschen als een vrek houdt van zijn duiten.

Die telt 't goud geld in stapels voor zich uit en

Laat er 't geel lamplicht lekker over gouden.

Zoo zij. Oók sluiten ze hun lief weg als zouden

Dieven het stelen: 't is hun lust laat buiten

De deur te loeren of soms voor de ruiten

Geen boeven staan, die hen berooven wouden.

Jaloerschheid, kanker van zelfzucht'ge zielen,

Vreet in die bloem, hun ziel, die rein wil schijnen,

En stoft op liefde, maar stinkt van begeerte.

O, Liefde om 't lief heeft beter niet of meer te

Begeeren dan dat 't lief niet hoeft te kwijnen

In and're kooitjes dan die 't best bevielen.